Als ik het huis binnenloop zie ik dat er niet veel veranderd is. De bank is nog steeds hetzelfde, de trap heeft nog steeds het tapijt waar je gegarandeerd over uitglijdt. De televisie is wel vervangen voor een betere versie, en de koelkast ook. Dat mag ook wel, want allebei waren ze op het punt van kapotgaan. Ik volg Eric de keuken in en ga zitten op een van de krukken aan het kookeiland. "Waarom ben je hier, Selena?" Vraagt hij zuchtend. "Om mij te pesten? Om het nog even goed erin te wrijven dat mijn zusje weg is en jij met haar mate flirt?"
Ik kijk ongemakkelijk weg. Wat ga ik hierop antwoorden? "Ik... Uhm..." Waarom twijfel ik hierover? Zeg het gewoon, Selena! "Ik ben je zusje," Zeg ik, Eric aankijkend. Hij lacht en draait zich om. "Dus jij beweert mijn zusje te zijn?" Vraagt hij ongelovig. Ik knik. "Ja, en ik kan het bewijzen. Ik ben het, Laura!" Eric zucht en pakt een glas water. "Goed bewijs, alsjeblieft. Je kan aan iedereen vragen hoe ze heette." Ik denk snel na. "De brief. Ik had een brief geschreven en die hier neergelegd," Zeg ik wanhopig. Eric neemt een slok water en trekt een wenkbrauw op. "Dat kan iedereen je vertellen. Ik durf te wedden dat James het je persoonlijk heeft vertelt." Ik zucht en kijk naar mijn handen. Hoe overtuig ik hem?
"Luister Eric...." Begin ik. Hij kapt me af en zet zijn glas met een klap naast de wasbak. "Wat probeer je nou hiermee te bereiken dan?" Ik open mijn mond om iets te antwoorden als ik voel dat James me probeert te mindlinken. Lukt het een beetje met Eric? Vraagt hij. "Nee, hij gelooft me niet," Antwoord ik bedroefd. Voor ik verder kan antwoorden staat Eric al naast me en trekt me haast richting de voordeur. "Heb je ook nog het gore lef om te mindlinken als ik tegen je praat?" Tiert hij. "Uit. Mijn. Huis!" Ik sta inmiddels buiten en hij doet de deur dicht. Automatisch reageer ik. Ik doe mijn voet tussen de deur zodat die niet dicht kan en duwt de deur zonder moeite open. Eric kijkt me geschrokken aan. Ik laat mijn ogen verkleuren naar de wolfskleur. "Je kan me eruit zetten, maar ik ga niet weg. Niet nog een keer." Mindlink ik.
Zijn ogen worden groter en hij doet verbaasd een paar stappen naar achter. "L..Laura?" Vraagt mijn broer. Ik knik en hij geeft me een knuffel. "Ik heb je gemist," Fluistert hij. Ik glimlach en sluit mijn ogen. "Ik jou ook," Antwoord ik.
Ik laat hem los en hij stapt naar achteren. Op dat moment komt mijn moeder naar beneden lopen. "Oh, hallo. Wie ben jij?" Vraagt ze. Ik zie aan haar gezicht dat ze weet wie ik ben, of wie ik wil dat de pack denkt dat ik ben, en dat ze wil dat ik wegga. Ik heb nogal een reputatie.
"Ik ben Selena," Zeg ik, acterend alsof ik niet doorheb wat ze eigenlijk bedoelt; ga alsjeblieft weg. Ik glimlach alsnog vriendelijk naar haar en schud haar de hand. Ze kijkt me afkeurend aan, maar er is iets in haar ogen. Een klein sprankje herkenning. ''Herken je me?'' Vraag ik nieuwsgierig. Mijn moeder doet een stap naar achteren en bekijkt me. ''Hmm... Ja, jij bent die Beta die ons ging helpen met het rouge probleem. Maar toch...'' Ik kijk haar aan en ze slaat een hand voor haar mond. ''Laura?'' Fluistert ze geschokt. Ik knik en glimlach naar haar. Mijn vader doet de achterdeur open en ziet mij staan. Ook hij herkent me vrijwel meteen. Hij knuffelt me, en niet veel later is het een groepsknuffel geworden.
Het duurt even voor iedereen me los wilt laten, en dat gebeurt eigenlijk alleen omdat de bel gaat. Ik heb al een idee wie het is, maar alsnog. Ik doe de deur open, en het is inderdaad James. Hij stapt snel naar binnen en kijkt me bezorgd aan. ''Wat gebeurde er? Waarom ging je weg?'' Vraagt mijn mate gehaast. Ik draai me om en zie dat mijn hele familie naar ons staat te kijken. James glimlacht ongemakkelijk naar mijn ouders en probeert weg te lopen, maar ik hou hem tegen. ''Niet bang zijn, ze bijten niet,'' Lach ik terwijl ik hem meetrek naar de woonkamer.
Aangezien mijn ouders uitleg willen van de situatie, gaan we zitten in de woonkamer. Mijn ouders en Eric gaan zitten op de grote bank, dus er is nog maar een eenpersoonsplek over op de stoel. James gaat daar zitten, dus ik heb momenteel geen zitplek. Ik wil naar de keuken lopen om een kruk te pakken, maar James slaat zijn armen om me heen en trekt me bij hem op schoot. Ik giechel en ben me nauwelijks bewust van de drie mensen die me verbaasd aankijken.
Mijn vader schraapt zijn keel. ''Waar was je, Laura?'' Vraagt hij met een blik op James. Ik kijk ook even naar James en hij knikt. ''Ik ging naar de stad, maar wist niet hoe ik daar moest komen want er is namelijk maar één veilige route als rouge; de snelweg. Zodoende reed ik een stukje mee met een meisje, Ava. Ze bleek de Gamma te zijn van de Black Crystal roedel en nam me mee naar het toenmalige packhuis. Daar kwam ik Zara tegen, de Alpha. Ze wou mijn verhaal weten, en toen ik het had verteld accepteerde ze me in de roedel. Nu ben ik weer hier, alleen dit keer als Beta van een sterke roedel,'' Zeg ik. Mijn moeder knikt en staart naar de vloer. ''Dat moet vast moeilijk geweest zijn,'' Stelt ze vast.
Ik antwoord met wat gemompel en leun tegen James aan. ''En hoe ging het hier? Ik probeerde niemand van jullie te kwetsen,'' Zeg ik als tegenreactie, zodat mijn moeder er niet over door kan gaan. Ze kijkt op. ''Het was echt moeilijk. De hele roedel ging opzoek naar je, maar alleen doordat James dat had bevolen. Je moet weten dat hij het moeilijk heeft gehad met jouw vertrek en dat het hem spijt.'' Ik zie dat James me vragend aankijkt en ik glimlach naar hem. ''Ja, dat weet ik. Ik kan zien dat hij anders is dan eerder, in een goede manier.'' Hij glimlacht nu ook terug en ik zie mijn moeder mijn vader aanstoten. Ze glimlacht liefdevol naar hem, en je kan goed zien dat ze mates zijn. Eric kijkt van mij naar onze ouders en zucht. Ik durf te gokken dat hij niet kan wachten op de dag dat hij ook zijn mate ontmoet.
Heyhey, ik ben het weer!
Sorry dat ik even niet meer dagelijks geupload had, dat blame ik op het huiswerk. Ik had een duits toets, Aardrijkskunde toets en volgende week nog vier. Dus ja, waarschijnlijk zal er volgende week ook niet veel nieuwe hoofdstukken komen. Sorry!