Your Body Against Mine by: myscarletletters
Salamat nakakainspire ang mga votes at comments nyo. nakakataba ng puso. Pahingi po ulit ng comments at votes. Salamat ^_^
Chapter 33: Anxiety and Insecurities
****************************************
Corrine’s POV
Tahimik lang ako habang nagmamaneho papunta sa bahay ko. pero nagstop lang sya nung nagtraffic. Hindi pa rin maalis sa isip ko ang mga sinabi ni Amethyst. Kung hindi ko siguro nakilala si Hans sila sana ngayon ni Amethyst ang magkasama. Hindi ko naman intensyong agawin sa kanya si Hans. Sumisikip ang dibdib ko dahil sa mga nangyari kanina.
“hey…are you okay?” nag-aalalang tanong ni Hans.
“ok ka lang ako.” I fake a smile. Ang galing kong magsinungaling ngayon.
“still bothered by your sister?” tanong nya.
Tumango ako sa kanya sabay tingin sa mga tuhod ko. nagulat ako nung hawakan nya ang kamay ko gamit ang right hand at pinagsalikop ang mga kamay namin kaya na pa tingin ako sa kanya.
“don’t worry too much. Ikaw lang ang pakakasalan ko at mahal mo naman ako diba?” tanong ni Hans.
“oo.” Nahihiya kong sagot.
“then wala na tayong problema. I love you, you love me. What else can I ask for? You’re my everything Corrine.” Malambing nyang sabi na namamaos.
May nakatakas na luha sa mata. Kanina pa yan sila nagbabadyang tumulo pero pinipigilan ko and now naging trigger ang mga sinabi ni Hans kaya napaiyak na ako.
All the pain, the expectations and hardship I felt for the last two months ay naipon na. the goblet is full and too much pain is over flowing.
“you need to relax.” Nagulat ako nung niliko nya ang kotse at kinuha nya ang phone nya sa bulsa nya. ghad! how can he drive using one hand while his other hand is calling somebody on the phone. Hindi pa sya natatakot?
“let’s meet at starbucks……yeah……tell the others too.” Sabi nya sa phone.
“Hans! You should not call anyone or even use your cellphone while you’re driving. Hindi ka ba natatakot sa maaring mangyari?” tanong ko.
Pwede kaming maaksidente if ipagpapatuloy nya ang ganitong impulsive actions. Marami ng mga cases na ganyan. Marami nang naaksidente dahil nagtetext or call when driving. Mga idiot lang ang nagtetext or nagcacall habang nagmamaneho and I don’t want him to be one of those idiots.
“the only thing I’m scared of… is you leaving me.”
How could he makes my heart beat this fast? Bakit pag si Hans na ang kasama ko always akong nagkakaheart attack. Bakit ba parati akong kinakabahan kapg nadyan sya. Gosh HKBM Effect!
Nung nasa tapat na kami ng starbucks lumabas na sya at pinagbuksan nya ako ng pinto. He’s a gentleman. I know!
“bakit tayo nandito Hans? Akala ko ba ihahatid mo ako sa amin?” tanong ko.
“I want you to stay at my condo.”
Oh ghad! akala ko tapos na kami sa issue nay an. Some of his dresses and bedding are at home and now his pursuing it again. Gusto nya akong patirahin sa condo nya.
Nakita ko na naman na tinignan sya ng mga babae. His handsome nga diba?
“pero Hans you need some privacy. Hindi naman pwedeng mang-istorbo ako. I’ll just be a burden to you.” Ani ko.
“I don’t care about those fvcking privacy. As long as it’s you it’s okay. And don’t think you’ll be a burden. Few weeks from now asawa na kita.” He stared straight to my eyes.
“I’ll think about it.”
“sabi nila Kaizzer papunta na sila dito. I want to discuss with them our plans for this sem break.” Sabi nya sabay wink sa akin.
“sige. Tatawagan ko nalang rin ang friends ko. including Dylan.” ani ko.
“No need to do that! Tinawagan na ni Jude sila Tanya at papunta na sila dito! and No Dylan! He’s not invited.” Mapait nyang sabi.
“why not? He’s been my bestfriend for years.”
“I don’t like him. simple as that.” Sagot nya.
“Hans! You don’t need to like him kasi he don’t like you too.”
Sinamaan nya ako ng tingin at ang gwapo nya tuloy pagmasdan. Nakacross arms pa at tinaas ako ng isang kilay. Taray ng hubby ko oh? Bakit ba may Adonis na nagtataray sa harapan ko? may regal ata.
“don’t stare at me like that. I’m mad.” Sabi pa nya.
“I’m staring at you because I’m in love.” Natatawa kong sagot.
Muntik na syang tumalon sa kinauupuan nya sa sinabi ko pero kita ko naman ang pagngiti nya sa akin. I love that smile and that smile belongs to me. Everything about him is magical. And I never thought na nag-eexist pala ang isang tulad nya.
Nagkwekwentuhan pa kami ni Hans ng biglang may nagsalita sa likuran ni Hans.
“uhmm.” Panimula nya.
Nagulat kami nung may babaeng lumapit sa amin. She’s beautiful, tall, have a straight hair and tantalizing eyes. She’s a very gorgeous lady.
“Hans!! Ikaw yan diba?” Sabi nya kaya kita ko ang pagkamutla ni Hans. Para syang nakakita ng ghost or something paranormal.
Kita ko ang pagkagulat ni Hans nung Makita ang babae. Napanganga siya sa kaharap nyang drop dead diva. May gusto syang sabihin pero hindi nya masabi. Maybe dahil sa akin. Siguro pagwala ako masasabi nya ang mga unspoken words na yun. Kita ko sa mata ni Hans ang pagbabago ng ekspresyon. He looked at the lady with a very caring and longing gaze.
Sumisikip ang puso ko knowing that hindi pa ako tinignan ng ganyan ni Hans.
“it’s been a while Hannah.” Namamaos ang boses nya. nakita ko rin namasa ang mata nya.
Is he going to cry? Bakit? Sino ang Hannah nato? May effect ba ang presence nya kay Hans.
I can’t help but think this way. I’m scared. So they know each other.
Niyakap nila ang isa’t isa and by just like that I’m out of the picture. They look like a perfect pair at kahit masakit tanggapin she’s a picture of regal beauty. She’s sophisticated like me. She’s graceful just like me. She’s elegant just like me. She and I are in equal footing pero feeling ko mas lalamang pa ang babaeng to saken and why am I comparing myself to her? I felt a sudden gap. Pakiramdam ko biglang lumayo si Hans sa akin.
Tinignan ako ng babae na nagpagulat sa kanya. Is that mean hindi man lang nya ako nakita?
“who is she?” ani Hannah.
Ang sakit. Si Hannah pa talaga ang nagtanong at hindi man lang ako initroduce ni Hans. Nakalimutan ba ni Hans na nandito ako.
“She’s Corrine.” Sabi ni Hans.
Bakit hindi sinabi ni Hans na fiancée nya ako? Just plain. She’s Corrine that’s that. Bakit pakiramdam ko all of a sudden hindi ko na sya pagmamay-ari? And why am I thinking this way.
“she’s pretty and so angelic.” She smiled at me. And syempre ngiting plastic ang ginawa ko. naiinsecure ako. Naiingit ako dahil matagal na silang magkakilala at syempre walang laban ang almost two months ko sa Hannah nato. Two months after nyang mukuha ang virginity ko.
“sige bye Hans. Bye Corrine. Nice meeting both of you.” Aalis na sana si Hannah pero hinawakan ni Hans ang kamay nya kaya napahinto sya.
Nasasaktan akong tumingin sa kanila. I never saw him stopping someone from leaving except me. Ako lang ang pinipigilan nya pag-umaalis. Naninikip ang puso ko at parang iiyak na ako. Kita ko kasi sa mata ni Hans ang takot. Is he scared because aalis na si Hannah?
Preoccupied na masyado ang utak ko. preoccupied dahil kay sa ginawa ni Jet, ang sawing pag-ibig ni Dylan, ang engagement at wedding namin ni Hans, ang mga anxiety at insecurities ko, ang galit na galit na si Amethyst at ang presence ni Hannah. I’m having this internal battle within me and I’m totally lost.
Is Hans confuse about his feelings? Two months. I only know him in two short months. At yun ang kinakatakot ko. what if he only like me and not love. Hindi ko alam ang gagawin ko kung malaman kong infatuated lang sya sa akin.
Nagkatingin sila sa isa’t isa. May gusto silang sabihin pero hindi nila magawa. Am I to be blame for their unspoken words? May tumulong luha sa mukha ko at inalis ko naman ito. Hindi nila ako napansin. Tatayo na sana ako at pupunta sa CR para makapag-usap sila pero may narinig akong boses mula sa entrance ng starbucks.
“nasaan kaya sila Corrine?” Familiar ang boses nang narinig ko.
Tumayo ako at kumaway kay Tanya. Kita ko rin ang barkada ni Hans at yung mga friends ko.
“ayun oh!!” turo ni Zack sa akin.
“CORRINE!!!” tawag sa akin ni Alvin. Tumakbo pa talaga sya at inikot ikot ako sa ere. Baliw talaga ang babaerong toh!
“sino sya?” tanong ni Eliza kay Kelly.
Kita ko ang pamumutla ng mga kaibigan ni Hans. Nakanganga sila Jude, Dale, Kaizzer, Blade AT Kelly. Base from the faces kilala nila itong si Hannah.
“It’s Hannah.” Sagot ni Kelly. Kita pa rin sa mukha nya ang pagkagulat.
“why is she here? Why now?!” ani Jude.
Parang bumigat ang pakiramdam ko. bakit ganun ang pagkakasabi ni Jude? Bakit gulat sila nung Makita si Hannah? May alam ba sila na hindi ko alam? Who’s this Hannah?
Hindi napansin ni Hans na nandito na ang mga kaibigan nya dahil parang may sarili silang mundo ni Hannah.
“may kukunin lang ako sa kotse ni Hans.” Ani ko at umalis sa starbucks.
Ang bigat bigat ng pakiramdam ko. naninikip ang dibdib ko pero wala akong masabihan. Ang sakit ng puso ko. Nagulat ako nung nasa highway na ako at kita ko ang malakas na pagpapaharurot ng sasakyan papunta sa akin.
Nanigas ako habang papunta na ang isang trailer truck at any time babanga na ito sa akin. I was petrified. Fear dominantly eats my entire system at napako ako. Nanginig at hindi makakilos.
I was shocked nung may humila saken pabalik sa safe path. Muntik na akong masagasaan. Muntik na akong mamatay.
Natumba kami at napabaon ang mukha ko sa dibdib ng humila sa akin. Siya ang naunang bumagsak at ako naman ay yakap yakap nya.
“are you fvcking out of your mind?! Are you trying to kill yourself!! Fvck! Fvck!!” narinig ko ang sunod sunod na mura ng isang lalaki. Malulutong ang mura nya.
Inalis nya ang pagkakapatong ko sa kanya at itinayo nya ako. Nakayuko lang ang ulo ko dahil sa kahihiyang ginawa ko. I’m really a burden to anyone. kita ko sa gilid ng mata ko na pinagtitinginan rin kami dito.
“tangina! Tinakot mo ako sa ginawa mo.” Dahan dahang kumalma ang boses nya.
Tinaas ko ang mukha kong nakayuko at nanlaki ang mata ko nang nakita ko kung sino ang nagligtas sa akin.
“Ikaw!” ani ko. “nakita na kita!” manghang mangha kong sabi.
Sino pa nga ba ang lalaking to? Nakalimutan ko na eh. Basta ang naaalala ko is Montefalco sya. He’s somewhat related to Hans.
Sinamaan nya ako ng tingin. “I’m Icarus. Don’t tell me nakalimutan mo na agad ako?” aniya.
“a oo nga noh. Azrael? Icarus Azrael Montefalco.” Now ko lang rin naalala. Sorry naman.
“yup.” Aniya at ngumiti.
Damn! Bakit ba ang gaganda ng ngiti nya! bakit ba sa tuwing ngumingiti sya parang pati ako napapangiti. No! This is bad! My Hans na ako at my Ethan pa. hahaha. enough with the Montefalcos.
“Care for some coffee?” turo nya sa starbucks.
Agad akong umiling. Naalala ko na naman ang reason bakit aalis na ako. I’m planning na umuwi na. ang bigat bigat ng pakiramdam ko. at na sasaktan akong may tinitignan ng ganun ka intense si Hans. Nasasaktan ako sa nakikita ko kanina. Nasasaktan ako dahil wala akong alam kung anong meron sa kanila ni Hannah at Hans. Pati name nila pareho ang first three letters. Coincidence. Unfair naman at ako lang ang may mga anxiety at insecurities. Bakit ako lang ang nakakaramdam nito?
“what? don’t worry my treat.” Aniya sabay kamot sa batok nya.
He’s hot! That’s a straight fact. And kita ko napapatingin ang mga babae sa kanya. Mga Montefalco nga naman. Bukod sa mayayaman na nasa dugo na talaga ang kagwapohan.
“sorry Icarus..uuwi na kasi ako.” Naawkward talaga ako sa name nya. diba si Icarus yung lalaking nag take flight patungo sa sun. he’s an idiot. he have wings but made of collected feathers and bonded by wax. Kaya ayan. Nagmelt ang wax nung lumipad sya pa tungong sun. hindi kasi nakikinig sa father eh. And enough about this Greek mythology.
“hoy! Just call me Azrael…”
Nabalik ako sa realidad nung hawakan ni Icarus ang balikat ko. “may problema ba kayo ni Hans? Tell me.” Nag-aalala nyang sabi.
“Wala.” Ani ko.
Sa kalayuan nakita ko si Rachelle na nakatingin rin sa akin. She’s Jet older sister and alam ko isa siya sa against sa relationship namin ni Jet. Nung nakalapit sya agad syang nagsalita. “gusto kang Makita ni Jet. He’s wasted. And I’m sorry dahil against ako sa inyo noon.” Panimula nya.
Hindi ako nagsalita at pinakinggan lang sya. “alam kong mali ang ginawa nya sayo. Muntik ka ng ma rape nya…but please balikan mo na sya.” Naiiyak na sabi ni Rachelle.
“WHAT?! MUNTIK KA NG MA RAPE?!” sigaw nya sa akin na nagpagulat sa katawang lupa ko. Why is he so concern of me? Anong problema nya?
Tumango ako. At nakita kong nag igting ang bagang nya. nakakuyom din ang kanyang kamao na anytime pwede ng sumuntok. Nanginginig sya sa galit at umaapoy sa galit ang mata nya.
“where’s that fvcking arsehole?! I’ll beat him to pulp!” ani Icarus.
“please no!! he’s already in the hospital. He got three broken ribs and got some bruises. Please wag na.” naiiyak na sabi ni Rachelle.
He got three broken ribs? Ganun ba ka lakas si Hans at nabalian nya si Jet. “no! that fvcking guy need to teach some respect!” galit pa rin sya.
Hinawakan ko si Icarus and I don’t know why. Kita kong tumingin siya sa akin at dahan dahan namang kumalma.
“Rachelle. I can’t face him. after ng ginawa nya sa akin. After ng pagtataboy nyo sa akin. And after kong Makita nangangaliwa sya. How could I have the strength para harapin kayo?” naiiyak na rin ako.
Nagulat nalang ako nung yakapin ako ni Icarus. The way he hugged me is the same as how Hans hugs me. I can feel safety and protected.
“sorry.” Ani Rachelle at umalis.
“tara na sa Starbucks.”
Hindi ako gumalaw. Nagtataka lang talaga ako. Nagtataka ako bakit ganun siya mag-alala sa akin even though he barely know me. Hindi kami close at hindi kami acquaintance.
“why?” tanong ko na nagpahinto s kanya.
“huh?”
“bakit nag-aalala ka sa akin? Bakit?” tanong ko ulit.
“wala ka na dun. I just want to protect you. That’s all.” Seryoso nyang sabi.
“bakit nga?! Hindi kita kilala. Bakit ganito ka kabait sa akin?” tanong ko.
Kita kong naiirita na sya sa pabalikbalik kong tanong. “ganyan ba talaga kayo mga Montefalco. Always nalang nagpapakita ng kabaitan at motibo. Kahit unsure kayo sa feelings nyo gusto nyo paring ipagtulakan ang nararamdaman nyo.”
I don’t know kung alam nya ang mga pinagsasasabi ko dahil ang gusto ko makarinig nun ay si Hans pero wala sya kaya ang Montefalcong to ang pagbabalingan ko ng sama ng loob. How ungrateful of me matapos nya akong iligtas kanina.
“I don’t know what you’re trying to imply.” Sabi nya.
“Stop this concern thingy. Dahil alam ko na ang takbo ng utak mo. You’re a playboy and you enjoy being the prince charming. Sorry pero hindi ako naniniwala sa fairy tales.” Mataray kong sabi.
“I’m not a playboy! Concern ako sayo dahil ako!” he raised his voice.
“bakit nga!? Imposible namang walang rason?! And that’s bullsh.t!” sigaw ko.
“concern ako dahil..ako…Ako ang nakaarrange marriage sayo!”
Nanlaki sa gulat ang mata ko. “si Hans ay nakaarrange na ikasal sa ate mo. At ako naman sayo! Pero dahil naging magboyfriend girlfriend kayo ni Hans napagdesisyonan nilang kayo ang ikasal. Fvck! So unfair! Bakit parating napupunta sa kay Hans ang mga magagandang bagay! And ang natitira nalang parati sa akin ay ang mga rejected!”
“kapatid mo si Hans?”
“oo. And it hurts knowing that the girl whom shall I marry ay nakuha nya.” malungkot nyang sabi.
This is a big hit for his ego. Alam kong walang nararamdaman si Icarus…si Azrael sa akin pero dahil sa inagaw sa kanya ang para sa kanya kaya nagkakaganito sya. Ego nga naman. Ayaw nya lang na mapunta ako kay Hans dahil sa kanya dapat ako.
That’s it. This entire set-up is unbelievable.
“I want to take you back.” Sabi nya.
“why?” tanong ko.
“because you belong to me in the first place and ibalik mo na si Hans kay Amethyst para magkabati na kayo.” Sabi nya at umalis leaving me speechless.
I just want to have a simple life. Not this complicated.
Kanina pa nakaalis si Azrael pero nakatayo pa rin ako. Trying to process everything in my head.
“wife.” I was shock nung niyakap ako ni Hans sa likuran. “I was scared. Akala ko iniwan mo na ako.” Namamaos nyang sabi.
Hindi ako makapagsalita kasi nagflash sa utak ko ang mga nakita ko kanina. The way he looked at Hannah is parang may gusto silang pag-usapan pero hindi nila magawa.
“balik na tayo sa loob. Nag-aalala sila sayo.” Ani Hans.
“I’m going home. So please let go of me.”
He was shocked. Even I’m shocked as well. I’m being irrational. Simula nung nalaman ko na dapat para si Hans kay Amethyst at ako naman para kay Azrael. Everything turns up side down. It’s topsy curvy all around.
“why is that I have the feeling na kung bibitawan kita ngayon ay lalayo ka sa akin.” Malungkot nyang sabi.
Parang gusto ko na ngang bumitaw. To begin with nagsimula sa isang pagkakamali ang relasyong ito. Ang sakit ng puso ko at naninikip pa ito. Am in love with him.
“kasi pinaparamdam mo sa akin Hans na pagmananatili ako sa tabi mo ay darating ang araw na iiwan mo ako.” Naiyak na ako.
“no! hindi ko yan magagawa!” aniya.
“we don’t know Hans. Kaya nga habang kasama kita I’m savoring all the perfect memories we made. Dahil there’s this part of me na natatakot. And I don’t why.”
Niyakap nya ako. “ako rin naman Corrine. I’m scared because everything happens so fast. I don’t know it either. Pero please don’t let go. Ikaw ang pinanggagalingan ko nang lakas Corrine. You’re my strength and my weakness.” Inalis nya ang luha ko gamit ang dila nya. he licked me tears away.
Oo, dinilaan nya ang umaagos kong luha. “yucks!!!! Kadiri ka Hans!”
“wag ka nang umiyak Corrine kung ayaw mo dilaan ko ulit ang luha mo.”
The anxiety is still there pero I hope my love for him is enough para matakpan ang mga anxiety. Pero knowing that all the girls are out there waiting for me to let my guard down that’s why I can’t erase this anxiety carved in my heart.
“balik na tayo sa loob. They’re waiting for us.”
*later*