Akşam olduğunda kendime aynadan son kez baktım. Gerçekten çok güzel olmuştum.
Üzerime kırmızı saten bir elbise giymiş, saçlarımı da salık bırakmıştım. Hafifde makyajla kusursuzdum.
Bu gece çok farklı olucaktı. Ne olursa olsun Kaan bana yeniden güvenicekti.
Aynadan kendime gülümseyip aşağı indim. Aşağı indiğimde sofraya göz gezdirdim.
"Efendim başka birşeye ihtiyacınız varmı?" diye soran Katyaya baktım. Onu Kaana birşey dememesi için ikna edene kadar canım çıkmıştı. Kendisi Kaanın sağ koluyduda..
"Hayır herşey yolunda"
Kapı birden çaldığında hemen kapıya koştum. Muhtamalen Kaandı..
Kapıyı açtığımda yüzümdeki gülümseme soldu. Kaanın yanında bir kadın vardı.
Onlara şaşkınca baktığımda yutkundum.
"Hoşgeldiniz"
"Hoşbulduk" diyen kadın hemen içeri geçti.
Anlamsız gözlerle Kaana baktığımda oda beni inceliyordu.
"Kim bu kadın?" dedim merakıma yenik düşerek..
"İş arkadaşım diyelim" diyerek içeri geçti. Üstünü çıkardığında bir yandanda bana döndü. "Bu hal ne?"
"Baş-başa yemek yeriz diye düşünmüştüm" dediyimde yüzümü izleyip içeri geçti.
Hiç bir şey söylemedi. Moralim çoktan bozulmuştu.
Bende somurtarak salona irellediğimde az önceki kadın koltukta oturmuş etrafı inceliyordu.
Kaan karşı koltuğa geçtiğinde bende onun yanına geçtim.
"Bu arada tanışmadık canım ben Selvi"
"Bende Esila" dedim mesafeli bir şekilde..
Ben bu geceyi böyle hayal etmemiştim..
"Doğrusu Kaandan beklemezdim evliliği" diyen Selvi Kaana bakarak gülümsedi.
"Neden?"
"Kaan öyle evlilik adamı değildir de o yüzden" dediyinde kendimi sakinleştirmeye çalıştım.
"Demek ki herşey göründüğü gibi değil"
"Ola bilir canım" diyerek yeniden Kaana yöneldi. "Ee Kaan karının neyine aşık oldun?"
Ya sabır
"Bu boş konuşmayı bitirip sofraya geçelim istersen Selvi" diyen Kaanla ona döndüm.
Boş konuşma..
"Ah tabi" diyerek ikiside ayaklandı.
Neden ben yokmuşum gibi davranıyordu ki..?
Bende kalktığımda Kaan baş köşeye, ben soluna, Selvide sağına geçti.
Masada sessizlik hüküm sürürken yine Selvi konuştu.
"Yarın arkadaşlarla buluşucaz Kaan sende gel"
"Bakarız"
"Hangi arkadaşlar?" dediyimde Kaan yemeyine devam ederek yüzüme bile bakmadı.
"Eski arkadaşlar canım sen tanımazsın"
"Sorun yok tanışırız bizde" diyerek gülümsediğimde Selvide güldü.
"Ama biz aramıza herkesi almayız bunu da bil"
"Ben herkes değilim Selvi. Kocam arkadaşlarıyla buluşuyorsa bende gelirim" dediyimde yüzündeki gülümseme soldu.
"Hiç gülüceğim yoktu" diyen Selvi Kaanın elini tuttu. "Ne çabuk hanımcı oldun Kaan?"
Benim tanıdığım Kaan elini çekerdi..
"Yok öyle birşey. Hem yarın gelicem"
"Bende" dediyimde Kaan bana döndü.
"Sen gelmiyceksin!"
Yutkundum..
"Sende gitmiyceksin o zaman"
"Esila.."
Karşımdakı kadına baktığımda gülümsüyordu.
"Ne o çokmu komik?"
Cevap vermedi..
Ayağa kalktım. İkiside bana baktığında Selviye hitaben konuştum. "Yemeyini bitirdiysen gide bilirsin"
"Ne?"
"Duydun git diyorum evimden!"
"Esila saçmalama istersen" diyen Kaandan başkası değildi.
"Saçmalamıyorum gitsin diyorum şimdi!"
Kaan ayağa kalkarak kolumdan tuttu. "Benim misafirimi mi kovuyorsun?"
"Hayır kendi evimden" diyerek Selviye döndüm. "Bu kadını kovuyorum"
"Bu ne hadsizlik Kaan!" diyen Selvi ayağa kalkarak çantasını aldı.
"Sanki zorla geldim birde kovuyor beni hadsiz!"
"Sensin be hadsiz! Yine de ben senin gibi yavşak değilim!"
"Esila!"
"Ne ya? Bu kadın burdan gidicek!"
Selvi evden çıkıcakken Kaan onu durdurdu.
"Hiçbir yere gitmiyorsun" dediyinde şaşkına uğradım.
"Ne?"
"Çık odana Esila"
"Ne saçmalıyorsun ya sen! O kadının tarafını mı tutuyorsun!" dedim sinirle..
"Esila sinirlendirme beni. Çık yukarı"
"ÇIKMIYORUM" diye bağırdığımda Kaan öfkeyle yanıma gelerek kolumdan tutup yukarı çıkarmaya başladı.
"Bırak beni bırak!"
Odaya girdiğimizde beni odaya fırlatarak kendide içeri geçti.
"Sabrımı sınamadan otur burda"
"Oturmuycam tamam mı! Sırf o kadın için beni onun yanında küçük düşürdün sen!"
"Kes sesini! Hiçbir şey yapmadı o sana. Kendi-kendine şov yaptın o kadar!"
"Şov? O kadın gözümün önünde sana sırnaşıyordu. Ama dur hoşuna gitti dimi?"
"Esila! Zorlama beni"
"Zorlarsam nolur! Ha? Yine mi şiddet uygularsın bana?" dediyimde çoktan ağlamaya başlamıştım.
Bu sefer beni kendine çekerek yüzlerimizi aynı hizaya getirdi. "O sesinin tonuna dikkat et!"
"Etmezsem nolur? Ha bu seferde tecavüz edersin dimi? Ya da dur! Beni bir odaya zincirleyip aşağıdakı kadınla sevişirsin doğru mu?"
Çenemden tutup yüzüne yaklaştırdığında dedikleriyle nefesim kesildi.
"Aynen öyle yaparım. Senin benim gözümde artık bir önemin yok! Gözümde o kadar ucuzlaştın ki, artık sana baktığımda hiçbir şey hissetmiyorum!" dediyinde hırsla çenemi elinden kurtarıp yüzüne tokat attım.
"O zaman bırak beni! Sevmiyorsan, senin gözünde ucuzsam bırak beni! Git aşağıdakı kadınla yat!" dediyimde ağlayarak kendimi bıraktım.
Beni kolumdan tutup ayağa kaldırdığında göz yaşlarımı sertçe silerek konuştu.
"O kadar kolay değil! Ama o günde gelir merak etme"
O günde gelir?
Beni bırakıcakmıydı?
Artık beni sevmiyordu.
Ben onun için hiçbir şeydim artık!
Son sözlerinide söyleyerek beni bıraktı.
"Sesini duymuycam!" diyerek odadan çıktı.
Hıçkırarak ağladığımda herşeyin bittiyini anladım.
Beni sevmiyordu!
Dramatik bir bölüm. Diğer bölüm dengeler değişicek!