Six

                                    

                                          
Ang daming tao. Parami nang parami ang mga taong humahanga at nagmamahal sa kanila. 
I've just came out from the Arena. The second leauge of their concert was done and as always, they performed their best. Pagaling nang pagaling. Pagwapo nang pagwapo. Hay. Ano pa ba ang hahanapin mo? Wala na. Kumpletos rekados na. Based on my observation, it seems like fans have forgotten the issue. Masaya naman sila na pumasok at lumabas ng concert hall. 
Isa ito sa mga magagandang bagay sa fandom namin. We can unite as one. 
"Hindi ba talaga kayo sasabay sa akin?" I asked my new-found friends. They are college students from Manila and my co-volunteers at the first concert. Though, they are young we easily get along. 
Pero bata pa rin naman ako. Haha! Napagkamalan nga nila ako noon na estudyante rin. When I first met them sa first concert, tinanong nila kung anong year na raw ako. Medyo nabigla at natawa ako. And when I answered them that I'm working already, hindi sila makapaniwala. 
"Sama ka na kasi sa amin, Ate." Sagot naman nila. Niyayaya kasi nila ako na magdinner muna kaya lang may kailangan pa akong gawin for work. 
"Sorry talaga, may urgent kasi akong gagawin. Next time nalang." 
"Sige na, ate." Pamimilit pa nila. Gustong gusto ko pero ayaw ng trabaho ko. 
"Sa weekend nalang. Diba may guesting sila sa BGC. After that, kumain tayo. Treat ko na." Sabi ko pa para matuwa na sila. 
"Ay, sige, ate. Pupunta ka rin pala sa BGC?" 
"Of course. Gusto niyo sabay sabay na tayo." Mas lalong lumawak ang ngiti nila. 
"Sige po." 
"Okay. Set nalang tayo ng meeting place and time. Pero sa telegram nalang, ha. Alis na ako." Tumango tango naman sila. 
"Bye ate. Ingat po." 
"Ingat din kayo. Bye."  Bago pa ako makalakad muli may humarang na sa akin. 
"Hello." A guy said. I looked at him. 
"Hello? " 
"Catarina, right?" I nodded. Confusion was seen on my face. Sino siya? Paano niya nalaman ang pangalan ko? 
"I'm Vincent." He introduced, extending his hand to me. My eyes darted to it. 
"Um. Bakit?" I asked in uneasiness. 
"Oh. Sorry if I surprised you. I saw you before sa Manila Con and so I thought, I might say Hi to you." Mahaba niyang salita. Nakatingin lang ako sa kanya habang pinipilit ngumiti. 
"Okay. Nice meeting you, Vincent." Sabi ko nalang din at nakipagkamay sa kanya "I may not be able to chat with you longer kasi nagmamadali rin ako. Sorry." 
"Ha? Wait." He even followed me. Medyo kinabahan na ako. "Hmm. Gusto mo ba sumabay sa akin? Kasi, gabi na rin. Medyo delikado na."
Napatigil ako at napatingin sa kanya. Iniisip ko kung seryoso ba siya sa mga sinasabi niya. Dif he really think that I would go with someone that I've just met? I don't want to be rude and so I politely declined his invitation. 
"Thank you pero may dala rin akong sasakyan." Napahawak siya sa ulo niya at ngumiti sa akin. I forced a smile and shrugged. 
"Ganun ba? Dinner nalang. Okay lang?" 
Ha? Ano raw? Ano ba'ng gusto niya? Nakakatakot 'to, ha. Napansin niya siguro na naiilang ako sa kanya kasi bigla siyang nag-explain and apologize ulit. 
"Nabibigla ba kita? Sorry. Pero harmless ako. I just really want to know you." 
Wait. Ang bilis.  
"Ah, bakit naman?" Before he could answer, my phone rang. I excused myself.