JACE
After 6 months...
Patakbo-takbo ako sa gitna ng kagubatan. Madilim. Mausok. Hindi ko alam kung nasaan na ako. Sounds of howling can be heard around, giving the forest an uncanny atmosphere.
Patuloy lang ako sa pagtakbo hanggang sa may nakita akong liwanag sa unahan.
Nakakasilaw ang liwanag na ito.
Mas binilisan ko ang pagtakbo papalayo sa nakakasira ng ulo na kadiliman.
Napalingon ako nang may marinig akong malalim na ugong na nag-eecho sa paligid. Grabe ang takot ko nang makita ko na may nakasunod pala sa akin na isang itim at napakalaking nilalang na may mahahabang sungay at nakalabas ang napakahaba nitong dila. Kulay pula ang mga mata nito na nagliliwanag sa dilim at nakatutuok sa akin.
Shit!
Patuloy ako sa pagtakbo, my heart almost jumping out of my ribcage in fear, and weirdly, kahit hindi ako nakaconcentrate sa dinadaanan ko ay tila hindi ako nababangga sa mga puno.
Nang marating ko na ang dulo ay bigla akong napatigil nang makita ko ang taong matagal ko nang hinahanap.
Si Pepsi.
Lumundag ang puso ko. Napakurap ako para masigurado ko kung siya nga talaga ito.
And she's still there.
Nakalugay ang kanyang itim at mahabang buhok at nakasuot ito ng puting bestida na mahaba. Kahit nakatalikod ito sa akin ay alam ko na siya ito. Nararamdaman ng puso ko sa mga sandaling iyon na siya ito.
"Baby?" sabik na sabik na patawag ko sa kanya. I was panting, and my eyes were tearing up in the overwhelming feeling that I have finally found her.
Ngunit hindi ito sumagot. Gusto ko sanang lapitan siya para yakapin pero tila hindi ako makagalaw.
What the hell is happening?
I tried to move my hands and feet, but I can't. It was like I'm paralyzed.
Napasinghap nalang ako nang marealize kong may nakayakap pala sa akin mula sa likuran ko.Napasigaw ako sa wagas na takot nang makita ko ang mga itim na bisig ng diyablo na mahigpit na nakapalibot sa aking katawan.
"Jacey boy..." The demonic creature hissed.
His malevolent laugh next to my ear caused the hairs on my body stood on end. I shouted at the top of my lungs the moment his dark, slick tongue filled my ear.
"Huwag!!! Baby tulong!!!!"
Humingi ako ng saklolo kay Pepsi. Bahagyang lumingon lang ito sakin at laking pagtataka ko dahil hindi ito nabahala nang makita ako, o kahit gumalaw man lang. Instead, she just grinned...an evil one.
Napakurap ako at napasigaw sa gulat nang bigla nalang itong tumalon sa bangin.
"NOOOOO!!!!"
....
Napabalikwas ako ng bangon mula sa kama. My chest was heaving, and my white shirt was wet from my cold sweats of fear.
Mga ilang sandali pa ang nakalipas at nang mapagtanto ko na hindi totoo ang lahat ng iyon ay napakapit nalang ako sa aking ulo.
Thank God it was only just a dream!
"Sugarplum, are you okay?"
Nagulat ako nang makita ko si mommy na nakaupo pala sa gilid ng kama ko at nag-aalalang nakatingin sa akin. Kanina pa ba siya dito?
"Mommy..." hindi ko na napigilan pang humikbi dahil sa takot at pangamba, and all those lingering effects of the dream.
Tuluyan nalang akong napayakap sa kanya...ng mahigpit. I badly needed this now.
"Nightmare?" tanong nito habang masuyong hinahagod-hagod ang likod ko.
"A very bad...and recurring one." Paiyak na sagot ko.
Yes. Paulit-ulit kong napapanaginipan ang eksenang iyon. No matter how pleasant my dreams were, that certain scene had always managed to squeeze in and terrify me. Pero this time ay tumalon si Pepsi, hindi tulad ng mga dati na hanggang sa patakbo-takbo lang ako at sa paglingon nito.
Pepsi has been missing, but seeing her jumping off the cliff is terrible. Parang tinutusok ng ilang libong syringe ang puso ko sa sakit.
It has been six months...six months that I have been trying my best to forget about that pretty witch who haunted my heart...
But it's difficult. Too damn difficult especially because she been haunting me in my dreams.
"Hush now honey, andito ako..." sabi ni mommy na mas hinigpitan pa ang pagyakap sa akin. Nasa ganun lang kaming posisyon ng mga ilang sandali pa hanggang sa mapagaan na ang aking pakiramdam.
Kumalas ako mula sa pagkayakap niya and reached out for the lamp on the nightstand beside my bed to switch it on. Napatingin ako sa wall clock. Alas tres palang pala ng umaga.
I turned to my mom. "Bakit ka nga pala andito?" nagtatakang tanong ko.
Dati-rati, nung bata pa ako, she used to tell me bedtime stories and be with me on my bed until I sleep. Kahit nga nung nagbibinata na ako ay bini-baby niya pa rin ako pero nung college na ako ay bigla siyang nagbago sa isang iglap. I mean, of course matanda na ako pero ang maging completely cold and aloof? She also became indifferent and slutty, as if we're not a family anymore.
"I-I was just checking my Jacey boy out..." she sweetly said. Inayos nito ang bangs ko. Humaba na rin kasi ang buhok ko saka bigote, at sa loob ng kalahating taon ay isang beses palang akong nag-shave.
I admit, my mother's presence made me a little better.
"Okay kalang ba? Is it that Pepsi again?" tanong nito. Alam kong hanggang ngayon ay hindi pa rin ito naniniwala sa akin, pati na rin si dad. They even tried to convince me to consider counseling, or visit a psychiatrist, but I know that it won't help.
Okay na sana ako eh, okay na sana. Alam kong makakamove-on naman ako kaagad knowing my relationships track record.
But this damn recurring dream is just making it hard for me.
"Sweetie, we have already tried everything...But your problem is just too hopeless. How can we find a girl who doesn't even exist?" frustrated na tanong nito.
We? Never nila akong tinulungang hanapin ito. Sa tulong nina Zeus at Marcus, I asked help from fortune tellers, a spirit medium, a private investigator, and I even got featured in Kapuso Mo, Jessica Soho dahil naging viral ang post kong iyon sa Facebook but it was just flooded with fangirls and moral supports that didn't help anything related to the real case.
Ang tanging nakuha ko lang dun ay ang karagdagang kasikatan na hindi ko naman kailangan.
How can I be happy with fame if my heart is dying?
So ayun, I was really depressed for weeks. Hindi ko inakala na ganito pala ang magiging epekto ng pag-ibig sa akin.
Nung last sem, palagi akong absent sa school. Nakakulong lang ako dito sa kwarto at natutulog, dahil kapag tulog ako ay hindi ko siya naiisip. Sleeping lets you get away from the harsh reality. Not until that recurring dream started to destroy my equilibrium.
At dahil naging mas kapansin-pansin na ang aking depresyon ay tuluyan ko na ring nakuha ang buong atensyon ng parents ko. But all they did was to try to bring me to a doctor.
Ni hindi nga si mommy masyadong nakinig nang ikinuwento ko sa kanya ang lahat last time.
Naputol pa nga ang pag-uusap namin ng dumating si Diego Guevarra, na ipinakilala niya sakin nung nagdaang buwan na boyfriend niya daw.
Sa lahat ng dinala niyang lalaki ay ito lang ang ipinakilala niya at dinadala niya ng paulit-ulit sa bahay. Maaari daw mauwi sa kasalan ang kanilang relasyon sabi nung lalaki, and the way they look at each other is familiar...
Awang-awa na nga ako sa daddy ko, na halos hindi na din umuuwi sa bahay. Ang buong akala ko ay nasa hospital ito tuwing wala siya sa bahay, pero laking gulat ko nalang na may inuuwian na din pala itong ibang babae.
Both of them have been keen on processing their annulment papers which is by the way a very tedious and long process kaya I'm sure ay matatagalan pa ang pagtitiis nila sa isa't-isa.
Kung andito lang sana si Pepsi ay baka itinanan ko na silang dalawa ni lola pagkatapos kung makahanap ng trabaho.
Ang saya ng buhay ko noh?
Malungkot ka dahil hindi siya nagrereply sa mga mention at tag mo?
Malungkot ka dahin hindi siya nag goodnight at I love you sayo kagabi?
Malungkot ka dahil inubusan ka ng kapatid mo ng fried chicken?
I have a dysfunctional family and a missing girlfriend lang naman.
Inihilamos ko ang aking mga kamay sa mukha ko saka sinagot si mommy. "You'll never understand, mom. All of you will never understand how hard this is for me. Every night, every fucking night, it's all the same damn thing. I just...I just don't know what to do anymore. I tried to live, but the more I live my life normally, the more I lose myself in the process..." I fought the tears that were threatening to swell out of my eyes once again. "How can I live when my life and my world is gone?"
My mom leaned in closer to me and wiped the tears away from my cheeks using her thumbs.
"Sugarplum, it pains me to see you like this..."mahinang sambit nito.
"Oh yeah? It pains you? But how? You don't even care for me. Aalis na kami ni dad bukas, pero parang wala lang sayo."
"No, no, no sweetie..." She held my face between her hands. "Kaya nga ako nandito di ba? I just want to be with my son for the last time..."
"Ngayon pa? Pagkatapos ng lahat ng panahong sinayang mo? Masyado kang atat na mawalay sa amin ni dad at matapos na ang annulment niyo so you can live freely with that Diego guy." Napabuntung-hininga ako.
"Hindi mo kasi naiintindihan anak. You don't know the whole story..." Umiwas ito ng tingin.
"Then tell me! I need to know what happened... I just missed the old you." I pleaded. I have always wanted to understand everything, pero wala talaga itong balak na ayusin ang pagsasama namin.
"Sweetie you won't understand..."
"Try me." I challenged her.
"I don't think this is a good idea---"
"Mom please... Gusto ko lang naman maliwanagan bago tayo magkahiwalay."
She looked intently into my eyes, and then slowly, her beautiful face softened as she finally sighed in defeat.
"Henry is not your real dad." she revealed.
Natigilan lang ako. Tila nagpasabog ito ng isang malupit na bomba at tinamaan ako sa puso.
"What?" I gaped at her.
"I did a DNA test with Miguel Zamora four years ago...and the result was positive." pagpapatuloy pa nito sa kanyang mga rebelasyon.
"Miguel Zamora? Sino siya?" I don't have any idea who that was.
"He's your real dad. My highschool and college sweetheart...He's my first love, my first everything." tila nagbabalik-tanaw pa ito habang binabanggit ang mga salitang iyon. She then continued, "Naging matagal ang aming relasyon. He loved me so much and never failed to let me feel how much he did. But one day, he just...fell out of love. He can't even tell me the reason why." Kumurap ito ng ilang beses, probably to keep the tears from swelling out of her eyes.
"And then?" pag-uudyok ko sa kanya.
"I got really depressed, Jace. Then, years later, I met Henry, and fooled around with him. I thought it would just be a one night fling, but he was totally smitten with me, at hindi ko inakala na magbubunga ang nangyari samin. Because of that, pinakasalan niya ako. I only agreed because of course, you know how much uptight your lolo and lola were."
"So you mean...you didn't love dad after all?"
"I tried to but...it really didn't worked out. Naging masaya naman ako sa kanya, but when I saw Miguel again four years ago... with his own happy family...All those feelings came back. Labis akong naguluhan, at nasaktan."
"But how did it happen? I mean, papano kong naging ama si Miguel?"
"Before I met Henry, Miguel and I saw each other at one club...at may nangyari sa amin. Iyon nga ang pinakamasakit sa lahat, dahil akala ko ay babalikan niya ako...But he left in the morning leaving me a small note saying he's sorry. He broke me twice that time, and it totally ruined me..."
"And then?"
"When we met again four years ago, kinamusta niya ako at ang anak namin. Nagtaka ako, dahil wala naman kaming naging anak. He told me he knew you, at malakas ang kutob niya na anak ka niya. So he urged me to do a DNA test to prove it. And when the results came out as positive, ang buong akala ko naman ay magiging okay na kami, but for the third time, he chose his family over me. Of course he will choose them...My god ang tanga-tanga ko." Tuluyan na itong napahikbi.
I pulled her closer for a warm embrace. "I'm sorry mom, I have no idea about all of this."
"I'm so sorry too anak, kung itinago ko man to sa inyo ng daddy Henry mo. Natakot ako, labis akong natakot sa kung ano ang mga pwedeng magbago. Sana, sana hindi nalang ako ng pa DNA test... di sana hindi nagbago ang tingin ko sa iyo...because everytime I look at you, all I see is Miguel. Gustung-gusto ko na talaga siyang makalimutan."
"So where is he now?" I curiously asked. I was bombarded with all these information, at hindi ko pa alam kung ano ang dapat kong maramdaman.
"He's in Australia with his family. I don't want you to meet him, but if you want, wala na akong magagawa pa dahil karapatan mong makilala ang iyong tunay na ama." sabi pa nito.
"I don't know mom. I don't think I would like to meet him. Maybe someday, but as of now, I'm still stunned and overwhelmed with all these...revelations. At si daddy Henry...wala na ba talaga kayong pag-asa na dalawa?" My chest heaved at the thought of him being not my father after all.
Hinawakan niya ako ulit sa aking mukha at tiningnan ng mataman sa aking mga mata.
"Jace, listen to me. Your dad Henry deserves to be loved by another woman, a better woman. Believe me, I tried my best, pero hindi mo talaga matuturuan ang puso. Ang pagmamahal ay kailangang kusa para masabi mong totoo ito. Henry's a great guy, I know he'll find the right one for him in the US. We're still young, Jace..."
"How about Diego Guevarra?"
"Oh." She pulled herself away from me as her face lighted up in the mention of his name.
"Diego...You know what sugarplum? After all the guys I have dated, siya lang ang naging swak sa akin. I even think we're soulmates."
Hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin. Parang hindi ko pa lubos na-absorb ang lahat.
"Jacey, sweetie...I hope you understand..." nag-aalalang sabi nito.
"I do now, mom. Nakakalungkot lang...Dahil mamimiss kita."
"You're gonna be okay with your daddy Henry. He already knew all about this. I just told him recently, and he is now trying to move on. But despite knowing that you're not his son, he doesn't want anything to change between you too. He just loves you as much as I do..."
Napanatag ako sa sinabi nito tungkol sa daddy ko. Pero dahil na finalize na namin ang pagsama ko sa kanya sa LA...
"Sayang lang. Ang daming panahong nasayang sa ating dalawa." nanghihinayang sabi ko.
"Of course I'll be visiting you there, silly! At uuwi ka naman dito di ba? Dito lang naman ako. Hindi ako mawawala. Kung makaiyak ka naman as if hindi na tayo magkikita. Hindi naman ako isang mangkukulam na kayang burahin ang sarili sa mundo."
Natigilan ako sa sinabi niya.
"Don't worry sweetie, naniniwala akong mababalik si Pepsi sayo. Dahil ang tunay na pag-ibig, hindi sinusukuan. Maghintay kalang, at darating din ang tamang panahon para sayo."
Napabuntung-hininga nalang ako sa sinabi nito.
"I love you, mommy." Napayakap nalang ako ulit sa kanya. "Be with me tonight please." Pagpapa-baby ko sa kanya. Wala eh, bukas na ang alis ko eh, kaya susulitin ko nalang to.
"I love you more, Jacey boy." she kissed me in the forehead, and pulled me down the bed. I then leaned my head on her chest as she hugged me to sleep, just like before...
Sa wakas, nakatulog na rin ako ng mahimbing.
****
"Dude, babalik ka pa naman dito di ba?" malungkot na tanong ni Marcus. Kasalukuyan kaming nasa NAIA terminal 1. Gamit ang sasakyan ni Zeus ay hinatid nila kaming dalawa ni mommy sa airport, habang si dad ay nauna na. He had already checked in and has been waiting for me at the gate. Isang oras nalang ang natira sa akin dahil sobrang traffic kanina at nag kape pa kaming tatlo ng mga best buddies ko. Saktong-sakto lang ito para sa pag check-in ko at sa immigration.
"Ano ka ba naman Marcus, of course! You guys should visit me sometimes. I know you'll do." Ilang beses na kaming nagpa-despidida party para dito, pero nalulungkot pa rin ako.
Zeus will be managing their family business soon habang si Marcus ay nagdecide muna na magpahinga ng isang taon and wanted to pursue his modeling career muna bago siya mag decide kung ano nga talaga ang gusto nito sa buhay.
"Mamimiss ka talaga namin Jace." Mangiyak-iyak pa na sabi nito na parang bakla lang.
I wonder kung naalala pa niya ang halikan namin, or was it erased from his memories too because it was associated with her?
"Huwag ka nang umiyak, halikan kita diyan eh." I teased him.
"Anong sabi mo?" Tumigil ito sa kakaiyak at pinanlilisikan ako ng mga mata.
"Wala, ansabe ko ansarap mo." sabi ko sabay kagat-labi.
Napatawa si Zeus. "Easy kalang Jace, baka masuntok ka na naman nito at mag black-out ka. I'm sure you're not gonna be able to make it on your flight."
"Naalala mo yun?" I asked him.
"How can I forget that?" sabi nito na nakangiti.
"Nevermind..." I should not think about anything associated with her.
New place, New life dapat ang peg ko simula ngayon.
Niyakap ako ni Zeus ng mahigpit sabay sabi, "Mag-iingat ka dun ha." Nakita ko pa ang pag-sungaw ng luha sa mga mata nito pero pinigilan niya lang ito.
"Mamimiss kita dude. Salamat sa lahat-lahat ha?" sabi ko sa kanya. Nginitian niya lang ako saka kami ng bro-fist na dalawa.
Zeus will always be the brother I never had. Of course, dalawa sila ni Marcus, pero si Zeus talaga ang pinaka bestfriend ko.
"Hindi pa ito ang huli Jace." sabi nito.
Nag group hug muna kaming tatlo bago ako tuluyan ng pumasok sa airport kasama si mommy. Sasamahan niya ako hanggang sa maka check-in ako.
Bago ako pumila ay nagyakapan na kaming dalawa.
"Sige na po, baka hindi ko pa mapigilan ang sarili kong umiyak dito." sabi ko sa kanya. Simula nang makilala ko si Pepsi ay nagiging iyakin na talaga ako.
"Huwag mong kalimutan mag video call palagi sakin ha? Saka yung bag mo tingnan mo palagi kung nakabukas. Mag-ingat ka rin sa dinadaanan mo at baka mabangga ka. Yung cellphone, boarding pass at passport mo ingatan mo palagi at baka kung saan-saan mo na naman ilalagay at mawala." mangiyak-ngiyak na sabi nito.
Napangiwi ako. Matagal ko nang inaasam na bumalik na ang dating mommy ko, at bumalik nga siya...literally as if bata pa ako.
Nakailang pagpapaalam pa kaming dalawa bago siya tuluyan ng mawala sa paningin ko. Dun na nagsimulang pumatak ang luha ko.
Mabigat man sa dibdib lumisan sa Pinas but I needed to.
Pagkatapos ko sa immigration ay naglakad na ako papunta sa assigned gate para sa airline na sasakyan ko. Tinawagan ko pa si dad para ma assure ito na nakaabot ako dahil kanina pa niya nilulunod ang inbox ko.
I took a sharp intake of breath nang makita ko na siya sa gate. He stood up and gave me a tight hug.
"You came, son." mahina ngunit puno ng emosyong sabi nito. Pinigilan ko nalang umiyak umiyak ulit. Hindi man kami magkadugo ng lalaking to, he still is my dad Henry, and will always be.
I hugged him, because I know he needed this. Masaya na ako kahit papano dahil at least naliwanagan na rin ito at nagsisimula nang mag-move on.
Pumila na kami sa boarding gate, and when we have finally entered the plane, nakipagpalit ako sa kanya ng seat, as I have always preferred to be on the window side para makita ang mga magagandang tanawin sa kalangitan, at para maka-emote din habang naka earphones at mag-imagine na para akong nasa isang music video.
Looking outside the window, over those tall buildings and beautiful skies...I can't help but be emotional and shit.
Pagkalipas ng ilang sandali ay nagsalita na ang crew at pinapa-ayos na sa amin ang seatbelt habang nag-umpisa nang gumalaw ang eroplano.
"Flight attendants, prepare for take-off please."
Okay, this is it.
Napatingin ako ulit sa bintana and pressed my forehead against the window as I looked over the moving surroundings.
Goodbye baby...for real.
"Please turn off all personal electronic devices, including laptops and cellphones. Smoking is prohibited for the duration of the flight. Thank you for choosing our airlines. Enjoy your flight." The flight attendant announced.
Bago ko pa ma off yung cellphone ko ay bigla itong nag-ring. May tumatawag na unknown number.
Talking about timings...Dali-dali ko itong sinagot.
"Hello?"
"Mr. Jason Snyder?" sagot ng isang babae na parang nasa early thirties na.
"Speaking. Who is this?"nagtatakang tanong ko.
"I have seen your viral post way back, and I realized recently that I may have found your girlfriend."
Kumabog ang aking dibdib. Napahawak ako sa braso ni dad. He glanced at me and gave me a questioning look.
"Are you serious? Is this some scam or something?" Maraming beses na akong naloko dito, mga nagpapanggap na nakakita kay Pepsi, pero yun pala ay mga fangirls lang na gustong makita ang kagwapuhan ko. I have enough of it already.
"I have sent you a picture. Please check it out and confirm if she really is your girlfriend." sabi pa nito.
Nanginginig na tinginan ko ang pinadala nito.
Parang mawawalan ako ng ulirat nang makita ko ang baby ko na nakahiga sa kama at natutulog. Medyo malabo ang kuha nito at close-up pero siya talaga ito. I'm sure siya to.
That sleeping beauty...
"Oo, siya nga ito!" I exclaimed in excitement.
"Sabi ko na nga ba eh. We need you to come here as soon as possible, Mr. Snyder. She badly needs you." sabi pa ng boses.
Naaalarmang napatingin ako kay dad.
"Dad, I need to get off the plane right now." I panicked.
"What? But son, the plane's about to ascend." Nagsimula nang bumwelo ang eroplano sa runway at this time, at ako naman ay namumutla sa kaka-panic.
"Dad please, I have to stay here. May nakakita na kay Pepsi!" Tumayo ako sa kinauupuan ko and called on one of the flight attendants. Napalingon sa akin ang isang Chinese na babae.
"Miss, please I need to get off the plane! It's just so important." pagtawag pansin ko dito.
"Sir please take your seat!" sabi pa ng isang lalaking flight attendant na tila nag-aalala sa pagtayo ko.
Muntik na akong ma out-balance nang tuluyan nang pumaakyat ang eroplano mula sa lupa.
"Dad, help me! Anyone, please!" I was fucking desperate.
"Jace kalma kalang anak...Wala na tayong magagawa." pagpapa kalma nito sa akin.
"I'm sorry sir but the plane has already taken off." sabi ng isang attendant.
"Wala na bang paraan para bumalik? I'll pay you for this!"
Nagkagulo ang lahat sa eroplano dahil sa ginawa ko. Nagsumbong ang isang crew sa captain, at bumalik ito kaagad para sabihin sa akin na,
"We really apologize for this sir, because the captain said that there's nothing we can do about this." malungkot pero propesyunal na sabi nito.
Bumagsak nalang ako sa aking upuan at tuluyan nang nanlumo.
*****To be continued*****
A / N:
Thanks for everyone who's reading and to those readers who are consistently vommenting! Also to those new readers na nag-cocomment. I really appreciate it guys! And nice to know that you like my story! Mas lalo lang akong naiinspire! ♥️
Sana ay mag vote at comment din ang mga silent readers jan! 😅Paki-share na din sa iba!
Thank you in advance!