[၅.၁] မိစ္ဆာဘုရင်ရွှမ်လီ။

                                    

                                          
အခန်း(၅) မိစ္ဆာဘုရင်ရွှမ်လီ-(၁)
"ဒါက....သူ့ချစ်ရသူလား။"
ကျန်းရွှင်းယီ၏နှလုံးသားလေးတုန်ရီသွားရကာ သူ့ရခြေလှမ်းတွေကိုရပ်တန့်လိုက်သည်။ ယွင်ရှဲ့နှင့်ကျန်းမော့လုံတို့ပင်စကားပြောတာရပ်သွားသည်။
သီချင်းသံက တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာရင်းဖြင့် လူစုတစ်စုကလည်းလမ်းလျှောက်လာနေသည်။ ထိုလူအုပ်ကိုဦးဆောင်လာသည့်လူတွင် အဖြူရောင်ဆံပင်ရှိပြီး အနီရောင်ဝတ်ရုံရှည်ကိုဝတ်ထားသည်။ သူ၏မျက်နှာပုံသဏ္ဍာန်ကား ရှင်းလင်းပီသထင်ရှားသည်။ သူ၏မျက်လုံးထောင့်မှာမူ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမနိုင်၊ ကောက်ကျစ်ဆိုးသွမ်းသောလေထုရှိနေသည်။ သူ့အကျီကော်လံတစ်ဖက်ကိုထောင်ထားလျက်ရှိပြီး သူ့၏အသွင်အပြင်ကား အနည်းငယ်ထူးခြားပြီး ရယ်စရာကောင်းသည့်ပုံ​ပေါက်သည်။ သူကား ထုံးစံအတိုင်းပင် မိစ္ဆာဂူထဲ၌သေဆုံးပြီးသားဖြစ်သည့်မိစ္ဆာဘုရင်ရွှမ်လီဖြစ်ပေ၏။
ရွှမ်လီကအနီးတဝိုက်ကိုကြည့်ကာ ကျယ်လောင်စွာရယ်မောလိုက်သည်။
"ဂိုဏ်းဆရာယွင်..မတွေ့တာကြာပြီနော်။ ဒါနဲ့မင်းဘာလို့ဒီလိုပုံစံဖြစ်သွားရတာလဲ။ မင်းကိုဒီလိုပုံစံနဲ့တွေ့လိုက်ရတာက ငါ့ဒေါသတွေကိုချက်ချင်းငြိမ်းအေးသွားစေတာပဲ။"
သူကပြုံး၍ ကျန်းမိုလုံကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် သူတစ်ခုခုပြောရန်ပြင်လိုက်ချိန်တွင် သူရုတ်တရက်အေးခဲသွားရပြီး သူလူမှားသွားမှန်းသိလိုက်သည်။ သူကယွင်ရှဲ့ကိုကြည့်၍ဆိုသည်။
"မင်းရဲ့အဲ့ဒီ့ညီအစ်ကိုကောင်းရောဘယ်ရောက်သွားလဲ။ အကြီးဆုံးကျန်းသခင်လေး၊ ကျန်းရွှင်းယီလေ?"
ယွင်ရှဲ့၏မျက်နှာအရောင်တစ်ချက်ပြောင်းသွားကာ စကားမပြောပေ။ သူ့ဘေးမှာရှိဂိုဏ်းသားကား ယွင်ရှဲ့၏အမာခံပရိသတ်ဟု ကျန်းရွှင်းယီပြောခဲ့သည့်ကောင်လေးဖြစ်ပေသည်။ ဒီအချိန်မှာတော့ သူ့ဒဏ်ရာကရှိနေတုန်းဖြစ်သည်။ အမာရွတ်ကလည်းမပျောက်သေးသည့်တိုင် သူ့ဒဏ်ရာကိုမေ့သွားပြီးဖြစ်ကာ ကျယ်လောင်စွာပြန်ဖြေလာသည်။
"ကျန်းရွှင်းယီက သူ့ရဲ့တပည့်တွေကိုစွန့်ပစ်ပြီးတော့ ငါတို့ဂိုဏ်းချုပ်ကိုထိခိုက်အောင်လုပ်ဖို့ မိစ္ဆာတွေကိုကူညီခဲ့တယ်လေ။ ငါတို့ဆရာကသူ့ကိုချေမှုန်းခဲ့ပြီးပြီ! မင်းမိစ္ဆာလူဆိုးကောင်၊ မင်းနောင်တရဖို့ငြင်းဆန်ရင် မင်းလည်းသူ့လိုပဲအဆုံးသတ်ရလိမ့်မယ်!"