Unicode
ရှောင်ကျန့်ပြန်သွားပြီး.....ဘေးကပ်ရပ်နေသည့်ဖန်ရှင်းလဲပြန်သွားလေသည်။ ခန်ယွိနဲ့ လုလုကတော့ လုပ်စရာရှိတာလုပ်နေကြသည်။
ထိုအချိန်အထိရိပေါ် စကားတစ်ခွန်းမှမပြောသေးပဲငိုင်နေသည်။ ဝမ်လျိုကျားသားဖြစ်သူကိုကြည့်ကာ..
"သား ဘာဖြစ်လို့လဲ နေလို့မကောင်းဘူးလား ဒယ်ဒီကိုပြောလေ"
"ဒယ်ဒီ.."
"အင်း ပြောလေ"
"သား ကျန့်ကောနဲ့သွားနေချင်တယ်"
"ဟင်..."
"သားကိုလိုက်ပို့နော် ကျန့်ကောလိပ်စာပေးထားတယ်"
"သား အဲဒါက သားကနေကောင်းသေးတာမဟုတ်ဘူး ဒီမှာပဲအနားယူပါလားသားရယ် "
"ဟင့်အင်း သားကောနဲ့ပဲနေချင်တာ ဒီမှာနေချင်ဘူး"
"သားရယ် ရှောင်ကျန့်ကတစ်ယောက်ထဲနေတာ သူဆေးရုံသွားတဲ့အချိန်ဆိုသားတယောက်ထဲ ဘယ်လိုနေမလဲ"
"အဲဒါဆို သားကျန့်ကောဆီသွားနေမယ် ကျန့်ကောဆေးရုံသွားရင် ကောမာမီဆီသွားမယ်ဒယ်ဒီဆီလာမယ် နော်နော်"
"ဟင်း...သားရယ်"
"ဒယ်ဒီ ကောကောကိုတားမနေပါနဲ့ လုလုတို့လဲ သွားလည်လို့ရတာပဲ အဝေးကြီးမှမဟုတ်တာ"
"အဲဒါဆိုလဲပြီးရော..သားလိမ်လိမ်မာမာနေနော်
တိုက်ခန်းဆိုတော့နဲနဲကျဉ်းတယ် အရုပ်တွေယူမသွားနဲ့တော့ ရှောက်ကျန့်အပေါ်မဆိုးရဘူးနော်"
"ဟုတ် ယွိကော..သားကိုလိုက်ပို့ သွားမယ်"
"ဟင်..အခုလား"
"ဟုတ် ကောအိမ်ရောက်ရင် ကောကိုအံ့သြသွားအောင်လုပ်မလို့ ဟိဟိ"
"အမလေးနော် လုလုက ကောကောပြန်လာလို့ ပျော်ရမလား အောက်မေ့တယ် သူကရှောင်ကောကောဆီသွားနေမယ်တဲ့ ဟွန့်..."
"ကဲပါ ပြောမနေနဲ့တော့ သွားတော့မယ် ဒယ်ဒီ တာ့တာ လုလုတာ့တာ.."
မသွားရမှာစိုးရိန်တာကြောင့် အလျင်အမြန်ပဲနှုတ်ဆက်ကာကားပေါ်တက်ထိုင်နေသည်။
"ဒယ်ဒီ လုလုပြောတယ်မလား ကောကောကမနေဘူးလို့"
"အင်း ဒယ်ဒီသမီးမှန်တယ်"
အခြေနေတွေ့ကိုကြိုတင်မှန်းထားပြီးသားမို့သဘောတူပေးလိုက်သည်။
ချန်ယွိ ရိပေါ်အင်္ကျီအိတ်ကိုကားပေါ်တင်ကာ ရှောင်ကျန့်တိုက်ခန်းသို့ဉီးတည်လိုက်လေသည်။
....................
ရှောင်ကျန့်ဆေးရုံရောက်လာခဲ့ပေမဲ့ ရိပေါ်စီပဲစိတ်ရောက်နေသည်။
ရိပေါ်နဲ့အတူနေခဲ့တဲ့အချိန်တစ်ပါတ်လုံးကိုယ့်အပေါ်တွယ်ငြိလွန်းတဲ့ကလေးကြောင့် စိတ်အနှောက်ယှက်မဖြစ်ခဲ့ပေ...
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ...သူရိပေါ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုအမြဲကြည့်ဖြစ်သည်။ သူ့ကိုယ်သူလဲနားမလည်။ သူကြည့်ချင်တာပဲသိသည်။ အခုတော့ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ဝေးရဉီးမှာပေါ့....
"ရှောင်ကျန့်...ဝေ့..ရှောင်ကျန့်"
"ဟမ်း...အော..လင်း လင်းယီ"
"အမလေးဟယ် မှိုင်နေလိုက်တာ မသိရင် ရည်းစားကထားခဲ့တဲ့အတိုင်းပဲ"
"လင်းယီ နင်ကတော့လေ...ထားပါ ပြောဘာကိစ္စလဲ"
"ငါ..ငါနင့်ကိုမေးစရာရှိလို့"
"အင်းမေး"
"နင်.....နင်သူ့ကိုသတိရသေးလား"
လင်းယီမေးတာကို နားမလည်တဲ့ပုံနဲ့ရှောင်ကျန့်စိုက်ကြည့်နေလိုက်တော့...
"ငါ ငါသိချင်တာက တကယ်မေ့သွားပြီလားလို့ပါ နင့်ကိုသတိရသွားစေချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး ဒီအတိုင်းမေ့သွားတယ်ဆိုရင် အကောင်းဆုံးပဲလို့ပြောမလို့ပါ.."
"ဟူး....လင်းယီ နင်ကငါ့အကြောင်းအတွင်းသိအဆင်းသိ အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပါ.."
"ငါသိပါတယ် အဲတုန်းကလဲ နင်ဘယ်လောက်ခံစားခဲ့ရလဲငါသိတယ် နင့်ကိုလုံးဝမေ့ပြစ်ဖို့မပြောပါဘူး နင်တစ်ယောက်ယောက်နဲ့တွဲကြည့်ပါလား နှင့်နှလုံးသားကလက်မခံလဲ အရင်း လက်ခံတော့အမြတ်ပေါ့"
"ငါ ဒီအတိုင်းပဲ အေးဆေးနေချင်သေးတယ်"
"အိုက်ယား...ပြောရဆိုရခက်လိုက်တာ...ဟွန်း
ဒီလိုဆေးရုံကြီးမှာ များပြားလှတဲ့ ချောတဲ့ လှတဲ့ ဆရာဝန်မတွေ ဆရာမတွေ ထဲမှာ နင် ရင်ခုန်တဲ့သူတစ်ယောက်မှမရှိတော့ဘူးလား ဟင်း... နင်.."
"ကဲပါ..တော်ပါတော့ဟာ သွားတော့သွားသွား ငါနားဉီးမယ် ပြီးရင်လူနာလိုက်ကြည့်ရမယ်"
"ဟွန်း...အေးပါ အေးပါ သွားပြီ"
လင်းယီထွက်သွားတော့ ရှောင်ကျန့်သက်ပြင်းချကာ စားပွဲဘေးရှိအံဆွဲထည့်မှ ဓာတ်ပုံတစ်ပုံထုတ်ကာ...
"ငါ နင့်ကိုမေ့လို့မရသေးဘူး...ဒါ ဒါပေမဲ့ငါ...ကျစ်...."
ပုံကိုအံဆွဲထဲပြန်ထည့်ပြီးထိုင်ခုံပေါ်မှီချလိုက်ကာ
မျက်လုံးမှိတ်အနားယူလိုက်သည်....
*ကျန့်ကျန့်.....ကျန့်ကျန့်လာမြန်မြန်လာ.....*
*စုရင်း..မပြေးနဲ့ စုရင်း*
*ကျန့်ကျန့်..ဟား.ဟား..*
ရှောင်ကျန့်အိမ်မက်ထဲကကောင်မလေးတစ်ယောက်ပြေးနေပြီး သူကလိုက်ဖမ်းနေသည်။
*စုရင်း...စုရင်း....အား...*
ရှောင်ကျန့်အော်ရင်းလန့်နိုးလာသည်။
"ဟင်း..အိမ်မက်မက်နေတာပဲ"
ကိုယ်လက်သန့်စင်လိုက်ပြီး လူနာလိုက်ကြည့်ရန်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။သူ့စိတ်ထဲတွင်တော့ ဘာကို အလိုမကျမှန်းမသိ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး လစ်ဟာလျှက်.....
..........................
ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ အချစ် ၂ပိုင်းတောင်တင်တာနော်😜😜😜
၂ပိုင်းဖြတ်လိုက်တာမို့ နဲနဲတော့တိုတယ်နော်
😘😘😘
Zawgyi
ေရွာင္က်န့္ျပန္သြားၿပီး...ေဘးကပ္ရပ္ေနသည့္ဖန္ရွင္းလဲျပန္သြားေလသည္။ ခန္ယြိနဲ႕ လုလုကေတာ့ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ေနၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္အထိရိေပၚ စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာေသးပဲငိုင္ေနသည္။ ဝမ္လ်ိဳက်ားသားျဖစ္သူကိုၾကည့္ကာ..
"သား ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေနလို႔မေကာင္းဘူးလား ဒယ္ဒီကိုေျပာေလ"
"ဒယ္ဒီ.."
"အင္း ေျပာေလ"
"သား က်န့္ေကာနဲ႕သြားေနခ်င္တယ္"
"ဟင္..."
"သားကိုလိုက္ပို႔ေနာ္ က်န့္ေကာလိပ္စာေပးထားတယ္"
"သား အဲဒါက သားကေနေကာင္းေသးတာမဟုတ္ဘူး ဒီမွာပဲအနားယူပါလားသားရယ္ "
"ဟင့္အင္း သားေကာနဲ႕ပဲေနခ်င္တာ ဒီမွာေနခ်င္ဘူး"
"သားရယ္ ေရွာင္က်န့္ကတစ္ေယာက္ထဲေနတာ သူေဆး႐ုံသြားတဲ့အခ်ိန္ဆိုသားတေယာက္ထဲ ဘယ္လိုေနမလဲ"
"အဲဒါဆို သားက်န့္ေကာဆီသြားေနမယ္ က်န့္ေကာေဆး႐ုံသြားရင္ ေကာမာမီဆီသြားမယ္ဒယ္ဒီဆီလာမယ္ ေနာ္ေနာ္"
"ဟင္း...သားရယ္"
"ဒယ္ဒီ ေကာေကာကိုတားမေနပါနဲ႕ လုလုတို႔လဲ သြားလည္လို႔ရတာပဲ အေဝးႀကီးမွမဟုတ္တာ"
"အဲဒါဆိုလဲၿပီးေရာ..သားလိမ္လိမ္မာမာေနေနာ္
တိုက္ခန္းဆိုေတာ့နဲနဲက်ဥ္းတယ္ အ႐ုပ္ေတြယူမသြားနဲ႕ေတာ့ ေရွာက္က်န့္အေပၚမဆိုးရဘူးေနာ္"
"ဟုတ္ ယြိေကာ..သားကိုလိုက္ပို႔ သြားမယ္"
"ဟင္..အခုလား"
"ဟုတ္ ေကာအိမ္ေရာက္ရင္ ေကာကိုအံ့ၾသသြားေအာင္လုပ္မလို႔ ဟိဟိ"
"အမေလးေနာ္ လုလုက ေကာေကာျပန္လာလို႔ ေပ်ာ္ရမလား ေအာက္ေမ့တယ္ သူကေရွာင္ေကာေကာဆီသြားေနမယ္တဲ့ ဟြန့္..."
"ကဲပါ ေျပာမေနနဲ႕ေတာ့ သြားေတာ့မယ္ ဒယ္ဒီ တာ့တာ လုလုတာ့တာ.."
မသြားရမွာစိုးရိန္တာေၾကာင့္ အလ်င္အျမန္ပဲႏႈတ္ဆက္ကာကားေပၚတက္ထိုင္ေနသည္။
"ဒယ္ဒီ လုလုေျပာတယ္မလား ေကာေကာကမေနဘူးလို႔"
"အင္း ဒယ္ဒီသမီးမွန္တယ္"
အေျခေနေတြ႕ကိုႀကိဳတင္မွန္းထားၿပီးသားမို႔သေဘာတူေပးလိုက္သည္။
ခ်န္ယြိ ရိေပၚအကၤ်ီအိတ္ကိုကားေပၚတင္ကာ ေရွာင္က်န့္တိုက္ခန္းသို႔ဉီးတည္လိုက္ေလသည္။
....................
ေရွာင္က်န့္ေဆး႐ုံေရာက္လာခဲ့ေပမဲ့ ရိေပၚစီပဲစိတ္ေရာက္ေနသည္။
ရိေပၚနဲ႕အတူေနခဲ့တဲ့အခ်ိန္တစ္ပါတ္လုံးကိုယ့္အေပၚတြယ္ၿငိလြန္းတဲ့ကေလးေၾကာင့္ စိတ္အႏွောက္ယွက္မျဖစ္ခဲ့ေပ...
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ...သူရိေပၚရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုအၿမဲၾကည့္ျဖစ္သည္။ သူ႕ကိုယ္သူလဲနားမလည္။ သူၾကည့္ခ်င္တာပဲသိသည္။ အခုေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႕ေဝးရဉီးမွာေပါ့....
"ေရွာင္က်န့္...ေဝ့..ေရွာင္က်န့္"
"ဟမ္း...ေအာ..လင္း လင္းယီ"
"အမေလးဟယ္ မွိုင္ေနလိုက္တာ မသိရင္ ရည္းစားကထားခဲ့တဲ့အတိုင္းပဲ"
"လင္းယီ နင္ကေတာ့ေလ...ထားပါ ေျပာဘာကိစၥလဲ"
"ငါ..ငါနင့္ကိုေမးစရာရွိလို႔"
"အင္းေမး"
"နင္.....နင္သူ႕ကိုသတိရေသးလား"
လင္းယီေမးတာကို နားမလည္တဲ့ပုံနဲ႕ေရွာင္က်န့္စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့...
"ငါ ငါသိခ်င္တာက တကယ္ေမ့သြားၿပီလားလို႔ပါ နင့္ကိုသတိရသြားေစခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး ဒီအတိုင္းေမ့သြားတယ္ဆိုရင္ အေကာင္းဆုံးပဲလို႔ေျပာမလို႔ပါ.."
"ဟူး....လင္းယီ နင္ကငါ့အေၾကာင္းအတြင္းသိအဆင္းသိ အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါ.."
"ငါသိပါတယ္ အဲတုန္းကလဲ နင္ဘယ္ေလာက္ခံစားခဲ့ရလဲငါသိတယ္ နင့္ကိုလုံးဝေမ့ျပစ္ဖို႔မေျပာပါဘူး နင္တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕တြဲၾကည့္ပါလား ႏွင့္ႏွလုံးသားကလက္မခံလဲ အရင္း လက္ခံေတာ့အျမတ္ေပါ့"
"ငါ ဒီအတိုင္းပဲ ေအးေဆးေနခ်င္ေသးတယ္"
"အိုက္ယား...ေျပာရဆိုရခက္လိုက္တာ...ဟြန္း
ဒီလိုေဆး႐ုံႀကီးမွာ မ်ားျပားလွတဲ့ ေခ်ာတဲ့ လွတဲ့ ဆရာဝန္မေတြ ဆရာမေတြ ထဲမွာ နင္ ရင္ခုန္တဲ့သူတစ္ေယာက္မွမရွိေတာ့ဘူးလား ဟင္း... နင္.."
"ကဲပါ..ေတာ္ပါေတာ့ဟာ သြားေတာ့သြားသြား ငါနားဉီးမယ္ ၿပီးရင္လူနာလိုက္ၾကည့္ရမယ္"
"ဟြန္း...ေအးပါ ေအးပါ သြားၿပီ"
လင္းယီထြက္သြားေတာ့ ေရွာင္က်န့္သက္ျပင္းခ်ကာ စားပြဲေဘးရွိအံဆြဲထည့္မွ ဓာတ္ပုံတစ္ပုံထုတ္ကာ...
"ငါ နင့္ကိုေမ့လို႔မရေသးဘူး...ဒါ ဒါေပမဲ့ငါ...က်စ္...."
ပုံကိုအံဆြဲထဲျပန္ထည့္ၿပီးထိုင္ခုံေပၚမွီခ်လိဳက္ကာ
မ်က္လုံးမွိတ္အနားယူလိုက္သည္....
*က်န့္က်န့္.....က်န့္က်န့္လာျမန္ျမန္လာ.....*
*စုရင္း..မေျပးနဲ႕ စုရင္း*
*က်န့္က်န့္..ဟား.ဟား..*
ေရွာင္က်န့္အိမ္မက္ထဲကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေျပးေနၿပီး သူကလိုက္ဖမ္းေနသည္။
*စုရင္း...စုရင္း....အား...*
ေရွာင္က်န့္ေအာ္ရင္းလန့္နိုးလာသည္။
"ဟင္း..အိမ္မက္မက္ေနတာပဲ"
ကိုယ္လက္သန့္စင္လိုက္ၿပီး လူနာလိုက္ၾကည့္ရန္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။သူ႕စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ဘာကို အလိုမက်မွန္းမသိ ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံး လစ္ဟာလွ်က္.....
..........................
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ အခ်စ္ ၂ပိုင္းေတာင္တင္တာေနာ္😜😜😜
၂ပိုင္းျဖတ္လိုက္တာမို႔ နဲနဲေတာ့တိုတယ္ေနာ္
😘😘😘