📖p33📖

                                    

                                          
به ساعت روی میزش نگاه کرد که ۹ رو نشون میداد. نمیدونست چند ساعت گریه کرده بود و تنها چیزی که میدونست این بود که نه سرکارش رفته بود و نه درس خونده بود. اصلا یادش نمیومد غذا خورده بود یا نه.
چشم‌هاش میسوخت و داشت فشارشون میداد که زنگ خونش به صدا در اومد.
سیخ سر جاش نشست و بعد از چند لحظه که به خودش اومد با هول بلند شد و به طرف در پرواز کرد. در رو باز کرد و با دیدن فردی که چهرش معلوم شد نا امید شد و بادش خوابید.
یونگی ابروهاش رو بالا انداخت و با لبخند پرسید:
"منتظر کسی بودی؟"
جونگگوک لب‌هاش رو روی هم فشار داد و بازوهاش رو از سرمایی که با باز شدن در بهش وارد شده بود مالید.
"نه هیونگ..بیا داخل..جیمینم اومده؟"
"نه نیومده..یعنی میخواست بیاد..من نذاشتم"
جونگکوک با کنجکاوی به یونگی نگاه کرد و اخم ریزی کرد.
"اتفاقی افتاده؟"
یونگی سرش رو تکون داد و به داخل خونه اشاره کرد.
"برو یه لباس گرم بپوش و بیا بریم تا حرف بزنیم" 
جونگکوک هنوز هم کنجکاو بود اما بدون این که چیزی بگه سرش رو تکون داد و رفت تا هودیش رو برداره. پوشید و بعد ازگرفتن گوشی و کلیدش بیرون رفت و به هیونگش که منتظرش بود نگاه کرد.
"بریم هیونگ.."
قدم اول رو که برداشتن یونگی با اخم به چشم‌هاش نگاه کرد و گفت:
"میدونی اگه تهیونگ ببینه با چشم‌هات چیکار کردی چه عکس العملی نشون میده؟"
جونگکوک دستش رو توی جیب هاش فرو کرد و زمزمه وار گفت:
"قرار نیست عکس العملی نشون بده..حداقل دیگه نه"
یونگی اخم کرد و بهش نگاه کرد.
"چرا همچین فکری میکنی؟"
"نمیدونم هیونگ..انگار همه چی تموم شده"
یونگی ایستاد و با ابروهای بالا رفته بهش نگاه کرد.
"تموم شده و تهیونگ اونهمه دیوونه بازی در اورد؟"
"م..منظورت چیه هیونگ"
به سوپر مارکت رسیدن و روی صندلی های بیرون نشستن.
"جونگکوک لطفا بهم بگو دقیقا چه حرفایی بینتون رد و بدل شد.."
جونگکوک نفس عمیقی کشید و سرش رو تکون داد. تا جایی که یادش بود حرف‌های بینشون رو برای هیونگش گفت و یونگی تمام مدت با اخم ریزی مشغول گوش دادن بود.
بعد از این که حرف هاش تموم شد و ساکت شد یونگی به پشت صندلی تکیه داد و دست‌هاش رو توی هم حلقه کرد.