Pansamantala akong hindi nakagalaw nang makita ko siyang tulog na. What the hell?
I buttoned up my top with my shaking hands. Nang makabawi ako sa mga pangyayari ay umalis ako agad sa ilalim niya. I pushed her further to the bed para hindi nakalaylay ang mga paa niya sa pagtulog dahil sadya siyang matangkad.
I stared at her for a while when I successfully laid her on the bed. Did everything really happened? I meant- did we, you know...almost...ugh, nevermind.
Her sleeveless top is a bit loose now. Kailangan ko 'yong palitan dahil matutuyuan siya ng pawis kung hindi.
Kumuha na rin ako ng maligamgam na tubig at bimpo para ipampunas sa kanya. Her face is still red dahil sa alak na nainom. Ngayong medyo nasa katinuan na ako ay bigla akong napa-isip kung bakit siya ganito kalasing at kung bakit niya ako pinuntahan ng madaling araw.
Umupo ako sa tabi ng kama at nagsimulang punasan ang mukha niya. Her red lipstick is smudged. Maybe because of our kisses.
Habang pinupunasan ko ang pisngi niya ay hinawakan niya ang kamay ko. "Don't... touch me..." bulong niya at saka marahang itinulak ang kamay ko. Hays. Sabi na nga ba't mainit ang dugo niya sa akin.
I didn't mind her. Nagpatuloy parin ako sa pagpupunas sa kanya pero hinawakan niya ako ulit sa kamay at pilit inilayo ito sa mukha niya. "I said don't...don't touch me. You're not my, you're not my Danielle..." she uttered weakly.
I felt my chest tightened with what she said. Ayaw niyang may ibang humahawak sa kanya bukod sa akin? Ayaw ko din na may ibang hahawak sa akin bukod sa kanya!
"It's me, Miss. It's me, Dani." bulong ko at muli siyang pinunasan. Ngayon ay sa leeg niya naman.
"Are you? Nah, you're lying. She's mad at me. I made her cry kasi...tanga ako." she murmured again.
Tama ka, Miss. Tanga ka talaga. Mapag-akusa at hindi honest, lalo na sa akin. Tulad ng sabi ko ay isa kang walking red flag pero hindi ko alam kung bakit pinapayagan kong halikan mo ako kung kailan mo gusto, no matter how much I hate you. Tss. I guess I'm a bull.
"It's me. Pikit lang po muna kayo. I need to clean you up and change your clothes." sambit ko sa kanya. Sana lang ay naiintindihan niya ang sinasabi ko.
She closed your eyes at humawak sa isa kong kamay. "I see you even when I close my eyes." she said smiling.
I smiled. Sana ganito nalang siya palagi. Soft and vulnerable. Hindi yung kung ano ano lumalabas sa bibig niya hmp. Napaka agresibo.
Bumaba sa mga braso niya ang pagpunas ko. Siya naman ay hindi na muling nagsalita. I tried to focus on wiping pero nadidistract ako sa mukha niya. Literally. Her face is so angelic and it's pulling my eyes. I can look at her the whole day if she'd let me.
After wiping her, kumuha na ako ng damit na pampalit niya. Don't ask me how it went dahil torture ang nangyari. My hands were shaking hanggang sa matapos ko siyang mabihisan.
Humiga ako sa tabi niya pagkatapos. Tumalikod din ako at pumikit na para makaidlip kahit konti. May klase kami mamaya at pareho kaming puyat habang siya ay for sure bangag.
Nakapikit ako ng halos dalawang oras at hindi parin makatulog when I felt her move.
"Shit. What the hell happened..." I heard her cuss. Hmp. Bad ang bibig mo, Ma'am.
Bumangon ako para tignan siya. For sure she's still feeling dizzy. Nakaupo siya ngayon sa gilid ng kama habang hawak ang sentido.
"Miss Vergara, gusto niyo po ba ng maiinom?" tanong ko sa kanya na halatang nagulat pa sa akin.
"Y-yes. Please." sagot niya.
I went to the kitchen para kuhanan siya ng tubig na malamig. Kumuha na din ako ng biogesic para sa sakit ng ulo. I handed it to her when I came back.
"Thank you." maikli niyang sabi at saka na uminom.
I sat beside her and waited for her to speak pero hindi siya nagsalita. Nakatingin lang siya sa sahig habang hinihilot parin ang sentido.
"Papasok po ba kayo mamaya?" tanong ko.
"I don't know."
"Magluluto po muna ako ng sabaw pampawala ng hangover niyo." sambit ko at tumayo na pero pinigilan niya ako.
"I'm sorry. If I ever did something bad last night."
Nanatili siyang nakayuko. She likes to stare at me pero ngayon, hindi niya magawa. Umupo akong muli sa tabi niya.
"It's okay, Miss. I was just wondering kung bakit kayo lasing kagabi. You came here at 3 am." sambit ko. And there, she looked at me. Malamlam parin ang kanyang mga mata.
"I don't know either. I feel guilty for not knowing. I am sorry for everything."
"You don't have to be. I understand po."
I acknowledge her mistakes. Kasi she really did something offensive. I will not tell her na wala siyang ginawang mali kahit meron naman talaga. I want her to know na nagkamali siya kaya dapat siyang humingi ng dispensa at hindi na 'yon ulitin pa. Hindi tinotolerate ang kamalian ng isang tao sa kahit anong paraan.
We stayed silent for next 10 minutes when she finally stood up.
"I need to go. May klase tayo this morning." she said at saka kinuha ang phone niya sa lamesa. "Where are my clothes?"
Kinuha ko ang mga damit niya kagabi pati na ang mga nasa drawer ko. Inilagay ko ito sa isang paper bag at iniabot sa kanya.
"Kaya niyo na po bang mag drive? Tatawagan ko nalang po si Tristan kung nahihilo pa kayo." alok ko sa kanya pero bigla siyang sumimangot.
"The last time I remember, you call Tristan "Kuya", ngayon first name basis na? Tss. Nevermind. I can drive." pagkatapos ay lumabas na siya ng pinto.
Naiwan akong laglag ang panga dahil sa naging reaksyon niya. Kaka-sorry niya palang sakin tapos after ilang minutes uma-attitude na naman. Gosh. She's so complicated.
Hindi ko na din siya naipagluto dahil nagmamadali siya kaya ang niluto ko nalang ay para sa almusal ko. Naligo rin ako pagkatapos at ilang beses nagpa balik-balik sa salamin para tignan kung bagay ba sakin ang school uniform namin. Mabuti nalang hindi pangit tignan. It's a long-sleeve collared polo, paired with a green necktie and an above the knee pleated high waist skirt.
I blow dried my hair and curled the tips para maging bouncy. Nag ayos din ako ng kaunti sa mukha pero light lang naman. Nang masatisfy ako sa itsura ko ay lumabas na ako.
Halos malagutan ako ng hininga nang makita ko si Miss Lavina na naka sandal sa kotse niya sa labas ng bahay. My gosh, she startled me!
She's wearing a fitted coat and a black long-sleeve with another fitted slacks. May shades din siyang suot kahit napaka aga pa.
"Hi! Good morning, pretty! You look hot!" komento niya at saka ako tinignan mula ulo hanggang paa habang naka ngisi.
"Ah, eh, hehe hindi naman po." nahihiya kong sagot. "Ang aga pa po, Miss. Ano pong kailangan nila?" magalang kong tanong.
"Sinusundo kita. Sasabay ka sa akin." sagot niya at saka binuksa ang pinto ng kotse niya.
Hindi na ako umangal pa dahil nakakahiya din. Out of the way ang bahay niya pero pumunta pa siya dito. Pagsakay niya sa driver's seat ay tinaggal niya ang shades niya. I saw her swelling eyes. Mukha rin siyang puyat.
"Don't mind my eyes, dear. We had a party last night and I got drunk. Kakauwi ko lang kaninang 4 am." paliwanag niya at saka tumawa. "Professor Vergara was there too. Syempre, may sariling mundo na naman."
Kaya pala lasing. For sure hindi alam ni Miss Lavinia na pumunta si Miss Vergara dito kagabi na sobrang wasted na. Ayaw ko ding sabihin pa dahil baka mapa kwento pa ako ng mga nangyari. Cannot be.
Biglang nag-init ang mukha ko nang maalala ang mga nangyari kaninang madaling araw. I thought- I thought na ano- AAAAHHHHHH!!!
"What happened to you? Naiinitan ka ba?" Miss Lavinia asked at saka itinutoksa akin ang aircon. "Your
face is red."
"U-uhh, hindi po Miss. Normal lang po ito. Medyo nahihiya lang din po ako sa pagsundo niyo sa akin." palusot ko.
"Don't worry about that. I told you yesterday, babawian natin si Vergara." sambit niya at tsaka ako kinindatan.
Paano ko ba sasabihin kay Miss Lavinia na okay na sa akin kasi nag sorry na si Miss Vergara kanina? Wala akong idea sa kung paanong ganti ang gagawin niya pero parang hindi maganda. Baka mapahamak lang kaming dalawa. Mainitin pa naman ang ulo 'non, nako.
"Have you had breakfast? Let's eat first. Kahit sa cafeteria lang." she said. Umiling nalang ako kahit ang totoo ay kumain na ako kanina.
When we arrived at school, nag park siya sa isa sa mga reserved parking with her name on it. Katabi ang pangalan ni Miss Vergara and just in time, paglabas namin ay ang sakto niyang paglabas din ng kotse niya. She's wearing a wayfarer too. Mga gurong walwalera at puyat!
Miss Lavinia smirked at me again at saka lumapit sakin. She tucked my hair on my ear and pinched my right cheek.
"You're so pretty talaga." she said na halatang pinaparinig kay Miss Vergara.
Kahit natatakpan ang mga mata ay alam kong nakasimangot siya ngayon habang nakatitig sa aming dalawa ni Miss Lavinia. Dahil sadya yatang mapang-asar itong kasama ko, she put her arm on my shoulder para akbayan ako nang matapat kami kay Miss Vergara.
Hindi ako nagreklamo at sumunod nalang sa kanya. She let go of me nang papunta na kami sa cafeteria.
"She's gonna kill me soon but it is so satisfying to see her so pissed off!" she said habang matawa tawa.
"'Yon po ba ang ganti natin sa kanya? Pano kung wala naman pala siyang pakialam?" tanong ko.
"Did you see how hard she clenched her fists while looking at me? Hahahaha. She likes you. I'm sure of it." she confidently said bago isubo ang sausage na nasa tinidor niya. Ako naman ay sandwich lang ang kinakain. Hindi ko pa yata mauubos.
I saw Miss Lavinia's glance shifted on my back and before I get to take a peek, pinunasan niya bigla ang bibig ko.
"You have something on your lips, dear." sambit niya at saka ngumiti. "Let's go? May ibibigay ako sayo sa office."
"O-okay po." sagot ko nalang sa kanya.
I finally understood her weird action dahil pag baling ko sa gilid ay nakatayo si Miss Vergara. Hindi siya nakatingin sa amin pero nakayukom ang mga palad niya.
"Doctor Samaniego." Miss Vergara called.
Humarap naman si Miss Lavinia nang nakangiti sa kanya. "Yes, Professor Vergara?"
"Miss Cortez has a class to attend and it will start in 10 minutes. She'll get her points deducted if ever she comes late in my class." Miss Vergara said with emphasis.
Tumingin ni Miss Lavinia sa kanyang orasan bago nagsalita. "12 minutes, Professor Vergara. And, you don't have to worry about her being late. I will personally take her to your classroom. Besides, we will be quick. May gagawin lang kami sa office. It'll be...quick." sambit naman ni Miss Lavinia.
Halos lahat ng nasa cafeteria ay nakatingin sa kanilang dalawa. Para naman kasing nag uusap ang dalawang diyosa kung titignan. Nagmumukha na siguro akong epal ngayon dito sa pagitan nilang dalawa.
I saw how hard Miss Vergara clenched her jaw. Lalong nadepina ang shape ng mukha niya. She's really beautiful kahit anong ekspresyon niya.
"Let's go, dear. Bilisan lang natin." Miss Lavinia said bago ako hatakin palabas.
"Ano pong gagawin natin sa office niyo, Miss?" tanong ko.
"Nothing. I just wanna piss her off more. She did you wrong. Kailangan niyang marealize 'yon at humingi ng tawad sa'yo. Pero, dadaan talaga tayo sa office ko."
When we reached her office, pinaupo niya ako sa couch at tsaka kumuha ng kung ano sa bag niya. It's her makeup kit.
"Para saan po 'yan?" I asked.
"This is a darker shade. Mas bagay 'to sayo. It will make you look hotter!" she excitedly said at saka na ginawa ang gusto niyang mangyari.
When she handed me a mirror, nagulat ako. Sa simpleng pag darken ng shade ay parang nag iba ang itsura ko. I came from a simple look, to a stronger look. I kinda like it? I don't know. Hindi ako sanay.
"That's what I'm talking about! You have perfect features. Kahit ako ay nababakla sa'yo." she joked at saka tumawa. She's weird din kagaya ni Miss Vergara.
"Sorry po. Hindi po kasi ako sanay na may nilalagay sa mukha." I said.
"I know. You don't need it, actually. I just want Professor Vergara to lose her mind kapag nakita ka niya. Let's go, ihahatid kita roon." sabi niya at saka na kami naglakad papunta sa room.
"Thank you, Miss." sambit ko at saka na pumasok sa classroom.
I saw Alexis na nanlaki ang mata when she saw me.
"What the heck, Dani!? Another slayed outfit! Pak na pak!" maarte niyang sabi sakin nang mapadaan ako sa kanya. Hindi kami tabi ng upuan kaya sinundan niya ako sa upuan ko sa dulo.
She sat on my desk habang tuwang tuwa na nag make up ako.
"Nako, Lex, maaga pa kaya 'wag ka munang mambola hahaha. Nga pala, pahiram muna ako ng worksheets. Hindi ko na nadaanan sa locker eh."
"Hala ka, I forgot to bring mine!" histerikal niyang sambit kaya napatampal nalang ako sa noo ko. Tatayo na sana ako para kumuha sa locker ko pero inabutan na ako ni Micheal.
"Here, Dani. I have extras. How many do you need?" he asked. He's nice at tahimik din pero matalino. He's good in math too.
"Thank you, Micheal! Can I have four? Ibabalik ko nalang bukas or next meeting kay Miss Vergara." I said at saka siya nginitian.
Tumalikod siya sakin at saka pumilas ng apat na papel sa pad niya ang gave them to me. Binigay ko ang dalawa kay Alexis. Nag thank you ako ulit kay Micheal bago ako umupo dahil narinig ko na ang takong na galing kay Miss Vergara.
Hindi niya kami binati at nanatiling nakamasid sa amin. Hindi niya na suot ang salamin niya kaya kitang kita ko ang matalim niyang pagtingin.
"Bring out your worksheets. We will be having a surprise quiz for today. I hope you read your notes. Number 1!" she uttered kaya nataranta kaming lahat. Mabuti nalang ay hawak ko na ang papel ko.
She gave us a long identification exam. 80 items and equivalent to 160 points. And for another 40 points, we're tasked to make a 500 word essay about education being a privilege.
May iilang puntos akong hindi sigurado pero hindi 'yon bababa sa lima. I think I did my essay well too.
As expected, when she saw me doodling on my scratch paper, pinuntahan niya ako so I gave her my answer sheet.
"You can still double check your answers, Miss Cortez. We still have time." she said.
"No need, Miss Vergara. If I wrote down incorrect answers, it's because I'm not sure." sagot ko sa kanya.
"I am expecting a perfect score from you. Do not disappoint me." she said with annoyance in her voice.
"I am sorry if I ever disappoint you again, Miss. We didn't even get a chance to scan our notes. I don't think it's fair to expect a perfect score from us." matapang kong sabi sa kanya.
Totoo naman. Kung gusto niyang may maka perfect ay dapat sinabi niya before ang exam. Hindi yung bibiglain mo ang mga estudyante tapos magagalit kapag madami ang hindi nakakuha ng mataas na marka. That's unfair.
"You really have the guts, huh? Where'd you get all of that? From Lavinia? I don't even know what she's been teaching you." she said at tsaka umismid. Pano naman nadamay si Miss Lavinia sa exam namin?
"Excuse me, Miss pero I don't get why Miss Lavinia got involved to this. She's a good mentor-" I said pero pinigilan niya ako.
"Shut up. You know nothing." matigas niyang sabi at saka na pumunta sa harapan.
What the hell is wrong with her? Sana ay alam niya kung anong pinaggagagawa niya sa akin kagabi. And to think na kaka sorry niya lang din kanina sakin.
Mabuti nalang at nasa dulo kami kaya walang ibang nakakarinig. Hindi din malakas ang pag-uusap namin, at sakto lang na maririnig ng isa't isa.
I rolled my eyes countless times while she's speaking in front, making sure she sees it. She glared at me in return at syempre, talo na naman ako.
When the class finally ended, doon lang ako nakahinga ng maluwag. Kaso biglang nabawi nang tawagin niya ako.
"Miss Cortez. Meet me later at 5 pm. We have a meeting with the President."
"Why po?" I asked.
"I don't know. That's why we're having a meeting para malaman nating pareho." masungit niyang sagot at saka na lumabas ng classroom.
Dumaan ang ilan pa naming klase na wala ako sa mood dahil sa kanya. I wished na sana bumagal pa ang oras because I don't wanna see her yet. Paiwas iwas pa ako sa mainit, sa kanya lang pala kukulo ang dugo ko.
I'm not sure how this day could possibly get any worse. Next class ay si Sir Jeff ang subject teacher. Mas lalo pa akong nainis nang maalalang he's courting Miss Vergara. Magsama silang dalawa. Mga panget!
Hindi ko magawang magparticipate sa klase kahit anong pilit ko sa sarili ko. Gusto ko nalang magmaldita sa lahat ng ayaw kong makita. Nilalamon ako ng poot sa puso ko. Lord, help me!
I texted Miss Lavinia about the meeting na sinabi ni Miss Vergara kanina. Pumayag naman siya at sinabing balitaan siya kung may about sa review namin ang mapag uusapan.
I saw Miss Vergara sa faculty room nang mapadaan ako. She's talking to Sir Jeff habang hawak niya ang braso nito. Pahawak hawak pa, parang tanga.
Ilang minuto pa silang nag-usap bago niya ako lingunin. She smiled to Sir Jeff at pagkatapos ay tinungo na ako.
"Let's go. Sa Dean's Office tayo." sambit niya.
Sumunod lang ako sa kanya hanggang sa makarating namin ang Dean's Office.
When we went inside, may dalawang lalaki na na may katandaan ang nakaupo roon. Sa kabilang side kami umupo ni Miss Vergara. Mabuti nalang, nacocover ng table ang suot ko dahil masyado itong tumaas nang maupo ako.
"Good afternoon, Mr. Velasco, Mr. Marquez." bati ni Miss Vergara sa kanila.
"Good afternoon, hija. How have you been?" tanong ng isang lalaki sa kanya.
"I'm doing good, Mr. Velasco. May I ask, what are we going to talk about?"
"Hahaha, okay. You still have no patience. I'm still glad na dito mo sa amin piniling magturo." sambit ng lalaki na para pang natutuwa sa pagiging impolite nito ni Miss. Hay nako.
Nagsimula nang magsalita si Mr. Velasco habang si Mr. Marquez ay inutusan ang secretary niya na maghanda ng pagkain.
We talked about the on going reviews and competition. If mag top ako sa regionals, after 3 months ay sa nationals naman ako makikipag compete. I can't complain, though. Malaki din ang maidadagdag sa allowance ko na guaranteed until maka graduate ako. Malaking tulong para kila Mama. Kahit apat na kalabaw ay makakabili pa kami!
Diniscuss din ang iba pang possible competitions na dapat ay kasali ako pero umapela na si Miss Vergara.
"How can she focus on her studies kung tatambakan siya ng competitions? She came here for the free education. She came here to learn so what's the point of accepting her ang giving her the scholarship kung hindi naman siya matututo sa mga subjects niya?" she said.
Tumango naman ang dalawang matanda na ikinagulat ko. What? Isang apela lang ay sumunod na ang mga ito sa kanya. She's only a professor habang ang mga kausap namin at hamak na mas mataas ang posisyon sa kanya. Ibang klase.
When the food arrived, iced tea lang ang kinuha ko. Marami pa ang ibang topic na inopen pero ngayon ay kay Miss Vergara nalang ang mga tanong at opinyon. Nakinig na lang din ako pero itong katabi ko ay parang naiinip na. While Dean is talking, she's just merely staring at me kaya kinunutan ko siya ng noo.
"Miss, Dean is talking to you. Please be attentive." bulong ko sa kanya. Sumunod naman siya at tumingin muli sa harap pero ang kamay niya ay naramdaman kong pumatong sa hita ko.
"I will try to attend the meeting, Mr. Marquez. But I cannot give you my words today. I have things to accomplish." she casually said habang unti-unting hinahawi ng kamay niya ang maiksi kong palda.
Oh, gosh. Napapalunok ako sa ginagawa niya. I held her hand to stop her pero hindi siya nagpapatinag. She's now drawing circles on my lower thigh.
"What about Oxford's invitation? That will be next month." the old man asked again.
"Hmm, that, maybe. Kung matatapos ko ng maaga ang grades ng mga bata." she uttered.
Her hand crept up my inner thigh, causing me to crumble. She's gently caressing my skin and squeezing it now and then.
Napainom ako ng straight sa iced tea ko ng wala sa oras. Pakiramdam ko ay natutuyuan ako ng lalamunan sa kakalunok sa laway ko.
"Miss..." bulong ko sa kanya pero tinignan niya lang ako na parang wala siyang ginagawa. Argh! This is tormenting!
Napapikit ako sandali nang marahang hagurin ng palad niya ang balat ko. Nagmulat lang ako sa muli niyang pagpisil dito.
"Do not make that reaction here, Cortez. Pigilan mo." she whispered in my ear sa tonong nagdidikta.
I bit my lower lip to stop myself from making a sound. This meeting is taking so long, dammit. I need to breathe. I need to get out of here. I get dizzy with her every pinch. Her hot palms are burning my skin. She is again driving me wild with her touch.
"That's it for today, ladies. You may now go home. I know bot of you are busy." Mr. Marquez finally said.
Tumayo na ang dalawang matanda habang si Miss Vergara ay patuloy sa paghimas sa aking hita.
Humugot ako ng lakas para tumayo and thank God, nakatayo ako at nakawala sa hawak niya. Nagpaalam muna kami bago lumabas ng opisina.
Hinabol ko ang hiningang kanina pa kumakawala sa akin pero bago ako lumiko ng daan ay hinila ni Miss Vergara ang kamay ko papunta kung saan.
Naging pamilyar sa akin ang muli naming pagliko. Sa office niya. Hindi parin siya nagsasalita at patuloy akong hinahatak sa braso ko.
Nang matapat sa pintuan ay pinindot niya lang ang pinto with her thumb at saka na ito bumukas.
When she opened the door, she forcedly slammed me on the wall and cornered me with both of her hands. This scene is so familiar to me.
Habang abala ako sa pag iisip ay walang atubili niya akong hinalikan sa labi.
Her kiss is just as ferocious as she is. She grabbed my waist to close the gap between our bodies. She kissed me as if my lips were a goblet of wine, leaving me thirsty after each sip. It drowned me.
"Damnit, I cannot take it any longer. You're too beautiful to resist." she said in between our kisses.
She stopped kissing me and lifted me on my butt so I had no choice but to cling my hands on her shoulder. She sat me on her table at hinawi ang lahat ng nakapatong dito. May nabasagpang baso. Gosh!
The burning sensation aroused me even more. Ramdam ko ang gigil at pagkasabik sa bawat haplos niya sa bewang ko and I'm liking it. I know she knows because I'm letting her. I can just stop her but I can't, I won't.
Her hands travelled down my legs. She caressed them intensely. Groping and massaging them non-stop.
"Miss Vergara..." I called. More like a moan dahil hindi ko na kayang pigilan pa.
"Hmm?" she answered as her lips travel from my neck, up to my ear. She bit my earlobe gently and it made me grasp a little.
"W-what are we, hmmm...d-doing?" I asked with my unrecognizable voice.
She moved her hands upwards and groped me even harder when she heard me.
"I'm gonna do you." she whispered and then lifted her other hand to unbutton my long-sleeve polo.
My hands gripped on her hair for support. She started nibbling my neck habang ang kamay niya ay abala sa pagtanggal ng butones ng aking uniporme. Ang isa niya namang kamay ay patuloy sa humahaplos sa aking hita.
"Damn it." she cussed nang hindi niya matanggal ang butones gamit ang isang kamay lang.
She became more furious. Tinanggal niya ang isa niyang kamay sa hita ko at pwersahang sinira ang long-sleeve na suot ko. "M-miss Vergara!"
Nagsipag hulugan sa sahig ang mga butones pero wala siyang pakialam. My black brassiere is now exposed right in her face. I was in shock for a moment pero hindi din nagtagal dahil nagsimula na siyang humalik sa bandang dibdib ko.
I arched my back when I felt her tongue circling on my chest. My body is burning with desire and anticipation.
"I will file a petition to make your skirts longer. It'll kill me instantly if I see you wearing it for another day." she said bago muling angkinin ang mga labi ko.
Ito na ba 'yon? Oh, Lord forbid but I think I'm giving in. Hindi ko siya mapigilan and even a hint of rejection ay wala akong maramdaman sa sarili ko.
She gently pulled the straps of my brassiere down and slid her hands on my back to unbuckle it. I was heavily breathing and panting on her neck, waiting for her next move.
I completely lost my mind. I will go wherever she takes me.
She successfully undone it. Namula ang mukha ko nang marealize na 'yon nalang ang tanging humaharang para makita niya ako ng buo. She once again kissed me on my lips bago dumapo ang kamay niya sa dibdib ko. I was astounded by her touch. The world suddenly stopped and all I can hear is our heavy breathes.
Bumalik ang wisyo ko nang biglang tumunog ng malakas ang cellphone kong nasa bulsa ko lang pala! Muli ay naitulak ko siya ng malakas at tarantang kinuha ang cellphone ko sa bulsa.
Miss Lavinia's calling.
-----
Another update. Gusto kong i-revise 'tong chapter. But anyway, thank you for those people na matiyagang naghihintay ng update ko.
Hope y'all are doing well. Love u 🤟