KABANATA 29

                                    

                                          
Kabanata 29
                          
"Let me go, Van." Mahina kong anas sa kaniya, ayokong maka-kuha ng atensyon. 
                          
Galit ako, pinag-hintay niya ako. I waited. Pero wala namang napala, tapos nandito siya ngayon. Susuloot na para bang wala namang nangyari. Niloloko niya ba ako? 
                          
"What?" nagtataka niyang anas. 
                          
"Uuwi na ako, maaga pa ako bukas." lalagpasan ko na siya ng hatakin niya ako pabalik. 
                          
"I'm sorry." 
                          
Napahinto ako sa pag-piglas. I bit inside of my lower lip, suppressing the tears. Bigla nalang gusto ko umiyak. 
                          
"Nalowbat ang cellphone ko, I'm sorry. Marami akong paper work, I'm sorry hon for making you wait. Babawi ako." 
                          
I nod, pinapatawad na siya. Kahit siguro anong tampo ko, I will forgive him. Kasi nga mahal ko. 
                          
He hug me, dahilan kung bakit kami naka-kuha ng atensyon. 
                          
"Saan tayo pupunta?" nagtataka kong tanong dahil patuloy ang paghila na ginagawa niya. Hindi naman masakit dahil magaan lang ang pagkakahawak niya sa braso ko. 
                          
Pumasok kami sa isang restaurant at duon niya lang pinagsaklop ang kamay namin at sabay na kaming naglakad. Nagtataka ko siyang tiningnan ngunit seryoso lang ang kaniyang mata na hindi man lang ako nagawang tapunan ng tingin. 
                          
Lumapit kami kung nasaan ang isang magandang babae at isang lalaki na kamukha ni Van, para bang si Van kapag tumanda. Halos lumuwa na ang mata ko dahil sa gulat at kaba, posible ba na magulang ni Van ang dalawang ito?
                          
Kuya Van? I thought you're not coming." sabi na nga ba at pamilya niya ang nasa harapan namin. 
                          
Tinanguan niya lang ang nakangiti niyang kapatid at malapad ang ngiti niya akong binalingan. Amusement is written on her angelic face, nginitian ko siya ng tipid. 
                          
"Hon, sit down here." bulong niya sa akin na pinaghila pala ako ng upuan, I put my things beside me at umayos na ng upo. 
                          
Lumapit ang waiter samin at sinimulan na nilang umorder, hinayaan ko lang si Van na umorder ng pagkain naming dalawa. Hindi ako komportable sa oras na ito! Gosh ayos lang ba ang mukha ko? Yung suot ko disente ba? 
                          
Nagsimula silang mag-usap about sa business, Van sister and mother are looking at me with a smile on their face while his dad is serious talking on him. Nang dumating ang pagkain namin ay pakiramdam ko bumigat ang aura na nasa pagitan namin, Van and his dad presence. Nilalamig at nanginginig ang binti ko. Sana matapos na ito, di man lang ako nainform na meet the family na pala akala ko trip niya lang manghitak. 
                          
Napatingin ako kay Van ng maramdaman kong hinawakan niya ang aking kamay na nanginginig sa ilalim ng lamesa, simple niya lang akong nginitian at bumalik sa harapan ang atensyon.
                          
Sisimulan ko na sana ang pagkain ng biglang magsalita ang mama ni Van na sa tingin ko ay kanina pa nakatingin at kulang nalang ay mapunit ang labi sa pag ngiti. 
                          
"Van iho? Let us know who's the lady beside you." kinabahan bigla ako dahil napunta na sakin ang atensyon nila, even Van dad's looking at me. 
                          
I can't see no humor on his eye's para bang hindi ko magugustuhan ang sasabihin niya tungkol sa relasyon namin. 
                          
"She's Ysabel Salvador, my girlfriend!" pagpapakilala ni Van sa akin, ngumiti lang ako sa kanila. 
                          
"Nice to meet you po." nakangiti kong saad, narinig ko pa ang impit na tili ng kapatid niya at ang pag tayo ng mama niya para yakapin ako. 
                          
I was shocked and speechless on her act, hindi ko alam na ganito ang ibubungad niya.
                          
"Nice to meet you iha." at bumalik na sa kinauupuan. 
                          
She look happy for I don't know why. 
                          
"I don't like her!" malamig na saad ng dad ni Van na ikinawala ng matamis kong ngiti. 
                          
Naramdaman ko ang paghigpit ng kapit ni Van sa kamay kong nanginginig, his dad doesn't like me! Hindi ko magawang tumingin muli sa ama ng lalaking mahal ko, nasasaktan ako. 
                          
Inihanda ko na ang sarili ko sa sasabihin ng ibang tao sa realasyon namin ni Van, sa akin. Hindi ko alam na ganito pala kasakit at kahirap tanggapin kapag nagmula sa mismong ama ng lalaking mahal mo, akala ko handa na ako hindi pa pala. 
                          
"Honey?" 
                          
"Papa?" 
                          
I try my best to smile on them but deep inside, deep inside ang sakit sakit na. 
                          
"Honey, I think Ysabel is a nice lady and look... she's pretty." pagtutol ng mama ni Van. 
                          
"Clarilyn is nice and beautiful. You know each other for almost a year, what's the difference on it?" His dad, para akong nanigas sa kina-u-upuan. Lalong nilamig at halos wala ng masabi. 
                          
"I don't like her." may diin na saad ni Van. 
                          
"And so? I like her for you." may diin din na saad niya, para silang dalawang hari na nagtatalo. 
                          
Van really love me, no doubt on it.  
                          
"Ano ang maitutulung niyan sa kumpanya natin? Nothing!" dugtong niya na masama na ang tingin sa akin at kay Van. 
                          
"I don't care kung meron o wala siyang maitutulung sa kumpanya, as long as I love her and she love me that's enough for me!" nanggagalaiti niyang sagot sa papa niya. 
                          
Hearing those word from Van make my heart flattered, kahit isa sa amin ay hindi magawang awatin ang dalawa. 
                          
"Van?" I call her name para pahintuin siya sa pagsagot, kahit saan tingnan ama niya pa din ang sinasagot niya at kailangan niya padin itong respetuhin. 
                          
He's mad, his dad is mad too. Ayokong maging dahilan ng magiging alitan nilang dalawa. I never knew na ganito pala ang mangyayari, sana pala hindi na ako nag pahila kay Van. If I knew! 
                          
"She just want your mo-" 
                          
"This is bullshit! Shut up." 
                          
Kulang nalang baliktarin niya ang lamesa sa galit sa kaniyang ama. I hold his hand to calm him down, I never see him this mad. Oo nagalit na siya pero hindi ganito. Para siyang bulkang sasabog. Duon lang natauhan ang tulalang mama at kapatid ni Van.
                          
Hindi ko na ininda ang sakit bunga ng biglang paghigpit ni Van sa kamay ko. Buti nalang at pribado ang pwesto namin kaya walang nakakakita sa tensyon na namamagitan sa pagitan ng mag ama. 
                          
"Don't you dare saying those word again infront of me, I'll forget that you are my father." nanlilisik ang mata niya habang nakatingin sa kaniyang ama.
                          
Narinig ko ang pagsinghap ng mama at kapatid ni Van dahil sa tinuran niya, gusto kong humingi ng tawad sa inaakto ni Van pero huli na... Hinila niya na ako palabas ng restaurant.