CHAPTER 25
Guns and Roses
<=×==×==×=>
Patrick's POV
"Boss Ace, nagkakagulo na rito sa Base, si Edward at Kuya Brent, nagaaway, may binabalak atang kung ano," sambit ni Zyrell.
"They might planning to make a civil war inside the gang, gusto nilang magkakagulo gulo," saad ko at rinig na rinig ko naman ang napakalalim na buntong hininga ni Zyrell.
"I've always wanted to tell you about this information, pero ang sabi ni Kuya Chris, baka mas lalong ikakapahamak mo, lalo na't malapit na sayo ang dalawang iyon," saad ni Zyrell.
Tama naman kasi si Tito Chris, if sinabi kaagad ni Zyrell sa akin na spy sila Edward at Brent, baka si Zyrell pa ang akusahan ko, thankfully na kilala ko si Leam, at sila Tito.
"Babalik na ako dyan sa Lunes, observe mo nalang kung anong mga ginagawa nila, if someone fight's inside the Base, talk to Lukas, at sabihin mo na sa kanya ang katotohanan," saad ko.
"Cguii Boss Ace, magingat kayo dyan, I'll be waiting for your return," sambit nito at binaba ko na ang tawag.
Bumalik na ako sa loob kung saan natutulog si Leam, pagpasok ko palang kaagad na akong natawa ng bahagya.
"Jusmeyo ka Leam, kala ko natutulog kana, nasa ere pa ang paa mo," sambit ko at napalingon naman sya sa kinatatayuan ko.
"Ehhh... Kasalan ko pa? Eh kung saan saan napapadpad yung unan ko sa kalagitnaan ng gabi?" saad nito at natawa nalang ako.
"Hayaaaa! Cguii na, umayus kana ng higa mo, at matutulog na tayo," sambit ko, at ngumiti na sya.
Inayus na nya ang pagkakahiga nya, lumapit na ako, at akmang naghihintay syang ilapag ko ang katawan ko para mahigaan nya na.
Natawa naman ako nang pagkahiga ko, ay agad nanyang dinakma ang braso ko, sabay higa dito.
Para syang batang di mo mawari, napakarami namang naglalakihang unan dito sa kama, at yung braso ko pa rin ang gusto nyang higaan.
Pinatay ko na ang lampshade sa gilid ko, at di kalaunany naririnig ko na ang mahinang paghing ng kasama ko sa aking leeg.
Thinking about the possibilities, kung anong madadatnan namin sa Gang, kung anong mga gagawin ko, mga bagay na aayusin at mga kailangan kong malaman.
Naalala ko pa tuloy ang sinasabi ng Fortune ko kahapon, ang sabi ni Tito Chris, medyo masyadong panget daw ang fortune ko. Ang sabi naman ni Tito Hans, di naman raw, mali lang pagkaintindi ni Tito Chris, hanggang nagbangayan na sila, at di ko na alam kung ano ba talaga.
Pagkasama namin sila Tito, parang nakakaramdam ako ng kung anong di maganda, para bang may nakakalungkot na bagay na di ko alam.
I tried to ask Tito Chris, if okay lang ba si Tito Hans, and he just said, kaya nya yan, tanda tanda na nya.
I think, ayaw lang nilang sabihin sa amin yun, pero minsan naaaktuan ko si Tito Hans na parang kinakapos sa paghinga, minsan umiiyak, balisa o minsan naman nagyayakapan silang dalawa sa napakalunglot na paraan.
Ganito ba talaga ang mga adult couple? Yung parang may napakabigat na problema silang dinadala, pero ayaw nilang may makakaalam.
"Hayaaa, sana maging okay na ang lahat," sambit ko, naramdaman ko naman ang mahigpit na yakap ni Leam sa katawan ko.
"ARAYYYY ko po!"-
<=×==×==×=>
"Sayōnara!" Nakita kong kumakaway sila Tito Christian at Tito Hans, paakyat na kami ng eloprano, at kitsng kita naman pagmumukha ni Leam na di mo mawari kung natutuwa, nalulungkot o ewan.
"Ouy! Tara na!" sambit ko sa kanya, at inabot na ang kanyang kamay, parang ayaw nya pa atang umuwi.
Limang araw lang naman ang staycation namin ni Leam dito sa Japan, Lunes ng hapon na kami nakarating dito, kaya Martes na kami nagsimulang gumala.
Una sa bahay nila Tito sa Tokyo, tapos nag Kyoto kami, nag Okinawa, nag Taro, at nag wait bakit naging flavor na to ng Milktea?
So ayun nanga, napuntahan naman namin ang mga gusto naming puntahan, umakyat sa pinakamataas na temple ng Japan, kumain ng shushi at nagmamahalang Japanese Wagyu A5, nag Sky Tree, pinuntahan yung Mount Fuji, at nanood ng sandamakmak na Anime.
Yung last day namin sa Japan, gumala kami sa Mall, tapos bumili kami ng nspakaraming chocolates at pasalubong.
Binisita rin namin ni Leam ang Company nila Tito, at yung iba pa nilang mga bahay.
Over all na enjoy naman namin, kaso araw na ng Sabado, kailangan na naming umuwi at marami pa akobg aasikasuhin.
"Babe? Di kanaba matatakot sa Flight natin?" tanong ni Leam.
"Hahaha, di na noh!" sagot ko at ngumiti naman sya, sabay hawak sa kamay ko.
Ilang sandali pa ay nakapikit na nag mata ko, sa subrang takot ko sa paglipad ng eloprano.
Nakakatakot kasi yung turbulence, na parang nasa roller coasters ride ka, tapos may rough road pa dito sa kalangitan.
"Haha, di raw oh!" pangaasar ni Leam.
Di ko nalang sya pinansin, at nakakahiya naman kasi talaga, mapapa, 'why I live, just to suffer?' ka nalang talaga.
Ilang oras ang nakakalipas at nasa Pilipinas na kami, pagbaba palang ng eroplano, ay nakaabang na ang mga body guards ko.
Di ko alam kung ano, ngunit nakakaramdam ako ng kaba at takot lalo na't ang balita ni Zyrell kagabi, si Edward na raw ang bagong Gang Leader.
Ang sabi raw kasi nila Edward at Brent, patay na raw ako, tapos kailangan na ng bagong leader.
Si Edward at si Brent nagkunwaring nagkagulo, para maliban ang attention ng mga members.
Kalaunanay nagkaariglo raw kunwari sila, tapos si Edward daw ang inatasan ko ng umalis ako, kaya sya na ang bagong Leader.
I already told Zyrell to tell some lf our Gang Members na buhay pa ako at babalik ako sa araw na ito.
Si Lukas, Jen at Justin alam na nila ang nangyayari, magkaibigan kasi sila Jen at Michelle na jowa ni Justin, kaya alam nilang buhay pa ako.
Ngunit nagpapangap nalang din muna silang walang alam, para matugid ko mismo ang dalawang traidor sa groupo.
"Deretso tayo sa Base!" utos ko nang makaupo na kamk ni Leam.
Ayaw ko pa sana syang isangkot sa guling ito, kaso namilit naman syang sumama.
Ang sabi ko sa kanya, magpaiwan nalang muna sya sa Apartment, kaso ang reason nya, baka raw andon nanga yung tauhan ni Edward, at mapano pa sya.
I trust Leam, at alam kung marunong naman syang protektahan ang sarili nya, but at the end its still on me, na poprotektahan ang taong mahal ko.
While on the way papunta sa Base, nakakita kami ng mga nagbibinta ng mga bulaklak.
Sumagi naman sa isip ko, na Monthsarry pals namin ngayon, at di ko manlang sya na greet o nabigyan ng kung anong gift.
"Stop the car!"-
<=×==×==×=>
As we reached the Base, panay tingin ako kay Leam na tuwang tuwa sa binili kong stuff toys at isang bouquet of roses.
"Nangdito na po tayo Boss!" saad ni Seth, at bumaba na sya sa sasakyan, pinagbuksan na kami ni Leam, at agad na kaming naglakad sa loob.
Pagbukas palang ng pinto, ay binungad na kami ng mga ka Gang members naming nagkakatuwaan.
"Hi guys! We're back!" sambit ko at napatingin silang lahat sa amin ni Leam.
"Ace? Boss Ace?"
"Shit! Bakit buhay ka?"
"Its good to see you again Boss ace!" sambit ni Lukas at nagsimula na silang magkagulo.
"Edward! Brent! There is someting I'd like to asked!" sambit ko, at namilog naman ang mga mata nilang dalawa.
Dali daling hinugot ni Edward ang kanyang baril, sabay tutok sa akin. Tinutukan din sya kaagad ng mga ka gang namin, ilang sandali pa ay hinawakna nanya si Andrew sa kwelyo, at tinutok sa ulo nito ang baril.
"Don't move! Or I'll make this guys brain explode," pangtakot nito.
"You may go now, you two! Pero ito ang tandaan nyo! Kahit saang lupalop pa kayo ng Pilipinas magtago, hahanapin ko kayo, at sisiguraduhin kong bungo nyo ang papasabugin ko!" saad ko na may pamatay na tingin.
I saw Brent about to grab Leam na parang timang na papalapit sa kanya, napakamot naman ako ng ulo ng bigyan sya nito ng pasalubong.
"Away lang kayo dyan, Kuya Brent at Edward, ito pala yung pasalubong nyo, hehe sana magustuhan nyo," sambit ni Leam na parang walang pake sa nangyayari.
Is he dumb, or just an ignorant piece of shit? Wala akong masabi, para kasing wala lang sa kanya yung nangyayaring nagtututukan ng baril.
"Lakas ata ng tama mo Lei!" saad ni Brent at natawa nalang kami.
"Nah! Masaya lang ako at may pa Roses si Patot," sagot nito at inabot na sa dalawa ang gift nila.
The next moment, bigla nalang tumakbo sa kung saan si Edward kasama si Brent, ginawa nya pa talagang hostage si Andrew.
Hinayaan nalang naming makaalis silang dalawa kasama si Andrew, I know Edward won't harm Drew, as he like him, probably.
"As you all knew, buhay pa ako, its just Edward and Brents tslking shits about me, matagal na silang moles dito sa Gang!" saad ko.
Nakinig naman sila sa pagpapaliwanag ko, nalinawan na rin kami sa mga nangyari nang ilahad lahat ni Zyrell ang mga impormasyon ng dalawa.
Si Leam naman parang wala lang nangyari, ay namigay na ng mga pasalubong na mga chocolates na nakalagay sa kani kanilang gift paperpag.
"So what the plan Boss Ace? Hahabulin ba natin sila?" tanong ni Justin.
"Its nonsense to do so, hinayaan ko silang makaalis nang matonton natin kung saan at sino ang gagong nagpapatay sa parents ko," saad ko at natahimik naman sila.
"Boss Ace! Pasensya po, di po talaga namin alam, and we trust Edward like you trusted him, kaya akala po talaga namin wala kana," saad naman ni Leonard.
"Its okay, di nyo naman kasalanan, Its my fault for not knowing them, di ko manlang tiningnan ang family background nila bago ako nagtiwala, kasalanan ko rin at nagpabaya ako," saad ko at umupo.
Biglang lumapit si Leam sa akin, nang matapos nanyang halungkatin ang dala naming malita.
"Antok na ako, may ganap kapaba?" tanong nito.
Sa pagkakakilala ko kay Leam, parang wala ata talaga syang fear, parang di sya takot mamatay, tapos mas gusto nyang matulog na madilim na madilim, at saka-
"Wala na, tara na,"-
<=×==×==×=>