Chapter Seven

                                    

                                          
NAPAKURAP sina Rose at Selena sa kanya, it's Saturday afternoon when she decided to change her look for the party tonight. Ngayong gabi kasi ang party ni Sir Rooke, she already have the dress inside the paperbag at dahil nga sa pagkatapos ng trabaho niya ay susunduin na siya nito napagpasyahan niyang mag-ayos nalang muna. She is wearing a baby pink flowing dress that clings to her body every time she moves. Gusto niyang sanayin ang sarili niya sa pagsuot ng ganoong damit ngayong gabi.
                          
                "Oh my God! Yvonne? Is that you?" gulat na tanong ni Rose sa kanya.
                          
                "Why?" takang tanong niya.
                          
                "Ang ganda mo palang bruha ka! Bakit ngayon mo lang inilabas ang gandang hindi mo inaasahan?" 
                          
                Natawa siya sa naging reaksyon ni Selena. "May pupuntahan kasi akong party tonight wala ng time na mag-ayos later kaya nag-ayos nalang ako." Aniya dito.
                          
                "Bakit hindi ka magpaalam kay Sir na maghalf-day papayagan ka noon." Ngumiti siya dito habang iniikot ang mga mata niya.
                          
                "It took him three years to finally give me a vacation leave kaya alam kong hindi niya ako bibigyan ng half-day work and besides I can still manage. Kailangan ko pang asikasuhin ang mga schedules ni Rei-Sir Reigan." 
                          
                "Huh? As in never ka pang nakapagvacation leave?" umiling siya. "Baka ayaw ka lang mawala sa mga mata ni Sir kaya palagi ka niyang gustong makita." Natawa siya sa biro nito.
                          
                "Funny." Inilapag lang niya ang paperbag sa ibabaw ng table niya habang hinahanap ang files na kailangan niyang dalhin sa finance department. Dapat ay kanina pa niya iyon ibinigay kaso naglunch break na ang mga ito. 
                          
                "Bakit ayaw mong maniwala?" insist ni Rose.
                          
                "I know where to stand." Mahinang sabi niya. A night ago she experienced one of the most wonderful night ever, and that is being taken cared by. Simula kasi noong mamatay ang mga magulang niya nakalimutan na niya kung paano maalagaan. They bid goodbye with a smile on their faces pero naisip din niya kaagad na tulad ng isang panaginip kailangan din niyang bumalik sa reyalidad and that is he as her boss and she as his employee. "Ihahatid ko lang muna ito sa finance department." Paalam niya sa dalawa, isinuot naman niya ang salamin sa mata niya upang kahit papaano ay takpan ang kanyang mukha.
                          
                "Excuse me Mr. Sang." Tawag niya sa head ng finance department. Kunot-noong tumingin ito sa kanya.
                          
                "Yes?" isa itong purong Singaporian pero marunong magsalita ng English.
                          
                "Hi, Sir. I'm Yvonne from the CEO's office, I'm his head secretary. Mr. Buenaflor wants you to fix the reports of the revenue five years ago up to the present." Mas lalong lumalim ang pagkakakunot ng noo nito.              
                          
                "Are you newly hired?" tanong nito sa kanya.
                          
                "Ahm, no Sir. I'm here for three years."
                          
                "Three—Yvonne? Yvonne?" paulit-ulit na tanong nito then she realized that he haven't seen her with the get up she is wearing.
                          
                "Yes sir unfortunately it's me." Pinagtitinginan na siya ng mga tao na para bang isa siyang artista. Nagsalamin na nga siya nakakatulala pa rin pala ang gandang hindi nila inaakala. "And please do sign here Sir." She opened the folder and he signed it immediately. "Thanks."
                          
                Nagpaalam na siya but before she enter the elevator ay may narinig siyang papuri sa mga ito. Napailing nalang siya minsan naiisip kasi niya kapag maganda ka napupuri ka kahit hindi naman ganoon kaganda ang trabaho mo. Pero kapag hindi ka kagandahan ay hindi ka nila mapapansin kahit na ikaw na ang pinakamagaling.