"Neden bu kadar endişeleniyorsun anlamıyorum. Öylesine bir iş için gitmiş olabilir."
                          
Başımı iki yana salladım.
                          
"Hayır haber verirdi. Ayrıca içimde kötü bir his var."
                          
Erastus nefesini sesli bir şekilde dışarıya verdikten sonra 'dün bir şey söylemedi mi' dedi.
                          
"Hayır gayet iyiydi. "
                          
Erastus şüpheyle sordu.
                          
"Garip bir şey yoktu yani?"
                          
"Hayır ama dün ansızın sarılmak istedi. Şu an vedaymış gibi geliyor."
                          
Erastus kaşlarını çatarak 'sarıldınız mı' diye sordu. Önemli olan bu muydu yani şu an? Nefesimi sesli şekilde dışarı verdikten sonra Hermia araya girdi.
                          
"Ah cidden! Despina ne diyor sen ne diyorsun!"
                          
Erastusa aldırış etmeden zihnimden Azraile seslenmiştim. Daha fazla bekleyemeyecektim. 
                          
"Azrail onu buldun mu? Lütfen acele et."
                          
Bir müddet beklediğimde herhangi bir şey olmamıştı. Olumlu düşünmeliydim. İçim bir tuhaf oluyordu. Dışarı çıkacaktım. Kisor büyücüsüne uğrardım en azından. Adımlarımı kapıya yönelttiğimde  Erastus 'nereye' dedi ayaklanırken. 
                          
"Biraz hava alacağım. Tek başıma."
                          
'Tek başıma' kısmını bastırarak söylediğimde Erastus yavaşça yerine geri oturdu. Diğerlerinin de bakışları bana dönmüştü. Çok mu sert çıkışmıştım? Şu an iyi hissetmiyordum. Bu durum için de kendime kızarken evden çıktım. 
                          
Neredesin Corentin? Seni bir bulayım benden çekeceğin var! 
                          
Büyücülerin arasından geçerken Kisor büyücüsüyle konuşmam gerektiğini anımsadım. Azraili bekleyene kadar bu işi halledebilirdik. Kisor büyücüsünün kaldığı yere ilerleyerek kapısının önüne geldim. Kapıyı tıklattıktan sonra içeriye girdim. Kisor büyücüsü 'Despina' dedi. Sonradan 'aman Atalante gel lütfen.' diye devam etti.
                          
"İstediğini kullanabilirsin Kisor büyücüsü. Despina da benim. Böyle seslenmende sorun olmaz."
                          
Kisor büyücüsü tebessüm ettikten sonra ' seni ilk görüşümle şu an arasındaki farka bir bak' dedi zamanı anımsar gibi. 
                          
"Ben kötü şeyler yaptım ama hata yaratılanlar için kaçınılmazdır."
                          
"Sen de mecburdun. Bunun için seni suçlamıyorum."
                          
Kisor büyücüsü ellerini birleştirdikten sonra 'hata yapmayacağıma söz veremem ama çalışacağım' dedi. Konuşmasına sonra devam etti.
                          
"Seninle açık konuşayım Despina. Tecrübesizsin. Bunu seni aşağılamak adına söylemiyorum ama henüz daha bir şeyler yaşanmadı. Bu yaşanılanlar ufak tefek olaylar. Özeller çok tuhaftır. Geçmişleri ihanetlerle ve zulümlerle doludur. İyi dediklerimiz bile sevdikleri için bir noktada kötü olmuşlardır. Hiçbirine güvenmemelisin. Ne Fiona ne ikizler ne de senin yanında yer alacak başka özel. Onlara göre daha toysun ve ne olacağını asla bilemezsin. Hepsinden farklı olarak insansın. Duyguların daha yoğun enerjin daha kavisli. Bunu aklından çıkarma. Ben yaşlı biriyim. Yaşamda görmem gerekenleri gördüm. Tecrübelerime dayanarak söylüyorum."
                          
Bu uzun nasihatlı konuşmanın ardından huzursuz olan içim daha çok huzursuzlanmıştı. Ben güvenmek isteyen biriydim ve şu an güvendiklerimin sayısı epeyce fazlaydı.