Farkında olmadan hayatımızı değiştirecek bir labirente adım atıyorduk. Ya bu labirentten çıkacaktık ya da kaybolacaktık. Bu labirente ilk adımımı atıyorum. Sen de bir adım atacak mısın? Bu benim hikayem değil. Bu hepimizin hikayesi. Senin, benim, Betül'ün, Alper'in, Nazlı'nın, Emrecan'ın, Işıl'ın ve Barış'ın hikayesi... Sarmaşık. Bir polisiye hikayesi. Bu maceraya katılan herkesin hikayesi. Şimdi size son kez soruyorum: Bizimle misiniz? (Bu kitapta yazanlar tamamen benim hayal ürünüdür. Gerçeklerle bağdaştırmayınız.)

Siz hiç bir ruha aşık oldunuz mu? Gülüşünden bihaberken ya da öfkelendiginde nasıl baktığı bilemeden sonsuz bir melankoninin içine düştünüz mü? Hare düştü.. Ruh onu parmak boğumlarına hapsetti, ve oraya sakladı.. 'Aklın almadığı, mantığın devredışı kaldığı Ruhlar Şehri'ne hoşgeldin Hare' Başlangıç tarihi- 27-09- 2017

[Tamamlandı.] Anonim E kitabının devamı niteliğindedir. Anonim E'yi okumadan okuyabilirsiniz, biribirinin ortak noktası karakterler olsa da birbirinden neredeyse bağımsız. YARI TEXTİNG'DİR

*sana gelesim var, kapıyı açasın var mı?*

Suçsuz insanların her zaman ödemesi gerek bedeller vardır. Neden mi? Çünki masumlar... Bir bedel ödemesi gereken masum birinin hikayesi... Hazırmısın? Onunla birlikte bedeli ödemeye?

Marinette Paris'ten ayrıldığından beri 9 yıl geçmişti ve şimdi geri dönüyordu, oğlu Hugo ile birlikte. En yakın arkadaşı Alya'ya ve ikizi Luka'ya haber vermeden onlara sürpriz yaptı. Ancak onun beklenmedik gelişi o yokken olan şeyleri saklayanları acayip bir şekilde şaşırtmıştı. Marinette'in öğrenmesi gereken şeyler vardı.

"Biriyle bunca zaman geçirip, sonunda onun sadece bir yabancı olduğunu idrak etmek... Ne büyük bir kayıp."

Aşk, imkansız olan birçok şeyi mümkün kılar. Feza'nın tüm hayatı değişti. Evi,arkadaşları,planları... Hepsi babasının beklenmedik ölümünün bir sonucuydu. Şimdi tek yapması gereken yeni başladığı okuluna odaklanmak, daha sadık arkadaşlar edinmek ve babasına verdiği sözleri tutmaktır. Ama yeniden inşa ettiği planları alt üst edecek birinin karşısına çıkacağından habersizdir. Taşkın, ilk başta itici ,kaba ve sevimsiz gibi görünse de Feza onun soğuk çekimine daha fazla karşı koyamaz. Artık tek sorunu Taşkın'ın sürekli saklamaya çalıştığı sırlardır. İki kişinin geçmişi hiç olmaması gereken bir yerde kesişirse sonuç ne olur? *** *** *** Onun sevimsiz,kendini bilmez hatta iğrenç olduğunu düşünüyordum ama şu an yüzüne,derin yeşil gözlerine bakarken bunu kabul etmek imkansız görünüyordu. Onunda benim yaptığım gibi kendini anlatmasını istiyordum ama böyle bir niyeti yok gibiydi. Uyuyakalmadan önce izlediğim korku filmini anlatırken gözlerimin ağırlaştığını hissettim. Arabanın sert koltuğu bile şu anda çok rahat gelmişti. Göz kapaklarımın dayanamayarak kapandığı sırada bir şeyler mırıldandım. "İğrenç bir insan değilsin Taşkın." ~~~ ~~~ ~~~ 'Geriye dönüp hayatımda ki temel taşların yerini değiştirip onları yok eder miydim?' Diye soracak olursam kendime cevabım nettir. Benim kaderim..Kaderimi onun ellerine bıraktığım ana kadardı. Sonrası ise..Geçmiş Zaman Hakkında.

Kaderin bana oynadığı o cilveli oyundu karnımdaki bağ. İki krallığın acımasız savaşının ortasında kalmış hamile bir kadın mı? Ondan hamileydim ve daha onun kim olduğunu bile bilmeden... Kehanet gercekleşmişti, iki krallığın efendisi bir Vampir Prensesinin karnında can bulmuştu. " bağ yeniden yazılıyor saygılarımı sunarım:)" " bu kitapta +18 sahneler olacaktır"

-Erkek Koleji Serisinin 2.Kitabı- "Ağlama! Her ağladığında düşeceksin ve sen geri ayağa kalktığında, seni güçlü sanıp tekrardan düşürecekler." --------

gizemli bir istihbaratçı ve kahraman bir asker... acaba nerde ve nasıl tanışıcaklar

Biz seninle gidilmeyen şehrin, çıkılmayan yokuşlarında soluklandık. Ve hiç olmayan panjurlu bir evin hayalini üstümüze çatı yaptık. Yani anlayacağın adamım ,seninle bir yalanı yaşadık! *** Yol gitti, Eleine bitti; fakat mesafeler hiç tükenmedi. Kırılan kalbinin acısı arkasında, gelecek için umudu önünde yürüdü, yürüdü; fakat ne arkasındaki acı yoruldu, ne de çöldeki bir serap misali gelecek umuduna ulaşabildi... Eleine'in sevgisi bir gecede ölmüştü; fakat kalp kırıklığı tükenmek bilmiyordu. Ve özlem... Geride ailesini bırakmıştı. Anılar, dostluklar ve bir de yarım bir hikâye... Bir acı bin mutluluğa bedel sanıp kaçarken kavuşmanın hayali ızdırap verir olmuştu. Yine de pes etmedi kadın, yine de vazgeçmedi. Yeniden bir bütün yeniden bir tam olmadan dönmedi geriye. *** Kırılan kalbimin parçalarını toplayıp bir kutuya hapsettim, düştüm yollara. Ne var ki eksik bir yanım bir parçam yarım... Yoksa kaldı mı bir parçacık arkamda? Kim bilir belki de bulacağım diğer beni... Bir parçam arkamdan sızlanırken, hissediyorum diğer yarım bekliyor beni uzayıp giden yollarda...

❝Sevmek: kıskanmak, endişelenmek ya da özlemek değildir. Sevmek sadece acı çekmektir. Ve ben sevgilim. Sevgilim değil, sevdiğim. Sana her baktığımda acı çekiyorum.❞ Kendisine Lanet'in bilekliği tarafından bağlanmış bir kız. Kızın yıllardır aşık olduğu başka bir adam ve Felaket. Bu ikisi arasında kalınca hayatı iyice kötüye gider. Kendini sevemeyip, başkalarını daha çok sevenlere... Ve hiç sevilmeyenlere. Kitapta şiddet, argo kelimeler, konuşmalar olacaktır. Şimdiden sorumluluk almak istemiyorum. Kapak tasarımı yapabilecekler bana Instagramdan ulaşabilir mi? Instagram: noradelaa

Ben Doğa. Doğa Elçin. Gözlerimi kabus gibi bir hayatın göbeğinde açtım. Karanlıklar ve geçmişler. Peşimizi bırakmayan gerçekler. İhanetler, Sevinçler. Peki son kararı kim söyler?Bu savaşı kim kazanacak?

Arda: abi ben bir şey farkettim ya Sen mafyamısın dediğimde inkar etmemişsin.(12.00) Arda: yok canım ben yanlış anlamışımdır saçma bir fikir olduğu için cevaplama gereği duymaşsındır herhalde demi abi.(12.01) Arda: abiiiiii.(12.02)

Herkese merhaba öncelikle. Bu kitaba dizideki çelişkiler ve hoşuma gitmeyen sahneler sonucunda başlama kararı aldım. Tek bölümlük hikayeler şeklinde yazmayı düşünüyorum şimdilik. Açtığım ilk bölüme ne tür sahneler görmek istersiniz yazın lütfen. Hepsini yazmaya çalışacağım.

Lanet; bedeni mi ve yaşadığım zamanı ele geçirmişti. insanlar, şehirler, ülkeler değişmişti. soğuk ve zifiri karanlığın ardındaki ruhlar saklandığı yerlerden çıkmış, özgürlüğüne kavuşmuşlardı. ruhlarımız ve bedenlerimiz, bulunduğumuz zamandan alı koyulmuş ve esir edilmişti. "Nerdeyim?" "Florya okulundasın" "kaçıncı yıldayız?" "18. asırdayız. Neden soruyorsun bunları? sanki burda hiç yaşamamış gibi?" dedi fakat burayı ve bu insanları ilk defa görüyordum. Bu gördüğüm dünya, filimlerde ve okuduğum kitaplardan farksızdı. Nasıl geldim buraya? Her şey o kolyeyi takıp, uyuduktan sonra olmuştu.

İnsanlar üçe ayrılır; Yaşayanlar, Yaşamayanlar. Yaşayamayanlar... Yaşayanlar: hâlâ dünyadaki hayatına devam edenler. Yaşamayanlar: öldükten sonra ikinci bir şansı hak edip bu büyülü evrene gelenler. Yaşayamayanlar: öldükten sonra ikinci şansı hak eden ancak büyü gücü ve dövmesi oluşmayanlar. 🖤 Başlangıç ve bitiş. Bebek arabasıyla gezdiğim yolları, şimdi tekerlekli sandalyeyle geri dönüyorum. 🖤 En büyük gayesi babasının öğrettiği gibi adaletli bir avukat olmak isteyen Yargı Yargıcı kendini ölümcül bir hastalığın pençesinde bulur. Öldükten sonra gözlerini başka bir evrende açan Yargı, hastalıklar içinde yüzerken, çektiği acılar bir anda kesildiği için yeteri kadar tepki veremez. Ta ki karşısında ömür boyu kendisini bekleyen ruh eşini görene kadar. Yaşamayanlar evreni tüm hızında akmaya devam ederken, Yargı olaylara adapte olmaya çalışacak. Öğrendiği en önemli bilgi ise burada insanların tıpkı bir satranç tahtası gibi altıya bölündükleri olacak. Yargı grubunu bulmak için bedeninde belirecek olan dövmeyi beklemek zorunda. Piyon da olabilir, şah da. Ya da hiçbir grubun dövmesi oluşmaz ve kendini bir anda Yaşayamayanlar'ın arasında bulur. Hiçbir büyü gücüne sahip olmayan ve dışlanmışların arasında...

ARAF MELEĞİ: KAYIP RUH Bir ışık yansıdı koca gökyüzünden. O ışık sadece bana görünürdü diğer herkese kör. Asıl soru şuydu lügatımda, neden ben? Işık büyüdü, büyüdü ve tüm bedenimi kapladı. Bir şeyler oluyordu ama müdahale edemiyordum. Zihnim bulanıklaşıyordu, belki de bedenim siliniyordu... Dünyadan yok oluyordum... Var olduğum yerse dünya gibi gibiydi ama sadece gibiydi, dünya değildi. Adını bilmediğim bu gri şehir neresiydi peki? Vera Kaya... Benim adım buydu ama bileğimde yazan isim bambaşkaydı, Hüma... Hayır, ben Vera'yım, Vera Kaya'yım! O zaman Hüma kimdi? ARAF MELEĞİ: CEHENNEM SUYU Onun yokluğunu kalbime gömerek gittim ondan ama bilmiyordum bu gidişle onu korumak isterken ikimizi de tehlikeye attığımı. Birleşmeyen ruhlar sonsuza dek yok olur, dediler bize. Bilmiyorlardı ki bizim var oluşumuz tenin bileşmesi ile değil kalbimizdeki sevgi ileydi. Girdiğimiz bu savaşı kazanmak zorundaydık, bizim başka bir çaremiz yoktu. Önümüzdeki her engeli aşmalıydık el ele. Fakat gün geldiğinde tek engelin birbirimiz olacağını düşünemezdik. Şehre gelmeden önce gördüğüm rüyayı yaşamayı düşünmezdim fakat Purgatoryo Şehri içimde bu vecayı doğurdu. Karnımda, tam oradaydı yanan alev topu ve buna tek bir çare vardı. Çarem sadece ölümdü. Eşleşen ruhların birleşmesi geldiğinde hiçbir şey sona ermiyordu, her şey daha yeni başlıyordu.. ARAF MELEĞİ: VEDA BUSESİ Ruhum iki evren arasında sıkışıp kalmıştı, Araf ve Dünya. Kalbim ise iki kişi arasında sıkışmıştı, Aren ve kızım. Nasıl dayanacağımı bilmediğim günlerin sonunda tek gerçek olan ölüm ile yüzleşmiştim, ruhum sevdiğim adama kavuşurken bedenim kızımdan uzaklaşmıştı. Tohumumun atıldığı evime, Purgatoryo Şehri'ne, tek gidişli bilet aldığımda hiçbir şeyin bıraktığım gibi olmadığını görecektim. Sevdiklerimi bir bir kaybederken

O apartmanda çarpışarak tanısan ve bir birine aşık olan iki farklı hayat. Onur ve Elif... Aynı apartmanda aynı okulda olmaları büyük tesadüf ve en önemlisi onların bir birine bağlayan bir bağ vardı hataları... Ben Onur Duran sevdiği kadını koruyamayan onu kılına zarar gelmemesi için çırpınırken onun hayatını mahveder eden kişi. Sevdiğim kıza seni seviyorum demeden kollarimda can vermesi ne demek biliyormusunuz? Tam kavuştum bitti derken hayat bana arsızca gülüp ağır bir tokat attı. Hayatıma girmiş en güzel ayrıntı gözlerimin önünde son nefesini verdi. Annem terk etti babam öldü şimdi de aşık olduğum kadın kollarimda öldü... Ben Elif Öztürk yıllarca hayatım sandığım yaşam yalanmış. Birini öldurdum yıllarca onlardan kactim ve çok kötü vuruldum.Doguldugum yer, saat, annem,babam,abim, ablam hepsi koca bi yalan. Babam bana hep 'Keşke sen ölseydin' derdi keske ben ölseydim de ona bunlari yaratmazdım. Babam nefret ederdi benden abim aynısı annem seviyormuş gibi yapardı ama ablam o bana hem anne hem baba hemde abi oldu. Ama bu hayatta tek gerçeğim o oldu bana aşkı o öğretti yaşama sebebim oldu. Ama yanında olamadım kollarında son nefesimi verdim son kez kokusunu içime çekip gittim. Abim beni bu hayatta tutunacak tek dalı koparmaya çalıştı. Ama o dalı bırakacak kadar güçsüz değildim. Belkide bu ayrılık bize yeni sayfa olur? Yeni sayfaya hazirmiyiz? Yıllar sonra tam yokluğuna alismaga çalışıyorken dahada bağlanıyodum. Whatsappa girdiğimde gördüğüm manzarayla döndüm... Hayatıma tır çarpmış gibi giren ve giden kız şimdi Çevrimiçi... Elif çevrimiçi... Çevrimiçi...