Kabanata 6

                                    

                                          
Kabanata 6




Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin lubos maisip ang muntik ng mangyari sa akin. Ang mga katauhang nagkukubli sa inosenteng mga mukha ay hindi ko rin mawari. Hindi ko lubos akalaing naririto na naman ako sa puntong malilito ako kung sino ang pagkakatiwalaan ko. Hindi ko na alam ang kaaway, sa kakampi. Nais ko na lamang bumalik sa mga panahong ang pinoproblema ko lamang ay ang pantay na pagkulay sa mga coloring books.
Napatitig ako sa kanila at naroroon na naman ang misteryong dulot ng mga emosyong pinakikita nila sa kanilang mga mukha. Hindi mo mabasa, mawari man lang o maresolba ang isang palaisipang buhat ng pagtapak ko sa paaralang ito. Napatingin ako sa babaeng may kayumangging pares ng mga mata, nagtama ang aming paningin na siyang halos ika-lunod ko sa pagtataka. Sino kayo't, sa anong klaseng mundo kayo nabibilang? 
Malabo namang mga supernatural ang mga 'to. Kaibigan ni Montour, pwede pa.
"Ihahatid ka na namin." Nabalik ako sa diwa buhat nang namumungay na matang ni Maverick kung kaya't agad akong napakurap at naibaling ang atensiyon sa kanya.
I unconsciously nodded. "M-maraming salamat," sambit ko sa mababang boses habang nag-uunahang pumatak ang butil ng likido mula sa mga mata ko.
"Maam, Sir! Ano hong nangyari rito?" tanong ng isang boses na mula sa aming likuran. Napatingin kami roon at nadatnan ang guwardyang naghahabol ng hininga habang nakatitig sa amin at sa katawang nakahandusay sa daan.
Maverick gaved him a bored yet terrifying look and cursed, "Stupido!"
"Hailee? Anong nangyari rito?" Owtomatiko akong napalingon sa pinanggalingan ng boses na iyon. Nakita ko si Vlaighn na halos mapaluha na sa galit habang pinagmamasdan ang katayuan ko. She walk towards me and pulled me close, her tight hug makes me cry more. 
She looked at Maverick and wiped her tears. "Anong nangyari sa kanya? Anong ginawa niyo?" tanong niya saka pinagduduro sila. "Ano na namang kalokohan ang ginawa mo?" tanong ni pa kay Maverick na ngayon ay nakayuko't nasa sahig ang paningin. "Di ba, sinabi ko na sa 'yong 'wag ka nang magpapakita sa amin?!"
"Kaya nga imbis na umaga ako pumapasok, eh gabi na lang." Nakaramdam ako ng konsensiya. Kaya pala hindi ko na siya nakikita. "Hindi ko naman alam na nandito pa kayo. And I'm glad I've been here!"
"Wala ka na talagang nagawang tama—"
"V-vlaighn," saway ko saka marahang tinapik ang kamay niya ngunit hindi siya nagpaawat.
She bit her lower lip at napapailing na napatitig sa akin. "Hindi, 'e. Mali na 'to, hindi na nakatutuwa." Lumapit siya kay Maverick at pinakatitigan ito. "Ngayon mo sabihin sa akin, anong nangyari sa kanya?" pataas nang pataas ang boses niya at bahagya pang tinulak-tulak ang lalaking may abong mata. Hindi naman ito makasagot kaya't bumakas sa mukha ang pagpipigil ng kaibigan ko.
"Vlaighn, wala siyang kasalanan!" malakas na pagpipigil ko sa kanya. "Sa katunayan nga ay sila pa ang tumulong sa akin," muli kong sigaw kaya't natigilan siya.
"Ay! Prank ba 'yan?" dinig kong bulong niya, puno ng sarkasmo.
"Muntik na siyang mapagsamantalahan." Natigilan si Vlaighn at napatingin kay Jimin na siyang sumagot sa kan'yang katanungan. Naguguluhan at naaawang siyang nagpapalit-palit ng tingin sa amin, lalong-lalo na sa akin. "Kristel is the one behind these piece of shits."
"Kasalanan niyo 'to, 'e." Lumapit siya kay Maverick at umambang sasapalin ito ng may brasong tila kidlat sa bilis na pumigil sa kanya. It was Jimin.
"Easy, young lady. Hindi naman namin alam na ang pagtulong pala ngayon ay isang kasalanan na." Wala akong mabasang emosyon sa mukha niya, hindi sarkasmo, hindi seryoso ngunit hindi rin pabiro ang paraan ng pagkakasabi niya ng bagay na iyon. Isa-isa ko silang pinakatitigan ngunit walang nag-atubiling magpakita ng kahit man lang kakarampot na emosyon.