Chapter 27

                                    

                                          
Bumukas ang mga mata ko at dim na ilaw ang sumalubong sa akin at puting kisame 
                          
Hindi ako umupo o bumangon sa kinahihigaan ko dahil ramdam ko ang bigat ng katawan ko at tinatamad ako 
                          
Tumingin ako sa gilid at nakita ang babae ni Kai nakaupo sa sofa habang may ginagawa sa cellphone nya
                          
Mukha syang busy sa cellphone nya kaya inikot ko muna ang paningin ko at mukhang hindi pamilyar sa akin ang lugar
                          
Umupo ako at duon na sya napatingin sa akin at tiningnan ko lang syang tumitingin sa akin habang nakangiti at palapit sa kinaruruunan ko
                          
"Okay kana?" Nakangiti nyang tanong pero hindi ko sya sinagot at tiningnan ko lang sya
                          
"Sabi ng doctor nahimatay ka daw dahil hindi kinaya ng katawan mo ang stress at puyat at pagbago bigla ng environment ng katawan mo." Dagdag nya 
                          
Umiwas ako ng tingin at tumango nalang 
                          
Nakauniform parin ako 
                          
Ano ba yan first day sa school naka skip agad ako ng mga classes ko
                          
"Hindi ka mukhang na heartbroken." I glared daggers at her pero humagikgik lang sya
                          
I need to study! I need to graduate! And then...
                          
Looks like wala na ring kwenta ang buhay na ito I'm just living to wait for my end
                          
"I'm cassidy!" Inabot nya ang kanan nyang kamay sa akin at na loading pa ako bago ko inabot yun 
                          
Tumango ako at tumitig ng sandali sa paa ko bago umalis sa pagkakaupo sa kama at tumayo sa gilid
                          
"Okay na ako pwede na akong pumasok ulit sa school, salamat nalang!" Sabi ko habang nakaiwas ng tingin sa kanya
                          
Maglalakad na sana ako ng malakas na bumukas ang pinto at niluwa nito si adler na pawis na pawis at hingal na hingal at halata sa mukha ang pag-aalala
                          
Nakahawak pa sya sa pinto habang ang isa nyang kamay ay nakahawak sa tuhod nya at nakayuko nang inangat nya ang ulo at ako agad ang nakita ay walang pagaalinlangan na mabilis na lumapit at niyakap ako
                          
Sa ginawa nyang yun ay parang naging uncomfortable ako parang isang poste lang akong nakatayo sa kinakatayuan ko
                          
May binubulong bulong pa sya na hindi ko maintindihan 
                          
"Sorry... I'm sorry! I left you here, I'm really sorry." Pinangsasabi nito? Inis pa ako sa kanya
                          
"Ehem!" Gumalaw si adler pero hindi na ako nag effort pa na tingnan yun feel ko pagod na pagod na ako
                          
Bumitaw si adler at ginalaw ko ang ulo ko papunta sa orasan dito sa kwartong ito gabi na pala
                          
Bago ko lang napansin 
                          
"Thanks for caring! You may go!" Slightly shock dahan dahan akong napatingin kay adler dahil sa ganun nyang boses
                          
Never naging ganun ang boses nya at sa narinig kong boses nya ngayon ay halos parang business man na walang pake sa kahit ano kundi ang umangat ang kanyang kompanya at maging una sa lahat
                          
"A-Ahh... what?! Tsk!" Inikot ng babae ang mata nya at bago umalis ay
                          
"Bye!" Niyakap nya ako at nakipag beso sa akin at umalis na nakangiti sa akin at matalas naman ang mata pagdating kay adler
                          
She's so weird
                          
Maglalakad na rin sana ako palabas ng hinawakan ni adler ang braso ko
                          
"Sloane." Mahina nyang bulong na parang manghihili
                          
Sa narinig ko sa boses ni adler kanina ay parang nakaramdam ako ng konting takot sa kanya 
                          
He sounded like a heartless man kanina
                          
"What?" Nakatingin lang ako sa pinto at hindi sa kanya at sa tunog ng boses ko parang wala akong pake kahit sa loob loob ko ay mabilis ang tibok ng puso ko sa kaba
                          
Gusto ko nag umuwi at matapos na ito
                          
"I'll drive you home." Sabi nya at hinawakan ang kamay ko at naglakad gusto kong tanggalin ang kamay nya sa akin pero hindi ko kaya masyado akong nanghihina
                          
What was that?
                          
Ang gulo na ng utak ko!
                          
Gaya ng sabi nya sya ang nag drive pauwi sa akin at wala na akong pake kung paanong okay lang na mag drive na sya ng kotse ngayon
                          
Salita sya ng salita sa loob ng kotse pero wala rin akong naintindigan kahit isa masyadong lutang ang utak ko ngayon nakatingin sa labas ng bintana at nakatitig sa mga street lights na nadadaanan namin at nalalampasan at sa mga mataas na building at sa mga madaming tao na may mga iba ibang emosyon sa mukha
                          
May nakita pa akong magjowa na masayang nagtatawanan pero baka magkapated lang ayaw ko pa maging masyadong judgemental
                          
Hindi ko namalayan na nakatulog na ako kaya paggising ko umaga na
                          
Napatingin lang muna ako sa kisame iniisip kong paano kaya ako  makakagraduate kung hindi ako makakafocus sa pag-aaral
                          
But in the end nakagraduate ako with high grades with achievements  and a smart kid could have because of her too much effort
                          
And on the way naging kaibigan ko si Cassidy yung babae ni kai grabeng hiya ko nang nalaman kong pinsan pala sya ni kai grabeng inis ko sa sarili ko kung bakit iniwan ko syang alam na si adler ang sasagutin ko at hindi sya pero at the same time wala na ring magagawa and all I can do is move on
                          
And about adler hindi ko alam kung paano pero kasama ko syang mag-aral sa school dito sa ibang bansa lagi ko syang kasama at pansin kong nagbago sya hindi na sya ang adler na kaibigan ko sa pilipinas lagi nga syang malapit sa akin pero ramdam kong parang malayo pero hindi ko binago ang pagiging palakaibigan ko sa kanya ngumingiti ako minsan at tumatawa pero sya mas seryoso na sya ngayon hindi nya gina bring up ang topic na ikakasal kami he wants na ako ang mag open ng topic na yun pero ni minsan hindi ko ginawa
                          
Ngumingiti parin naman minsan si adler pero as in minsan lang talaga at hanggang ngayon hindi sya sang ayon sa pakikipagkaibigan sa akin ni cassidy pero nang nagalit ako sa kanya nun wala na syang nagawa
                          
Masarap kasama si cassidy at masaya nakakalimutan kong na heartbroken pala ako at ikakasal after 2 years ng graduation ko 
                          
Minsan nagpaalam sya sa akin kung pwede nya ba raw landiin si adler pumayag naman ako kasi wala naman na akong pake at isa pa isang advantage din naman yun dahil pagnagkagusto sa kanya si adler pwedeng hindi matuloy ang kasal at maligtas ako sa isang loveless marriage
                          
I still want to be married sa taong mahal ko pero mukhang imposible na iyon sa akin
                          
Ni minsan wala pumasok sa isip kong mahalin si adler pero I still tried and I just can't masyadong pang masikip ang puso ko
                          
And now, my freedom has arive 
                          
Pero hindi ko feel na malaya ako