Chapter 01: Pagbabalik ni Beatriz.
***
Paige.
“Ate, Are you alright?”
I nodded kahit ang totoo ay hindi. Nabalitaan kong uuwi na siya. I don't know but I'm nervous. Kinakabahan ako na hindi ko alam kasi para bang may gyera na namang mangyayari sa aming magkakapatid. sa aming dalawa ni Bea lalo na’t kasama niyang umuwi si Ian. Nadinig ko ang tumatawag kay Victoria.
“Yes? Beatriz! Omygosh! When? Aha,” sagot ni Victoria sa kabilang linya. Si Beatriz na nga, siya na nga ito. Kinakamusta siguro sila at si Daddy na hindi ko alam kung nasaan. Nagulat naman ako nung biglang tumunog ang phone ko.
Eleanor is calling...
Ang isa pa naming kapatid na walang alam sa lahat ng mga nangyayari dito, ang tanging alam niya lang ay maayos ang samahan naming magkakapatid pero ang totoo ay hindi talaga. hindi maayos ito. Ayoko na sanang dumagdag pa ang alalahanin ni Eleanor dahil nagaaral siya sa ibang bansa. hindi ko pa nga lang sure kung kailan siya uuwi dito sa pinas.
Sinagot ko na ito dahil kanina pa ring nang ring. Mas close kami ni Eleanor kung tutuusin. sa akin ‘yan naka depende eh dati. Mabait pa ang batang ito.
“ATEEEE!!! OMG!!” Nailayo ko ang phone ko sa tainga ko dahil sa sigaw nito. Ang sakit ha!
“Wag ka ngang sumigaw, Elea. Grabe naman? Nasa phone call tayo oh! Pero kamusta na my dear sister?” nakangiti ako nung sinabi ko ‘yon, I miss her.
Siya ang bukod tanging close sa kanilang apat. Si Eleanor ang kasama ko lagi noon bago siya magpunta ng ibang bansa. It's been what? Ilang years ko na ba siyang hindi nakakasama dito sa pinas.
“Ate, I miss you so much! I’m sorry kung hindi ako nakakapag update o nakakatawag sa iyo, I'm super busy lang talaga. Since, Graduating na ako! Sayang lang at hindi kita kasama ngayon,” parang nalungkot ang boses nito nung mabanggit niya iyon. Awww!!
“Ano ka ba? ilang graduation na ba mag mula nung nakasama mo ako? ilang graduation mo na ba ang na-attendan ko? grabe. itong graduation mo na lang ang hindi ko ma-attend kasi I'm also busy. I’m really sorry, Elea!”
“It’s okay, Ate! At least marinig ko lang ang boses mo. okay na iyon, how are you nga pala? My doctora. Paige! Are you alright? kumusta kayo ni Gabriel?”
I just smiled kahit hindi niya ito nakikita. Hindi pa talaga kasi yung video call ang ginamit eh. pahirapan kami nito chos.
“We’re fine, Elea! Masyado mo kaming iniisip. I am fine also, can't wait na umuwi ka na dito sa bahay. Nakakamiss ka, Elea. eh, ikaw naman architect, engineer, dra, atty and prof. Eleanor? Ang dami mong tinake na exam at nag aral ka ng ilang taon para dito and I'm so proud of you. Ano bang gusto mong itawag ko sa ‘yo, elea!”
Natawa siya sa sinabi ko at tiyak kong umiiling na ito ngayon. “Ate naman! Don't need naman tawagin ako sa mga ‘yan. I’m okay naman sa Elea ha. kaya lang naman inaral yon para din may katuwang ka for being a doctor ha, then kay bea for being our lawyer then si Architect Victoria, and Engineer of our family. just don't call me na lang sa mga ganyan or better Prof. Eleanor since ito ang tinatapos ko ngayon.”
“O, siya. Professor Eleanor. I have to go, and you need to go dahil alam kong busy ka pa riyan. Ingat ka lagi, thank you!”
“Thank you also, Doctora. Paige! Can't wait to see you soon.”
I ended our call and muling tinignan si Victoria na kababa lang nung call nila ni Beatriz. Umupo si Tori sa tabi ko. “Uuwi na ba siya?”
Tumango ito. I knew it, babalik na siya. handa naman na akong harapin siyang muli. Ilang years na rin naman. Wala ng bago sa akin kung ganun man. Matagal na rin namang nagkaroon ang alitan sa aming dalawa ni Beatriz. At naiintindihan ko kung hindi niya talaga ako mapapatawad. Pansinin niya man ako o hindi, i'm fine with it. ako naman ang may kasalanan sa lahat.
“Keri mo yan, teh. we got you naman, okay?” bulong sa akin ni Scarlett nung umupo din siya sa tabi namin ni Victoria. Hinawakan niya ang kamay ko. “I'm fine. kaya ko yon.”
“Ate, we know beatriz. alam natin na hindi agad siya nakikinig ng side ng iba. harapin mo na lang siya kapag kaya mo na talaga. yung tingin mo rin na kaya na niyang makinig at handa na siyang harapin ang katotohanan.” Victoria explained saka muling ngumiti.
“Nga pala? Si Eleanor ba ang kausap mo kanina?” dagdag pa ni Victoria. I nodded, nanlaki naman ang mata ni Scarlett. “OMG? Si Eleanor? Oh gosh! How i miss herr! kumusta na raw siya ate?”
“She’s fine. Magiging ganap na professor na siya. Masaya ako para sa kanya. talagang naabot na niya lahat ng mga bagay na dream niya lang before.” masaya ko itong sinabi sa kanila, dahil proud na proud ako kay Eleanor.
Ngumiti naman ang dalawa. “Grabe ‘no? Balita ko parang lahat ata ng propesyon gustong pagaralan ni Eleanor. Samantalang ako, I’m just an actress and a model tapos kayo ang bibigatin ng mga profession niyo! sana ako rin ‘no?”
“Scarlett, Maayos naman ang profession mo. You're an actress. tinitingala at isa sa mga role model talaga ng kabataan ngayon. I’m an Architect. Ate Paige is a Professional Doctor. A license doctor. Bea is a lawyer. A great lawyer. And you, You're an excellent Actress. A singer and a Model. Eleanor is everything. kaya we need to treasure her.” saad ni Victoria na tinanguhan ko dahil she's right. “You’re the best architecture in our country!” dagdag ko sa sinabi ni Victoria. Ngumiti lang din si Scarlett doon.
“Akyat muna ako, i need some rest.” tumango ang dalawa at lumakad na ako paakyat.
Nakakapagod pala kahit wala ka naman masyadong ginagawa. Balak ko sanang bitawan ang pagiging doctor ko dahil sa nangyaring iyon pero magtataka naman si Eleanor kung sakali at ayokong malaman ni Eleanor ang lahat ng mga iyon dahil magaalala siya sa akin at sa aming mga kapatid niya.
Ngunit hindi ko naman masisisi ang sarili ko, nagmahal lang naman ako ano bang masama roon? pero yung pagmamahal ko pala ay ganun. yung pagmamahal ko pala ang sisira sa aming dalawa ni bea. sana pala hindi na lang ‘no? ang sakit eh. ang sakit sakit.
Minahal ko si Ian ng buong puso but now, meron na naman akong Gabriel. Gabriel Madrigal is my boyfriend and he knows everything. sa lahat lahat, pati ang buhay ko noon. na ikwento ko sakanya ‘yon nung pumunta ako sa ibang bansa. kilala din siya ni Eleanor dahil nagkakilala din sila because of me. they're close at botong boto si Eleanor sa amin ni Gabriel.
Sabay sabay na tumunog ang phone ko. Pagkatingin ko ay galing sa isang messages. No it's a fvking group chat? Ano na naman ba ang meron dito? Pakana na naman siguro ito nila Scarlett.
—
Beatriz Paisley.
What is this?
Scarlett Paisleen.
baka call, malamang groupchat ito.
Beatriz Paisley.
I know, but for what?
Scarlett Paisleen.
Communication siguro.
Beatriz Paisley.
We can talk naman sa call. Don't tell me, you delete my contact number on your phone?
Victoria Presley.
Well, You're wrong. We did this para sa inyong dalawa ni Ate Paige. dalawa lang naman kayong wala communication, right?
Rhythm Paige.
Wag niyo nang pwersahin pa,
tori, Scarlett? mga wala ba kayong pasok ngayon?
Victoria Presley.
I have, but hello? Sister first!
Rhythm Paige.
Hindi nga? totoo ba ‘yan?
Buti pa kayo, yung iba kasi dyan.
Imbes na family first, inuuna
pa ang iba.
Beatriz Paisley.
Goodness gracious,
parang siya hindi lumandi
bago umuwi.
Rhythm Paige.
At least, marami akong natulungan.
Isa na doon yung lalaking hindi
ako kayang iwanan, pero iwanan ko
para sa iba.
Scarlett Paisleen.
Hello? time pers muna kayo dyan!
nagkakainitan na naman kayo.
Victoria Presley.
Pers? Really, Scarlett?
Hindi ba’t freeze yon.
Scarlett Paisleen.
teh, huwag ka na nga.
sumabay ka na lang oh,
dami pang sinasabi.
Victoria Presley.
But mga sis, stop right there.
hindi niyo kailangan magparinigan.
Nabigla ako nung tumawag si Victoria sa groupchat na ginawa nila. Sinagot ko naman kaagad ito dahil na rin baka magkainitan na naman sa groupchat pero sana pala hindi ko na sinagot. dinig na dinig ko ang mga binitawan ni Beatriz.
“Siya na nga itong mali, siya pa may ganang sabihin ‘yon! It's so unfair right?” I heard Beatriz said. Nanatiling nakahawak sa noo si Victoria at si Scarlett naman ay pinakikinggan na lamang kami.
“Anong unfair doon, Beatriz? I’m explaining my side but what did you do? tinalikuran mo ako na parang hindi tayo magkapatid.” sagot ko dahilan para mapaangat ng tingin si Victoria, at mapa-bukas ng camera si Scarlett. Si Beatriz naman ay nakataas lang ang kilay.
“Why did you do the same to me, didn't you?” may pagka-sarkastikong saad niya sa kabilang linya.
“Pero magkaiba ‘yon, Bea! Wala akong alam. Wala akong idea na boyfriend mo siya! Na nangako kayo sa isa’t isa bago ka magpunta sa ibang bansa. hindi ko alam!” bulyaw ko. nangilid ang luha ko sa mga binitawan kong salita. tama naman ako eh! wala akong alam, kung nalaman ko lang din naman agad edi sana hindi ko na lang sinagot si Ian.
“That's the point! it's always just you, the you that daddy loves, and then Ian still loves you. you don't know how much it hurts me! I was made to look like a fool for a year. Ang tagal namin, 1995 pa kami nung una kaming magkakilala. Sinunod ko ang utos ni daddy na pumunta sa ibang bansa, kaya naiwanan ko siya. Ang sabi ko, uuwi ako. gusto pa siyang makasama pero hindi ko inaakala na meron na pa lang iba. Ang masakit ikaw pa, mismong kapatid ko pa.” ramdam ko ang panginginig ng kanyang boses, pinipigilan ang pag luha.
“P-pero hindi ko alam,” halos bulong na lang nung sambitin ko ‘yon. tinignan niya ako saka ko napagtantong lumuluha na pala talaga siya.
“Lagi ka namang walang alam, Paige.” sambit niya, “Kaya pabor si daddy sa lahat ng gusto mo. kahit pa sa pagkakataong iyon, wala man lang naglakas loob magsabi sa akin ng totoo.” dagdag pa niya at pinunasan ang mga luha niya.
“Bakit sa akin ba may nagsabi ng totoo? Sinabi ba sa akin ni Ian ang totoo? kung pinakilala ko siya kay Dad, satingin mo ba papayag siya?” tanong ko.
Halos kumawala na ang kaluluwa ko nung napatigil siya ng mga ilang minuto at muling nagsalita, “Nevermind, I need to go. May urgent meeting pa ako.”
“Bea...” kasabay nung pagtawag ni Scarlett kay Bea, ang siyang end naman nung video call niya.
“Ate paige...” Dinig kong tawag ni Victoria.
“Labas muna ako,” Pinatay ko na ang akin at alam kong naiwan na sila pareho doon.
***
Bea.
“How's your day, babes.” Ian asked, kagagaling niya lang sa labas. balak na rin naming bumalik sa pilipinas for good. Naisabi ko na ito sa kanya at sumang-ayon naman siya agad. parang akala mo ay may inaabangan siya. I know si Paige ang gusto niyang makita.
“It's fine.” sagot ko. tinignan niya ako na parang nagaalala. I’m fine, Ian. Kahit nasasaktan na ako. kahit masakit. kahit hindi talaga okay. “Can i ask you a question?” I asked then he nodded.
“Do you-” huminto ako saka muling huminga ng malalim. “...love me?” pagpapatuloy ko, kahit alam kong sasabihin niyang oo hindi pa rin ako satisfied sa magiging sagot niya dahil pakiramdam kong mahal niya pa rin si Paige.
“Of course.” sagot nito at ngumiti.
“Minahal mo ba si Paige?” walang alinlangan kong tanong. I need to know the truth kahit masakit tatanggapin ko. tinanggap ko na nga eh, ito pa kayang katanungan lang mula sa akin.
“Past is past, matagal na yon.” Sagot niya muli saka umiwas. Ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso niya nang banggitin ko ang name ni Paige. “I know, but gusto ko ng sagot. just please,” hinawakan ko ang kamay niya at pilit na niyu-yugyog ito.
Tanggapin mo kung ano ang sasabihin niya, Beatriz. Ikaw ang nagtanong kaya wag kang masasaktan sa kung ano man ang lumabas sa bibig ng taong mahal mo.
“Yes. I loved her. I really really love-d her.” he said. Damn! Ang sakit pa rin pala? ang sakit pa rin pala kahit matagal na. Shît.
“Minahal ko siya, Bea. Sobra kong mahal siya kahit alam kong mali. hindi ko napigilan eh. ayaw ko siyang saktan kaya sana pakinggan mo ang ate mo. mas marami akong kasalanan kumpara sa kanya. siya hindi niya alam. kaya kung ako sayo gawin mo na bago pa...” dagdag pa niya. Shit, my heart. kailangan kong tanggapin na mahal niya talaga si Paige at kahit kailan man ay hindi niya magagawang mahalin ako gaya ng pagmamahal niya sa kapatid ko. ako nga ang nauna pero hindi naman ako ang mahal.
“Bago pa? what?” tanong ko. pinipigilan kong maluha kasi anytime pwedeng magbasakan mga luha ko at yun ang ayaw kong makita ng taong mahal ko. Ang lumuha ng dahil sa kanya.
“Wala, kalimutan mo na iyon basta kausapin mo siya.” Tumayo ako at pumunta ng kwarto. Hindi ko na kaya pa. ang tanga tanga ko ‘no? halata namang mahal pa niya tinanong ko pa.
—
Scarlett.
Tinawagan ko sina Annie at Aya para makapag kita kami sa café. At alam kong ready sa mga chika ang mga ‘yon, ganon pa man, hindi ko pa rin maiwasang hindi maisip ang sagutan ng mga kapatid ko kanina. Parang mga walang pinagsamahan. Hindi ko na rin gustong abalahin pa si Eleanor sapagkat, kagagaling niya lang sa pagpapa-gamot kaya wala siyang alam sa nangyayari dito maski sa away ni Bea at Ate Paige. Ayaw na namin dumagdag pa ‘yon kay Eleanor, Madali siyang mai-stress o madali lang siyang malungkot. Ang tagal naman nila Annie. Nabigla naman ako nung may tumatawag.
Hun ❤️
“Hun?” Namiss ko na naman ang boses ng aking pinakamamahal na si Lance.
“Hun! Uuwi ka bukas? kung oo, edi good. kung hindi, edi I hate you na! Charot.” pagbibiro ko, nadinig ko ang mahinang tawa nito.
“Hun naman eh... I love you!”
“Tse! I hate you,” I rolled my eyes kahit hindi niya nakikita.
“Pero bakit? Ayaw mo na ba sa akin?”
Hindi ba pwedeng nagbibiro o naglalambing lang ako? grabe naman itong boyfriend ko!
“Luh, Nag drama!” Bulong lang sana pero I think narinig niya dahil tumawa siya. “Ay, Wrong call hun!”
“Weh? Kahit ako lang ka-call mo?” saad nito.
“Sino bang nagsabing ikaw lang ang ka-call ko? may phone pa akong isa duh.” sagot ko naman, naiirita po ako pero sa totoo lang nasa bag yung isang phone ko.
“Mhm... Sure na ‘yan?” I rolled my eyes again for the second time. “Joke! I love you, I can't wait to kiss you! Wala bang i love you too d’yan?” dinig kong tanong niya.
“Wala!” hiyaw ko. “I love you too!” dagdag ko pa.
Mahina siyang tumawa, “Marupok,”
“Ano?” pagtatanong ko muli.
“Biro lang... Love you!”
“I love you too.”
Kasabay na pagbaba ko nung call ay siyang dating ng mga magagaling kong kaibigan. Nakakaloka! Ang tatagal nila, actually ha. Pinagantay ang beauty ko ng mga ilang oras.
Nang makaupo sila agad, “Mga Mars, I have some chika.” bungad ko sakanila.
“Anong meron, Mars?” tanong ni Aya.
“Problem?” saad naman ni Annie.
“Jusko! Nagkasagutan lang naman ang dalawa kong kapatid. kaloka sila mga teh!” sambit ko tapos sumandal ako sa upuan, at kinuha ang menu na nakalatag sa table namin.
“Oh, Anyare?” tanong ulit ni Aya na parang akala mo hindi siya chismosa oh. Mahiyain pang sabihin ang gustong isalaysay.
“Wait, Wait a minute. Saan sila nagkasagutan?” curious na tanong ni Annie kaya napalingon sakanya si Aya.
“Sa call and our group chat.” sagot ko tapos muling tumingin sa menu ng café. Infairness mukhang masasarap mga kape nila dito.
“MY GROUPCHAT NA KAYO? KAILAN PA? AT NAG CALL NA AGAD? WOW!” hindi makapaniwalang sigaw ni Aya, aba? kailangan isigaw ito. Mabuti na lamang at nasa labas kami pero hello? public ito oh.
“OMG! Good yung gumawa nung gc,” Mahina akong natawa sa sinabi ni Annie. Nakaka-touch naman masabihang mabait chos.
“Ako pa ba?” sagot ko tapos nakita ko kung paano tumikhim si Annie. “Charot lang pala.” Pinanlakihan ko siya ng mata, grabe siya oh.
“Gago!” Natawa naman si Aya sa nasabi ko.
“Charot lang, Ang talino mo doon ha! Teka nga pala, sino yung tumawag?” tanong ni Annie.
“Si Victoria ang tumawag, sinagot ni Beatriz at ni Ate Paige.” sagot ko muli. sandali lang naman oh, hindi pa ako nakakapili kung anong iinumin ko. Cafe Americano na lang kaya?
“I-chika mo na, Scarlett Paisleen Ezcalde.” saad ni Aya, talagang may pagbuo ng pangalan ‘no? hindi makapag hintay sandali lang naman.
“Ito na! teka lang? kailangan ba buo pangalan ko ha. order muna ako!” sambit ko.
Lumapit sa akin ang isang staff at hiningi ang order namin. Nag order na rin ako sa Cafe Americano. At maging sila din.
“Ang ganda kasi nung name mo, Hope all!” I rolled my eyes naman again saka natawa.
“So, Back to story na mars. Anong nangyari?” naging serious na ang tanong ni Annie mukhang gusto niya talagang malaman, maging si Aya eh.
“Ayon na nga, mukhang napuno si Paisley at sinagot si Ate Paige. nakakaloka nga kasi talagang nanlamig at napahinto ako noon, Hindi ko masyadong na-adapt mga nangyari kanina. But anyway, highway. Wala kayong lakad today?” pagiiba ko na lang din ng usapan.
“Yon na yon? Nag away lang? Walang sampalan? batuhan ng mga kung ano ano? Sabunutan?” Biglang sabi ni Annie kaya nagulat naman ako sakanya. Lintik! Akala ko si Aya ang magsasabi nito, nagkamali ako.
“Weak, ghorl. Weak naman pala.” sabi naman ni Aya. Guhgoh?
“Tanga, group chat at call ‘yon. Paanong sampalan? Ano ‘yon, online sampalan? Virtual batuhan nor sabunutan?” saad ko na ikinatawa nung dalawa. “Baliktad pala, online batuhan, virtual sampalan ganern?”
“Sabi nga namin, Infairness ang talino mo d’yan.” sabi ni Aya. Umiling-iling na lamang ako sakanya.
“Walang lakad, let's go. Saan ang punta ba? pero sandali, need to do something pa. Daan tayo sa condo ko.” saad ni Annie, saktong dumating ang mga order namin at nagsimula na rin kaming pumasok sa kotse ni Annie.
***
Welcome Back, Ezcalde Sisters!!! Miss ko kayo. Isang taon na rin mag mula nung mag sign off kayo. It feels like parang panibago ulit pero kayo again. Hahaha!