Chapter 30:
Author's.
Ilang weeks na mula nang makauwi sina Mariel galing hospitals. nasabi na rin nila lahat kay Gabriella, 'yung mga dapat niyang malaman.
Nang makauwi sila. Never kumibo si Mariel sakanilang lahat at naiintindihan naman nila 'yon. Pinaliwanag na ng doctor 'to sakanila na 'di pa kaya ni Mariel i-open up 'yung mga nararamdaman niya sa pagkawala ng anak niya. bigyan lamang siya ng ilang weeks. 3-4 weeks.
Hindi nila gustong pwersahin si Mariel sa mga bagay na lalong magpapasakit sakanya. Nasa kwarto lang siya magdamag. Pumupunta lang sina Reigne kapag kakain na, hinahatiran nila 'to. Magulo ang kwarto ni Mariel pagka pasok nilang apat. Mula sa nakaayos na kama noon ngayon ay gulong gulo na. Agad nilang hinahanap si Mariel at nakita nila 'tong umiiyak sa gilid ng kama.
"Mariel," lumapit agad si Donna kay Mariel. "Mariel, don't do this to yourself," dagdag pa nito.
Habang si Kristine nakatayo at hindi kayang makitang nagiging ganyan si Mariel lumayo lang siya ng kaunti kasi anytime para siyang mag breakdown sa nakikita niya. Si Reigne naman nilapag ang pagkain sa mesa ng kwarto ni Mariel at kumuha ng bimpo para ibigay ito kina Donna.
"Mariel, stop. if you can't do it all just tell us. don't waste things that can make you happy. We are still here, they are still here," Aleia couldn't stop crying because of what she saw.
"Wala na natitira sa akin! Una wala na si Eunice pati ba naman 'tong bata na nasa tyan ko noon nawala rin?!" Mariel cried.
"No, Your daughter is still here! Have you forgotten Gabriella?! Gabriella is still alive, Mariel. Please don't do this to yourself, someone is still waiting for you," Kristine shouted as she bent down because she really couldn't bear to see her friend like that.
"Kung satingin mo, wala nang nagaantay pa sa'yo! Nagkakamali ka, paano naman kaming mga kaibigan mo? paano naman si Gabriella? Paano naman siya? Satingin mo ba magiging masaya si Eunice at 'yong bata nasa sinapupunan mo noon na makitang ganyan ka ng dahil sakanila? Na makitang pinababayaan mo ang sarili mo?" wika naman ni Reigne na pilit niyang pinapatingin sakanya si Mariel.
"Hindi niyo ako naiintindihan, please lang,"
"That's right, do you always say that. Ano ang hindi ka namin maintindihan? You know and we know you can't afford to leave Gabriella like that. After all, nagiisang anak mo na lang siya at alam kong hindi mo siya kayang pabayaan." wika naman ito ni Donna.
"Harapin mo naman kahit sandali ang anak mo," Reigne pleads with Mariel.
"Kausapin mo naman siya gaya ng ginagawa mo noon, kapag may tampuhan kayo!" wika ni Donna.
"Show her that you can fight, na kaya mong lagpasan ito at makaka move ka rin," Kristine said while sobbing.
"Eunice and your baby are not the only ones your children. Nandyan si Gabriella." Aleia said and lifted Mariel off the bed.
Mariel looked at her friends one by one. And their faces were wet from their crying. She could not speak immediately.
Huminga siya nang malalim bago magsalita. “I really don’t know kung bakit pinagt-tyagaan niyo ako kahit ganito ako. Nahihirapan din ako. gusto kong magpakatatag. maraming nawala sa akin. gusto ko lang naman mapabuti si Gabriella pero kasi paano kung ganito ako? paano kung lagi nalang ganito. Ayoko nang mahirapan mag adjust ang anak ko. I’m sorry.”
They were all silent because of what had happened but Mariel broke it again. And she spoke again.
"I understand what you mean. Actually, I'm okay. It's not easy to move on from what happened but how long will I mumble? Marami akong nasasaktan dahil sa kalagayan ko. Alam niyo nung mawala si Eunice, akala ko talaga wala nang saysay ang buhay ko pero- nung gabi 'yon dumating si Garry at alam niyo na doon nabuo si Gabriella." Mariel explained. the four listened even though they knew the story.
"I was given a chance to fix myself. I prepared myself for my future child. Although I lost my first child, I was given a second child but I did not expect to have a third. But What happened ? I was captured in what happened I never wanted." Mariel stood up and looked in the mirror, para siyang umiiyak na tumingin sa mirror.
"Kahit alam kong magiging masakit. hindi ba dapat kayanin ko? Ako at kayo nalang ang natitira para kay Gabriella, paano kung mawala pa ako? paano nalang si Gab,"
"Now for the last time, I want to fix myself again. three weeks is enough that I moaned and cried. tama ang mga sinabi niyo, may naghihintay pa sa akin hindi lang isa kundi anim," Mariel took the comb and combed her hair. the four happily shed tears and hugged Mariel at the same time.
"that's the spirit, Mariel." Kristine Retorted.
"We love you," sabay sabay nilang sabi.
"So, what's next?" tanong ni Donna.
"Aawayin mo ba si Allison o gusto mong kami na ang rumesbak?" wika ni Reigne kaya sinuko siya ni Donna.
"Not now. There is a right time for that but for now, I want to get away first," nagkatinginan ang apat sa sinabi ni Mariel.
"what do you mean?" tanong ni Aleia.
"gusto kong lumayo na muna. babalik ako kapag ready na ako, kung tatanungin niyo paano si Gabriella? nandito naman kayo alam kong hindi niyo siya pababayaan, please. Babalik din ako," they just nodded at what Mariel said.
They knew she could handle herself. And they understand this because they are sure it will be better for Mariel. Her decisions in life have never been wrong. but the one earlier that Mariel almost committed suicide was the most wrong at alam nilang natuto si Mariel. Madali niyang natutuhan ang mga bagay na alam niyang mali. tanga lang siya pagpili ng mga taong pinapasok niya sa buhay except sa mga bruha's pero hindi sa mga desisyon niya sa buhay.
"When do you plan to leave?" Aleia asked.
"Ngayon," Reigne spilled what she was drinking at what Mariel said.
"Ngayon agad teh? as in agad agad?" sigaw ni Reigne.
Natawa naman bigla sina Aleia dahil nagulat sila nang sumigaw si Reigne at nabuga niya ang iniinom niya.
"Kailangan, alangan naman sa pagsapit pa ng buwan ko gawin hindi ba? atsaka- ano ba, Reigne! Alam naming ulan ang name mo pero hindi mo kailangan ambunan kami ng ulan 'no?!" kinuha naman ni Mariel ang tissues at pinunasan niya ang braso niya. "Mabuti na lamang at hindi mo sa kama ko naibuga 'yan dahil kundi ikaw ang isubsob ko dyan!" biro ni Mariel na ikinatawa nilang lima.
"Aalis ka na ngayon din? hindi mo na maabutan sina Gabriella," sabi naman ni Donna.
"Doon muna ako sa condo tapos aalis na rin ako after pero dadaanan ko kayo bago ako umalis,"
"basta magiingat ka ah, kung saan ka man magpunta." niyakap naman ni Donna si Mariel.
"Ano ba, ilang days lang ako doon or 1 week basta uuwi rin ako. magiingat kayo dito ah! I-kiss niyo nalang ako kay Gabriella," naka-ngiting sambit ni Mariel.
Mariel’s.
Nagising ako sa liwanag na nangga-galing sa labas ng bintana ko. Ilang minuto pa bago ako tumayo dahil nire-recover ko pa ang sarili ko sa liwanag, masyadong maliwanag. Tumayo na ako saka pumunta ng bathroom.
Namimiss ko na silang lahat doon. except with him. Hindi ko siya miss, sino ba siya?
Mariel, Huwag mo nang lokohin ang sarili mo.
Kinakausap ko na naman ang sarili ko, palibhasa walang kasama. walang kausap. walang mga bruha’s. Actually, nasa condo palang ako. mga 5 days pa bago ako umalis dito sa condo then dadaan ako sa bahay before ako umalis. Kikitain ko na muna sila.
Ilang araw na ako dito. 3 days palang naman pero kinaya ko. Kinaya kong wala sila. kumain na naman akong magisa. naloloka ako dito. hays, ’to ang ginusto ko eh. mas mapapadali kasing maka move on sa nangyari.
Ngumiti na lamang ako dahil sa iniisip ko. “wala bang garry na kakatok sa pinto ko? at sasabihing mahal niya talaga ako? na ako talaga ang gusto niya at hindi ‘yong babae na ‘yon?” sabi ko sa sarili ko. mygosh, self talk na talaga.
Gusto ko lang naman ma-complete ang pamilya ko. magkaroon ng ina at ama si Ellise. she’s too young. no, ang sabi niya malaki na siya. and kaya na niya ang sarili niya pero feel ko hindi pa. kailangan niya pang malaman lahat. Actually, parehas lang talaga silang nakaranas ng ganito.
Nagkahiwalay kami ni Garry, naranasan ni Eunice na wala ang daddy niya tapos hindi ko pa siya pinapayagan noon. Naranasan naman ni Ellise na wala ring tatay dahil sa ibang bansa ko siya pinalaki. Parehas din naman nilang naranasan may ama, kasi nung bata pa si eunice nand’yan ang daddy niya, ngayon naman si ellise. o hindi ba?
Napatingin ako sa phone ko nang tumunog ’to. Hudyat na may tumatawag. Sinagot ko ’to. Si Reigne.
“Reigne?” sabi ko, inaantay ang sagot niya sa kabilang linya.
“Sorry, Mariel...” sabi nito sa kabilang linya. nagtaka naman ako, bakit nags-sorry ’to?
“Pupunta si Garry d’y—” naputol naman ang sinabi nito nung may narinig akong katok.
Tumayo ako, “Teka, Reigne. mamaya nalang kita sagutin,”
Binaba ko ang call atsaka lumapit sa pinto. Binuksan ko ’to at bumungad sa akin si garry, halatang galing lang sa kakaiyak o lasing ba?
Wala na akong nagawa. Pinapasok ko siya. Bigla kong naisip ‘yong sinabi ko kanina na wala bang kakatok na garry? omg, ’to na ba?
Umupo siya sa couch habang nakatingin siya sa akin. “Mariel,”
Tinignan ko lamang siya. kinabahan na naman ako, nakakaloka ha. Kinakabahan ako kapag nariyan s’ya sa tabi ko. umupo ako sakanya, what i mean is... umupo ako sa tabi niya okay.
“Garry, Anong ginagawa mo dito?” tanong ko sakanya habang hawak ko siya sa t’yan. hindi ko ba alam bakit ako humawak.
Hinawakan niya ang kamay kong nasa t’yan niya at tinignan ulit ako sa mata. “Mahal kita,”
Mahal niya ako. Mahal niya ako? lasing ata ’to eh. “hindi ako lasing... kung ‘yon ang iniisip mo,”
Tumingin ako ulit sakanya at umiwas na naman. nanghihina kaya ako kapag tumitingin siya sa’kin. nagiging marufoc ako kapag ganyan siya tumingin. curious tuloy ako sa nasa isip nito habang tinitignan ako.
Hinawakan niya ang mukha ko at hinarap sakanya. Oh My Gosh! hindi rurufoc Mariel. Napapikit na lamang ako nang dahan dahan siyang lumapit sa akin at hinalikan ako.
Nagising na naman akong kayakap niya. niyakap ko muna siya bago ako tumayo, i’m leaving. Aalis ako, ngayon na kahit dapat 5 days ako dito. kailangan ko munang magpunta sa iba, babalik na lang ako next week or kahit 3 days man lang ako ro'n sa pupuntahan ko gusto kong magisip-isip.
Dahan-dahan kong inalis ang kamay niyang nakayakap sa akin. “I’m sorry, Garry. Mahal kita pero kailangan ko rin ng space.” saad ko kahit alam kong hindi niya pa maririnig ito. dumiretso ako ng banyo para mag damit at maligo na. Sana hindi pa siya nagigising, puyat siguro ’to.
Lumabas ako ng bathroom. tulog pa rin siya nung lumabas ako, “I’m really sorry Garry. Promise, i’ll be back. 3 days lang ako ro'n. Babalik ako. Babalikan ko ‘yang Allison na ‘yan. Mananampal lang, charing.” natawa pa ako sa sinabi ko, hindi naman ako maririnig niyan. hinalikan ko na muna si Garry, oh kita niyo ‘yon? hindi marufoc si Mariel.
Dahan dahan naman akong lumabas ng unit ko dala ang mga maleta ko. sinabihan ko ang staff sa baba na kapag nagising si Garry sabihin na umuwi na siya at huwag na akong hanapin, babalikan ko kamo sila after 3 days.
“I’m sorry talaga, Garry. you know how much i love you. Alam mo ‘yon. kahit sinaktan mo ako, hindi pa rin nawawala ‘yong pagmamahal ko na ‘yon. Sana lang ay hindi ko pagsisihan.” sabi ko sa sarili ko dahil iniwanan ko na naman si garry sa taas eh.
Dumaan na muna ako sa bahay bago ako pumunta sa pupuntahan ko. Gusto ko lang makita si Ellise. Pinarada ko ’to. Saktong kakalabas lang ng mga bruha’s at si Ellise.
“Mommy?” sigaw niya nung makita ako.
Niyakap niya ako, “Ellise.”
Tumugon naman ako sa yakap nito at hinalikan sa noo, i miss this girl. I really miss my daughter, but i have to do this. kailangan kong mag move on sa lahat kahit alam kong naka move on na ako pero kailangan ko pa ng tatlong araw. Nang dahil sa nangyari ngayon sa amin ni garry, parang bumalik lahat.
“Ako na lamang maghahatid kay Ellise,” sabi ni donna. tumango naman kaming apat.
Yumakap muli sa akin si Ellise. “i love you, mommy.”
“I love you too.” sabi ko saka hinigpitan ang yakap sakanya. Pumasok na siya sa kotse at pumasok na rin si donna. Naiwan naman kaming apat dito.
“Sorry— ” pinutol ko ang sasabihin ni Reigne. “it's okay, baka talaga nag pumilit siya”
“Pumunta ba siya sa’yo?” tanong sa akin ni Aleia. nag iwas ako ng tingin.
Parang agad naman nilang nakuha ‘yon. “you still love him, isn't?”
“Ano ka ba? tinatanong pa ba ‘yan, Kristine?” biglang sabi ni Reigne.
“Marupok ka pagdating sakanya, alam namin ‘yon. kaya hindi na ako magtataka kung...” ngumiti naman bigla si Reigne. Mukhang nakuha nila ‘yon agad.
“Heh!” inirapan ko naman silang tatlo.
“Mariel, ako hindi ko pa rin siya napapatawad pero... para sa’yo at para kay Ellise. Isasantabi ko,” nakangiting sambit ni Aleia.
“S-salamat pero aalis pa ako, tatlong araw lang naman. promise, babalik din ako” sabi ko. tumango sila, alam na agad nila.
I’m so lucky to have them sa buhay ko. talagang wala na akong mahihiling pa. nagyakapan naman kaming tatlo.
“o, siya. umalis kana para maka balik ka agad. miss you,” pinaalis agad ako nitong babae na ’to. Aba.
“Hoy, Aleia! Grabe naman. hahaha,” natatawang sabi ni kristine.
“para agad siyang makauwi. jusko!” buwelta naman ni Aleia.
“sige, go na rin ako. baka mapaalis din ako agad charot, hahahah!” sabi naman ni Reigne.
Pumasok na ako sa kotse ko. Bahala na, magpupunta na lamang ako ng baguio. Sa bahay ko ro'n. Nag 'goodbye' naman sila sa akin.
“take care! see you again after 3 days.” sigaw ni Aleia.
“pasalubong ko ha! byeee! ingat ka teh, love u hahaha!” sabi naman ni Reigne.
“Just... Take care! kami na bahala kay Garry, babantayan namin siya for you,” sabay kindat naman ni Kristine.
—
okay, tagal ko hindi nag update ’no? mag one month lang naman, tinamad ako eh. charis! huhuhu. 2,338 words ‘yan ha. hindi na maikli for me, pero mabilisan lang naman ’to. Atsaka tatapusin ko na, baka hindi ko na paabutin ng 50 ’to char. Mwehehe! Take care guys.
I love you, Inay Marya!