11.10

                                    

                                          
11.10
ဘားနတ္နဲ႔ သူ႔အဖြဲ႕သားေတြက အဆိပ္ရွိတဲ့ နဂ်ီေကာင္အုပ္ကေန ေျပးလြတ္ခဲ့ၿပီး ဆုံရပ္ဆီ ဦးတည္၍ နာရီဝက္ၾကာတဲ့အထိ လမ္းေလွ်ာက္လာၾကတယ္။ ဘာအႏၲရာယ္မွေတာ့ ႀကဳံမေတြ႕ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္စြမ္းအားက အျပင္းအထန္ အတက္အက် အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္လာတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ terminal ေတြသာ မကန႔္သတ္ထားဘူးဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ဒီအေျပာင္းအလဲက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ထိခိုက္ေစႏိုင္ၿပီး အဆိုးျမင္အေတြးေတြကို ပိုအားေပးကာ အႏၲရာယ္ရွိတယ္ဆိုတာ စစ္ေဆးေတြ႕ရွိႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သူတို႔က အေျပာင္းအလဲမႈ ေသးေသးေလးေတာင္ မခံစားမိပါဘူး။
ဘားနတ္က အဆင့္ ကို မၾကာခဏ စိုက္ၾကည့္ရင္း သူ႔အမူအယာက ျမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဆိုး႐ြားေနေလတယ္ ။
" ဘာလို႔ စီရွယ္က နံပါတ္ တစ္ ျဖစ္ေနရတာလဲ။ သူ လိမ္လည္ထားတာပဲေနမွာ။ ခ်ယ္မန္းစစ္ေက်ာင္းဆီ အတိအလင္း တိုင္ၾကားခ်င္တယ္"
" မင္းမွာ သူမ်ားကို အၿမဲတမ္း ေျပာဆိုခြင့္မရွိဘူး။ စီရွယ္က လိမ္လည္ထားတာမဟုတ္ဘူး။ အားလုံးလည္း သိၿပီးသား"
သိမ္ေမြ႕တဲ့ ပုံေပါက္တဲ့ အဖြဲ႕သားတစ္ေယာက္က ဘားနတ္ကို အလြန္အထင္ေသးတဲ့ အသံမ်ိဳးနဲ႔ ျပန္လည္ေခ်ပ ေျပာဆိုလိုက္တယ္။ သူက ဒါကို သူ႔စိတ္ထဲ အၾကာႀကီး သိမ္းထားခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ သူက ဘားနတ္ရဲ႕ စိတ္သေဘာထား ေသးသိမ္တာေတြ၊ အလိုဆႏၵေတြကို စိတ္ကုန္ေနၿပီ ျဖစ္တယ္။
တျခား အဖြဲ႕သားေတြကလည္း သူ႔ကို တအံ့တၾသ ၾကည့္လာၾကတယ္။ 
ဘားနတ္ရဲ႕ အမူအယာက ျပင္းထန္ေနၿပီး  ေသနတ္ကို ထုတ္ကာ ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္ခုံးၾကားကို ခ်ိန္္ၿပီး အံႀကိတ္ရင္း ေမးလိုက္တယ္။
" မင္း ဘာေျပာလိုက္တယ္"
"မင္းမွာ သူမ်ားကို အၿမဲတမ္း ေျပာဆိုေနခြင့္ မရွိဘူး။ မင္းသာ နဂ်ီေကာင္အသိုက္က္ု ေဖာက္ခြဲဖို႔ ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ အမိန႔္မေပးခဲ့ရင္ ငါတို႔ေတြ ေသမလိုျဖစ္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခုခုမလုပ္ခင္ အရင္ ခ်င့္ခ်ိန္ မဆုံးျဖတ္ဘူးလား။