Chapter 9

                                    

                                          
Autumn
                          
''Nee! Ik wil niet, laat me los!'' gil ik. Justin trekt me aan mijn arm mee naar binnen, maar ik stribbel hevig tegen. ''Laat. Me. Los!'' schreeuw ik. Justin trekt één keer hard aan mijn arm, waardoor ik tegen hem aan knal.
                          
''Nu ga je luisteren!'' schreeuwt hij in mijn gezicht. Geschrokken kijk ik hem aan. Een vleugje spijt lijkt door zijn ogen te gaan, maar het is ook weer net zo snel weg. Hij trekt opnieuw aan mijn arm en deze keer laat ik mij mee trekken.
                          
De buitenlucht wordt vervangen voor de binnenlucht. Het was zo fijn om eindelijk weer buiten te zijn, zonder te hoeven vluchten. Maar Justin moest het moment weer verpesten om mij mee naar binnen te trekken. Net kon hij nog zo leuk en aardig doen, nu is het weer een grote dickhead.
                          
''Zitten.'' beveelt hij, zodra we in de woonkamer zijn. Ik hou verstandig mijn mond dicht en ga op de bank zitten. Justin loopt de woonkamer uit en komt kort daarna weer terug. Maar hij is niet alleen.
                          
Mijn adem stokt als ik Benyamin zie.
                          
''Benyamin die blijft bij je, je luistert naar hem. Begrepen?'' streng kijkt Justin mij aan. ''Ja, Justin.'' zeg ik zachtjes en staar naar de grond. Vanuit mijn ooghoek zie ik Justin even verward kijken, maar al snel loopt hij weg. Benyamin neemt plaats op de bank tegenover mij en blijft mij vervolgens de hele tijd aanstaren.
                          
''Ik kan nu zoveel leuke dingen met je doen.'' mompelt hij. ''Justin zal dat niet goedkeuren.'' zeg ik zachtjes, misschien iets te zacht. ''Zie jij Justin hier ergens? Ik niet hoor.'' Grijnzend kijkt Benyamin mij aan.
                          
''Kom hier.'' beveelt Benyamin. Langzaam sta ik op en loop naar hem toe. Hoe dichter ik bij hem kom, hoe sneller mijn hart klopt. Benyamin klopt op zijn been, als teken dat ik moet gaan zitten.
                          
Met veel tegenzin ga ik op zijn schoot zit en blijf vervolgens strak voor mij uit staren. Benyamin verplaatst zijn handen naar mijn bovenbenen. Mijn spieren spannen zich aan van angst. Ik voel zijn ademhaling in mijn nek.
                          
''Is het niet fijn, eindelijk zie je me weer.'' fluistert hij in mijn oor en bijt in mijn oorlel. Een nare rilling loopt over mijn rug. ''Waarom doe je me dit aan? Waarom opnieuw?'' vraag ik angstig. Benyamin zijn greep rond mijn bovenbenen verstrakt.
                          
''Omdat ik nooit heb kunnen afmaken waar ik aan begon.'' sist hij.
                          
Zijn handen glijden verder omhoog. Tranen beginnen zich weer te vormen in mijn ogen. ''Alsjeblieft, doe het niet.'' smeek ik zachtjes.
                          
Precies op dat moment komt Dave met Mike binnenlopen. Benyamin haalt snel zijn handen weg en zucht even diep.
                          
''Autumn, we moesten je halen van Justin.'' zegt Dave. Met een opgelucht gevoel knik ik.
                          
''Ik krijg jou nog  wel.'' sist Benyamin in mijn oor. Ik slik even en sta vervolgens snel op. Dave en Mike begeleiden me naar boven, naar Justin zijn kamer. Bij de deur blijven we stil staan. Justin praat tegen iemand, maar ik hoor niemand anders. Waarschijnlijk zit hij te bellen. Zodra het stil blijft opent Mike de deur.
                          
''Thanks, jongens.'' zegt Justin. Mike en Dave verlaten de kamer en laten mij bij Justin.
                          
''Ik wil dat je gaat douchen, het setje kleding aan doet wat in de badkamer ligt en vervolgens beneden komt. Oké?'' Verward knik ik. Justin gaat weer aan het bureau zitten, wat in zijn kamer staat. 
                          
Hij haalt een laptop tevoorschijn uit een tas en start hem op. Mijn ogen vergroten iets. Ik moet in zijn laptop komen! 
                          
"Blijf je daar staan of ga je je nog klaar maken?" 
                          
"Uh, j-ja. Ik ga me klaar maken." mompel ik. Ik loop de badkamer binnen en draai de deur op slot. 
                          
Ik zie gelijk al het kleding liggen, wat ik je kan zeggen is dat dit geen normaal kleding is. 
                          
Ik schud mijn hoofd en begin met uitkleden. Zuchtend draai ik de douche aan en wacht tot het water de juiste temperatuur heeft. Zodra het water lekker warm is, stap ik onder de warme stralen. Genietend sluit ik even mijn ogen. 
                          
Ik pak de vrouwen shampoo van het rekje en smeer mijn haar er mee in. Hoeveel meiden zouden hier al geweest zijn? Genoeg. 
                          
Ik spoel de shampoo uit en was vervolgens mijn lichaam. Al het zeep op mijn lichaam laat ik ook weer weg spoelen en vervolgens draai ik de douche uit. Trillend pak ik een handdoek en sla hem om mijn lichaam heen. 
                          
Met een andere handdoek wrijf ik mijn haar wat droger. Vervolgens droog ik mijn lichaam en trek het ondergoed aan dat er bij ligt. Ik trek het jurkje aan bekijk mezelf in de spiegel. 
                          
Mensen.. Dit noem je toch geen jurk? Hij komt net onder mijn bil, zit strak. Ongelooflijk. Als ik buk zit het jurkje waarschijnlijk halverwege mijn buik. 
                          
Mokkend grijp ik naar de föhn en begin mijn haren te föhnen. De slag komt weer in mijn haren. Toch nog iets waar ik wél blij mee kan zijn. 
                          
Ik trek de overdreven hoge hakken aan en loop vervolgens de badkamer uit. 
                          
Justin kijkt op van zijn laptop. Zijn ogen vergroten iets en hij slikt even. Ongemakkelijk kijk ik de andere kant op. 
                          
"U-uhm, ga maar alvast naar beneden. Ik kom er aan."
                          
Ik knik lichtjes en verlaat de slaapkamer. Voorzichtig loop ik de trap af, wat niet bepaald makkelijk gaat op deze torenhoge hakken.
                          
Zodra ik in de woonkamer kom kijkt iedereen op. Maar echt iedereen is er.
                          
Mike fluit naar me, Dave kijkt mij verlekkerd aan, Benyamin bekijkt mij van top tot teen. Jim houd mij goed in de gaten en Ajay kijkt mij met een grijns aan. Met een help-mij gezicht kijk ik Brandon aan. Hij glimlacht gerustellend, maar ik weet niet of ik wel gerust moet zijn.
                          
"Ajay en Benyamin, jullie gaan mee met mij en Autumn." Ik kijk achter mij waar Justin met een serieus gezicht staat. Hij geeft mij geen aandacht meer en blijft naar de jongens kijken.
                          
"Autumn, kom." zegt Ajay. Ik knik en volg hem naar de gang. Zullen we naar buiten gaan? Naar waar zullen we überhaupt gaan?
                          
Benyamin pakt mijn polsen vast en maakt ze op mijn rug vast. Onder zijn aanraking verstijft elk spiertje in mijn lichaam.
                          
"Net zoals vroeger." fluistert hij in mijn oor. Ik kijk naar Ajay en Justin, die het niet door lijken te hebben.
                          
Justin doet vervolgens een blinddoek voor mijn ogen.
                          
"Waarom een blinddoek? Ik kan toch niet wegrennen!" roep ik geïrriteerd. Justin zijn zware lach vult de gang.
                          
"Zo weet je de weg en de omgeving niet."