I was awaken because of the noise I've been hearing from my surrounding. A little sobs echoing throughout the room I was confined to.
Pinikit-pikit ko pa ang mga mata ko bago biglang maestatwa ng maisip ang isang bagay.
'Wait, aren't I supposed to be dead.'
Pagbukas ng talukap ng mga mata ko ay kulay puting ceiling ang bumungad sa akin.
Am I in the hospital? Did I survived?!
Bigla akong nagkaroon ng pag-asa ng pumasok sa isip ko na buhay pa ako. Ngunit maya-maya ay napakunot ang noo ko dahil sa nakikita ko sa peripheral vision ko.
What the heck?
Isang hindi pamilyar na paligid. Mga gamit na masasabing parang antique. Ang iba ay kumikinang at sigurado akong gawa sa ginto ang mga ito.
Napaupo ako sa kama at kinapa ang paligid. But suddenly my mind went blank.
W-what t-the h-hell? Where am I? This isn't even familiar to me?
Imposibleng sa hospital ito....kung titignan ang paligid ay mas makaluma ang mga gamit. Kakaiba din ang disenyo at isa pa, hindi ganito ka-enggrande ang hospital sa Pilipinas o di kaya ay sa ibang bansa pa.
Sa nakikita ko ay wala man lang mga makabagong teknolohiya dito maliban sa TV at aircon.
Nilibot ko ang tingin habang naguguluhan pa din. Nasaan ba ako?
Suddenly, the door of the room flew open. A beautiful woman with dark brown hair cascading through her shoulder enter. She's wearing an attire wore by maids.
I squinted my eyes at her. Dumiretso siya sa may desk. Hindi pa niya ako napapansin na nakatingin sa kanya dahil nakatalikod ito sa akin.
Sinusundan ko lang ang bawat galaw niya hanggang sa bigla siyang humarap sa akin. Malungkot ang mukha nito at biglang nagbago ng makita ako at magtama ang mga mata namin.
Her eyes widen with her mouth in agape. She started stuttering until little sobs escape through her mouth. She's standing there while staring at me.
Anong iniiyak-iyak nito? Who is she?
"Who are you?" Tanong ko sa kanya habang nakatingin ng malamig. I stare at her from head to foot.
She seems to be a maid.
"M-m-milady" Nauutal niyang sabi sa akin habang papalapit. Bigla itong lumuhod sa may paanan ko habang umiiyak.
"Milady!" Bulalas niya habang nagpupunas ng luha. Bakas sa mukha niya ang sigla at tuwa habang nakatingin sa akin.
What's with her?
"Who are you?" Ulit ko sa tanong ko dahil hindi niya sinagot yun. Pero maya-maya ng marinig nito ang sagot ko ay napakunot ang kanyang noo.
"W-what, m-milady? What are you talking about? Are you fine? Are you hurt? Sick?" Sunod-sunod niyang tanong bago biglang hawakan ang kamay ko.
Malamig ang naging reaksyon ko sa ginawa niya. Mabilis naman niyang binitawan ang kamay ko ng makitang nakatingin ako doon.
"I-i am s-sorry for my r-rudeness, milady!" Biglang saad niya at nagulat pa ako ng bigla itong yumuko ng ilang beses.
Sino ba 'to?
"Enough, raise your head. Answer my question. I don't like to repeat myself." Malamig at maotoridad ang boses ko habang nakatingin ng malamig sa kanya.
She began to start trembling under my gaze. Until she opened her mouth to speak....
"M-milady, c-can't you remember everything? Don't you know me? Did you forget about you?" Parang naiiyak at hindi makapaniwalang tanong niya.
Blanko ang naging tingin ko sa kanya bago napatango.
"Yes, I think I've lost my memories. Could you tell me about myself? I can't remeber it." Napipilitan at litong-lito na sagot ko.
Nagsimula namang humagulhol ang babae at napasalampak sa sahig.
Luh! Wala akong ginawa e! Ba't to umiiyak......
"Stop with that sh*t! Answer my question!" May kalakasan na ang boses ko dahil sa nauubos na ang pasensya ko sa babaeng ito.
Inalipusta ko ba sya....tsk!
Agad namang pinunasan nito ang mga luha niya at tumingin sa akin. At nagsalita sa nanginginig na boses.
"I-i'm s-sorry m-milady. My name is Yana and I'm your personal maid. And milady's name is Anasha Ravenese Evictrium, the First Young Lady Evictrium and the wife of the Young Lord Whitlock." Pahayag ng maid habang nakatingin sa akin. Napakunot ang noo ko dahil maka-sink in sa utak ko ang narinig.
What the heck? Is this a nonsense?
"What?" Nalilito kung tanong habang pati mukha ko ay mas naging blanko.
"Again, milady's name is Lady Anasha Ravenese-" Bigla kung pinutol ang sasabihin nito dahil bigla akong nagsalita.
"You mean, Anasha Ravenese Evictrium? Daughter of Thomas and Serafina Evictrium?" I ask with hesitant voice.
The maid with the name Yana nod while picking herself up.
"Did you regain your memories now, milady?" Tanong nito pero hindi ko siya sinagot dahil sa naging blanko ang utak ko.
@_@a
How could this happen?!
Geez....I need to calm down.
Ibinaling ko ang tingin ko sa maid at saka sinagot siya.
"I'm fine. Just joking....Yana" Saad ko habang chill lang na nakaupo sa kama. Nanlaki naman ulit ang mga mata niya bago nagsimulang magsalita.
"Milady! You scared me! I thought you really lost your memories." She tearfully said but instead of consoling her I ask her again.
I need to summarize what's happening.
"What happened?" Tanong ko lang at pinakinggan ang mahabang kuwento ng maid ko.
Madaldal din siya......
"You've been unconciouss for over five days because you got involved in an accident together with your sister, Lady Rainelle. You followed the lord, your husband at the abandoned building. Unbeknownst to milady, it's a trap from the Young Lord's enemies. As expected the Young Lord and other Young Masters are safe.......b-but....." Tahimik lang akong nakikinig sa kuwento niya pero napataas ang kilay ko ng hindi niya tinuloy ang sinasabi niya.
"But...." Sabi ko habang malamig na nakatitig sa kanya. Lumunok naman siya bago magsalita.
"B-but, milady and your sister was caught by the assassins. Luckily you both were able to escape. Then again, because you thought the Young Lord hasn't got out from the building yet, you decided to return to save him. Your sister tried to stop you but you're hard-headed so she accompany you back." Hindi naituloy ni Yana ang sinasabi ng itinaas ko ang kamay senyas na pinapatahimik ko siya.
"Okay, you may now go out. I'll call you when I'd need your assistance." Utos ko sa kanya. Madali naman niyang sinunod ang utos ko at yumuko bago lumabas ng kwarto.
Nilibot ko ulit ang tingin sa buong kwarto at napabuntong hininga. Umalis ako sa kama at agad lumapit sa lamesa na kinalalagyan ng pitselng tubig.
Agad kong kinuha ang nakalapag na baso at sinalinan ng tubig. Diretso lagok ang ginawa ko dahil sa nanunuyo at talagang uhaw na uhaw na ako.
Ilang araw bang nahimlay ang katawang ito? Ai! Limang na araw nga pala! Tanga lang Veranell....geez!
"Anasha Ravenese Evictrium" Bigkas ko sa pangalan ko daw 'kuno'. But it sounds familiar....where did I hear it?
My eyes widen in realization. I can't supress myself from cursing to calm my system.
"F*ck!" Naibulalas ko na lang bago nanghihinang napahawak sa pader sa gilid ko.
Alam ko naman at nag sink in na sa utak ko na buhay pa ako at nasa ibang lugar at katawan nga lang pero di ko maiwasang mas magulat na malamang nasa kakaibang kondisyon ang sa akin.
I can even remember every description about her......on the novel.
Well, yeah! Tulad ng ibang sikat na istorya ay mukhang na-reincarnate ako sa loob ng isang nobela sa isang karakter nito....Isekai ata tawag doon.
Hayysssttt......what a nuisance!
Nagawi ang tingin ko sa walk-in-closet ng katawamg napasukan ko. Nilapitan ko ito at pinalandas ang kamay ko. I would prefer if it's colored with dark grey or purple either than light colors. It is a sore in my eyes.
Binuksan ko ang kabinet at halos mabulag ako dahil sa kinang ng mga damit. Bawat damit ay maiikli at malaswa at kumikinang pa.
Tangina! Ano bang klaseng damit ang mga 'to?!
Binuksan ko ang isang kabinet at napapoker face nalang talaga ako dahil sa laman.
Anong klaseng style ang mayroon siya?!
Kung sa unang kabinet ay maiikli at malalaswa ang ikalawa namang kabinet ay may laman ng mga damit na tulad ng suot ng mga madre sa kumbento.
Mahahabang mga manggas, bestidang abot hanggang talampakan at mga damit na magmumukha kang lumpia dahil sa sobrang kapal nito.
Sigurado akong singkapal ng mukha ng mga manloloko no!
Gosh! Wala talaga siyang sense ng fashion....
Napailing na lang ako at kinuha ang nakasabit na bathrobe at dumiretso sa loob ng bathroom niya. Masasabi kung sobrang rangya talaga ng pamilya nila dahil sa lawak at impluwensyang sakop nila.
Parang hindi din pala masama na napabilang ako sa pamilyang ito....ehem! Ang ibig kung sabihin ay hindi masama na mapunta ang mabuti kong kaluluwa sa katawang ito....hahahaha!
Napatulala ako sa salamin habang nakatitig sa repleksyon na mayroon na ako ngayon.
What the?! How can?
"O_O"
small sharp pointed nose.....
heart-shaped lips tinted of neutral red....
high cheekbones......
sharp jawline.....
well defined chin....
soft and fair glowing porcelain skin.....
cool-raven black hair with mix brown....
piercing verdant green orbs.....
"Geez! How can they be so blind not to notice this captivating beauty right infront of them?!" Bulalas ko habang hinahawakan ang bagong mukha ko.
The word 'beautiful' wouldn't be enough to describe her ethereal beauty.
__________________________
Note: As I've informed, many information and scenes would barely changed. Even the names of the characters and their given description. Hope you like it (∩_∩)