KABANATA 48

                                    

                                          
Kabanata 48 
                          
Time fly past and I'm started to hate it. Bawat oras na lumilipas para akong sinasakal, seeing Van with Yna... Makes me feel guilty over and over again. Seeing Yna energetic and being talkative is making me more guilty, I never saw her like that... Ngayon na kasama niya na ang ama.
                          
Van never left Yna, nagpapa-hatid siya ng damit sa sekretarya niya. Hindi mawala sa isip ko ang company niya, ayos lang ba kahit wala siya. Minsan nakikita ko siyang may katawagan, pero mabilis din na ibababa kapag natatanaw ako o hindi niya sasagutin kapag nasa tabi ang anak.
                          
I miss Yna so much kahit si Jhana, para silang may sariling mundo. Na sila lang tatlo ang pwede at walang ibang pwedeng maka-pasok. For the past three days, lagi akong tambay sa office ni Patrick. Naiinis na siya sa akin dahil wala naman daw akong ginagawa at hindi tamabayan ang office niya. Which is totoo naman, pumupunta lang ako dito para iwasan si Van. Since natapos ko na ang design para sa resort ng mag-asawang Cruz ay wala na talaga akong maisip na gawin. 
                          
I can't stay at my father house, kaya nitong nakalipas na araw ay naka-bili na ako ng gamit para sa unit na ni-rent ko. Hindi ko pa nasasabi kay Van na plano kong lumipat, pero alam na ni papa. Oh right! I was scared on him. He act casually infront of me dahil laging nakapalibot sa kaniya ang dalawang bata... But what if maiwan kaming dalawa? I don't know, what will happen. 
                          
"You know what? You distracting me... Get out ka nga. Kanina kapa nagbu-buntong hininga." halata sa boses niya ang inis. 
                          
I pout on him. Tinarayan niya lang ako. "Parang others naman, Pat." 
                          
"Ugh. Bakit dito kaba naka-tambay? Mag-bonding nga kayo ng mag-a-ama mo. Gosh, malapit na talaga akong bumingo diyan sa asawa mo." 
                          
He ranted. "Remember nung nakita niya tayo sa mall? Gosh, I thought I will die." 
                          
Tinitigan ko siya, naguguluhan. Nakita niya ang reaksiyon ko kaya naman tumigil siya at binalik sa pag-pirma ang atensyon. 
                          
"You're confusing me." 
                          
He sighed. 
                          
"Nevermind." hindi ko na siya kinulit. 
                          
Kaya naman nanahimik nalang ako, I tried contacting Riza pero cannot be reached. Nag-aalala na para sa kaniya but I know she's fine. She's out there, taking her vacation. I wish she'll be fine. 
                          
"Ugh. Can you please... Stop sighing?" 
                          
Tinawanan ko siya and I make a peace sign. The door open, iniluwa nito ang sekretarya ni Patrick. 
                          
"Sir? Someone's looking for Ms. Salvador." nag-tataka siyang tinitigan ni Patrick, kahit ako ay ganuon din. Sakin? "Mrs. Zackary po, may importante daw pong sasabihin." 
                          
Patrick look at me. Medyo gulat ako dahil sa kung sino ang nag-hahanap sa akin. Did I heard it right? Van mom? The last time we saw each other, we talk about Van. She wants me to leave his son and I did. Though I'm not blaming him, because I want the best for Van too.
                          
"Maybe... Business?" alanganin kong anas kay Patrick and smile that everything is okay. Na ayos lang, but deep inside nag-kakagulo na ang brain ko. 
                          
Did she know? About me having a daughter with Van. Anong gusto niya right now? 
                          
"Good afternoon, madame?" napatayo nadin ako dahil tumayo si Patrick, I smile awkwardly with my heart pounding. "And Mr. Zackary!" Oh God? 
                          
She enter the office elegantly. She's still the woman I met four years ago. She's still look nice and approaching... Kasunod niya ang kapatid ni Van and his... Dad.
                          
I froze. 
                          
Nakaramdam ng takot dahil sa presensya ng mga dumating. Why I feel this way? Ang peke na siguro ng ngite ko ngayon na lahat sila ay nakatingin na sa akin. Van dad eyes pierce to my soul, para bang binabasa ang nasa isip ko. 
                          
"It's nice to see you again... Iha?" may pag-aalangan sa boses ng ginang. 
                          
Patrick look at me. I look at him too, halos nakiki-usap na tulungan ako. He smirked... Hindi ko yata magugustuhan ang tumatakbo sa isip ng isang 'to. 
                          
"It's nice to see you too... M-madame." bahagya pang pumiyok dahil sa kaba. 
                          
"My secretary informed me... May sasabihin daw ho kayo kay Ysabel. I'll give you some privacy, Mr. and Mrs. Zackary... If you need anything don't hesitate to call my secretary. May meeting pa po ako." 
                          
Nanlaki ang mata ko dahil sa sinaad ni Patrick. Liar, kakatapos lang ng meeting niya. Hinihintay ko na tumingin ulit siya sa akin ngunit hindi niya na ginawa. Naiwan ako... Kasama ang pamilya ni Van. Para akong natatae dahil hindi mapalagay. 
                          
What now? 
                          
"Where here to apologize. Especially me, the last time we talked is not good." 
                          
"Hindi niyo naman po kailangan'g humingi ng tawad." mabilis kong sagot, hindi maka-paniwala dahil iyon agad ang bungad niya.
                          
No one's at fault. Meron pala, ngunit hindi sila. Ako. They shouldn't be here. Dapat magalit sila sa akin. Baka kahit paano mawala ang guilt na nararamdaman ko. 
                          
Van mom shrugged her head. 
                          
"I'm sorry. Hindi ko clinarify kung sino si Shane... I didn't meant it, iha. All I want that time is the best for my son. Hindi ko alam na nasaktan ko kayo, ikaw at ang anak ko." I bit the inside of my lips dahil bigla nalang umiyak ang mama ni Van. 
                          
"I regret what I did. I regret asking you to leave my son... I saw his pain. I saw how wrecked my son is... He waited, he keeps waiting kahit hindi siya sigurado kung mahal mo parin ba siya o babalik kapa. My son loved you to the point he will disown his family, and seeing my son like that... Pain me more." she cried loud. "Please, iha... I'm begging you... Choose my son, med his broken heart."
                          
Mr. Zackary hug his wife. "I'm at fault too. Ako ang dapat ninyong sisihin, I let my selfishness gotten me!" 
                          
Mas lalong napaawang ang bibig ko dahil sa tinuran ng ama ni Van. Nandito sa harap ko ang pamilya ni Van, inaako ang kasalanan na kung tutuusin ay hindi naman dapat. Yes... They have part on it, but I choose to leave Van. To hide my daughter. Desisyon ko 'yon, because I know that's right... Na iyon lang ang tama! 
                          
For Van and for my self. 
                          
Talking to them, hearing this makes my mind clear. All this time, isinisi ko kay Van ang sakit na nararamdaman ko. Na ako ang nasaktan ng sobra, hindi ko naisip na nag-hirap siya. That while I'm in pain, he's suffering. 
                          
Hindi ko na napigilan ang luha na dumaloy sa mga mata ko. Ang hirap nilang pigilan... Despite of many reason I only have one... Why I left Van. At sa loob ng ilang taon ay hindi ko maamin sa sarili. 
                          
"I know that he loves me, alam ko po 'yon. That he can do everything for me, but despite of all of that, I choose to leave him... And I'm sorry for leaving your son. Sa sobrang pagmamahal niya po kasi... Nasakal na ako. Akala ko kaya ko... Na matitiis ko, kasi po mahal ko siya, pero napagod din po ako." I said it, for the first time nasabi ko sa ibang tao at sa sarili ko. 
                          
I closed my eyes, letting my tears flow to my cheeks. Na sa likod ng nararamdaman kahit papaano gumaan. That after so many years of drowning in my own thoughts naka-hanap ng makakapitan.