Nerdeyse 3 gündür bu odadaydım. Kaan günde kaç kez gelip bana zorla yemek yediriyor ve gidiyordu. Yemeklere kattığı ilaç bir zamandan sonra bilincimin gitmesine sebeb oluyordu.
2 gün bundan önce gelip bileklerime krem sürmüştü. Hem beni yaralıyor hem de yaralarımı sarıyordu.
Ondan nefret ediyordum! Sadece nefret!
Kapı açıldığın da uzandığım yerden kalkamıyordum. Sanki kemiklerim kırılıcak gibi oluyordu. Canım yanıyordu..
"Güzelim" dediğin de yarı açık gözlerimle nefretle baktım yüzüne.
"Çok konuşan sevgilim neden suskun şimdi" dediğin de cevap vericek taketim bile yoktu.
Yavaş adımlarla yanıma gelerek beni kolumdan tutup kaldırdı. Dudaklarını alnıma bastırdığın da hemen geri çekildi.
"Ateşin var" dediyin de gülümsedim.
"Mutlumusun?"
Kollarımdakı kelepçeyi çözdüğün de artık dayanamayarak gözlerimi kapattım.
Kaandan
O gün Esilaya zarar vermemek için kendimi zor tuttum. Ona benden başka yolu olmadığını kaç kere söylememe bakmayarak yine kendi bildiğini okumuştu.
Ama ben ona öğreticektim benden başka yolu olmadığını.. İster seve-seve ister de zorla..
Eve geldiğimiz de onu odaya kiltleyib çıktım. Esilanın bağırışları evi bürümüştü.
Karanlıktan korkutuğunu çok iyi biliyordum. Lakin ona bunu yapmalıydım. Benden bir daha kaçmayı aklına bile getirmemeliydi.
Onu odaya kapattığımın üstünden 3 gün geçmişti. Bu günler içerisinde ona verdiyim yemeklerde ilaçlar vardı.
Ona ne kadar öfkeli olsam da, kalbim öyle söylemiyordu.
Kaç kere kapının ardında durub onu çıkarmak istemiştim. Onun her iç çekişlerini duyduğumda kalbim parçalanıyordu.
Ama ben sözümden asla dönmezdim. Her kes yaptığının bedelini öderdi!
Odaya girdiğim de Esila yatakta yarı baygın şekilde yatıyordu. Her bu kapıdan içeri girdiğim de onu çıkarmam için her şeyi yapıyordu.
Şimdi ise bir tuhaflık vardı. Onun yanına yaklaşıp kolundan tutarak ayağa kaldırdım.
Dudaklarımı alnına bastırdığım da yanıyordu.
"Ateşin var" dediğim de gülümsedi.
"Mutlumusun?" dediğin de cevap vermedim.
Kolundakı kelepçeyi çıkardığım da artık dayanamayarak gözlerini kapattı.
Esilayı kucağıma alarak odadan çıkardım. Kendi odama girdiğim de kucağım da tir-tir titriyordu.
Onu yavaşca yatağa bırakarak doktoru çağırdım.
□□□□□
"Nesi var?"
"Çok stres geçirmiş. Bu yüzden bu halde"
Başımla onayladım. Ona bir şey olursa nefes alamazdım. O benim bu dünyadakı tek yaşama sebebimdi.
Doktor çıktığın da Esilanın yanına gelerek saçlarına sayısız öpücük bıraktım.
Evet onu bu hale ben getirmiştim. Lakin o benden kaçmıştı. Onu ne kadar sevsem de öğrenmesi gereken çok şey vardı.
Esila yavaşca gözlerini açtığın da korku dolu gözlerle etrafı inceledi. Qaliba rüya falan gördüğünü sanıyordu.
Beni gördüğün de bakışlarını hemen kaçırdı.
"Sevgilim, çok korkuttun beni"
Onu kendime çevirmeye kalktığım da hemen geri çekildi.
"Lüt-Lütfen beni oraya tekrar götürme" diyerek eliyle yüzünü kapattı.
Hemen kolundan tutup göğsüme yasladım.
"Şşh götürmüyorum sakin ol" dediğim de derin bir nefes aldı.
"Eve gitmek istiyorum"
"Eski hayatını unut. Artık burda kalıcaksın, benimle" dediğim de hemen beni itmeye çalıştı.
"Hayır, hayır bırak beni"
"Güzelim benim seni tekrar o odaya götürmek beni mutlu etmez" dediğim de artık kendini bırakarak ağlamaya başladı.
Onu kendimden ayırarak komidinin içinden bir krem çıkardım. Kelepçe takılmış bileğini elime alarak krem sürmeye başladım. Esila da sadece iç çekerek ağlıyordu.
"Neden kaçtın Esila?" sorduğum soruyla hemen gözlerini kaçırdı.
Elimle çenesini tutarak kendime çevirdim.
"Soru sordum sevgilim"
"Ben-ben sadece" dedi ve sustu.
"Peki açıklama yapma. Bundan sonra zaten kaçmayı aklından bile geçire bilmiyceksin"
Esiladan
Gözlerimi aydınlık bir odada açtığım da içimden çok şükür Allahım demiştim taki onu görene kadar...
Bana artık burda kalıcağımı söylemişti. Ben yapamazdım. Ablam.. Onu çok merak ediyordum. Ya Kaan ona bir şey yaptıysa..
Birden kapının açılmasıyla oraya döndüm. Kaandı!
"Bebeğim, benimle gel sana sürprizim var" dediğin de başımla hayır dedim. Kim bilir yine napıcaktı?
"Esila sinirlendirme beni güzelim"
Başka çarem yoktu. Yavaş adımlarla ona taraf yürüdüm.
♤♤♤
Şu an arabayla bir yere gidiyorduk.
"Nereye gidiyoruz"
"Sürpriz dedim ya güzelim" diyerek belimi okşadı.
"Kaan"
"Söyle sevgilim"
"Ablamı görmek istiyorum" dedim kısık bir sesle.
"Görüceksin güzelim hatta ablana götürüyorum seni" dediğin de hemen ona döndüm.
"Gerçekten mi?" dedim heyacanla.
"Gerçekten" diyerek dudaklarıma yapıştı. Elimi göğsüne koyarak itmeye çalıştım.
"Uslu dur" diyerek beni kucağına çekti. Şöförle aramızda siyah bir şey olduğu için bir şey görünmüyordu.
"Kaan yapma"
Kaan üstümü çıkardığın da ona engel olamıyordum. Dudakları boynuma temas ettiğin de gözlerimi sıkıca kapattım.
İğreniyordum ondan, dokunuşlarından...
Boynumdan dudaklarıma kalkarak beni öpmeye başladı.
Elleri kalçama indiğin de sıkmasıyla ağzımdan bir inleme kaçtı.
"Cezan bitmedi henüz" dediğin de gözümden bir damla yaş aktı.
Elleri arkamdan sütyenimin kopçasına gittiğin de hemen elini durdurdum.
"Yapma lütfen" dediğim de elleri durdu.
"Öp o zaman beni" diyerek geri yaslandı. Elleri hala belimde olduğu için hareket edemiyordum.
"Yapamam ki" dedim cılız bir sesle.
Ellerini kaldırdığın da yeniden tuttum.
"Tamam öpücem yapma" dediğim de memnun olmuş gibi yüz ifadesiyle geri yaslandı.
Benim için ne kadar zor olsada ona yaklaşarak boynuna küçük öpücükler bırakmaya başladım.
Artık kendini tutamıyormuş gibi başını kaldırarak dudaklarıma yapıştı. Beni öyle şehvetle öpüyordu ki..
Nefes almadığımı hissettiğim de ellerimle onu ittim. Oda anlamış olucakki geri çekildi.
"Kalkayim mi?"
"Bana böyle tatlı bakarsan yerim seni" dediğin de hemen gözlerimi kaçırdım.
Beni kucağından indirerek üstümü giydirdi. Kendi tarafıma geçtiğim de kulağıma eğilerek korkutuğum kelimeleri fısıldadı.
"Çok yakında herşeyinle benim olucaksın ve inan ben o günü iple çekiyorum"
■■■
"Kaan ama burası bizim ev değilki"
"Eve gitmiyoruz zaten"
"Ama sen ded-"
"Evet ablana gidiyoruz merak etme" dediğin de içimde ablama gidiyoruz korkma diyordum.
Araba karanlık bir yerde durduğunda endişeyle Kaana baktım.