Chapter 35

32 0 0
                                    

Unaware

"We're giants, and we're unaware of things that are too small for us to see"

-- Louie Schwartzberg

Serena's POV

Iminulat ko ang mga mabibigat kong mga mata, mahirap mang bumangon muli at ipagpatuloy ang pagpapanggap, minsan ay nawawala na ako ng sense of claim sa sarili.

Masyado na akong nagpapanggap na si serendity. Kung paano sya kumain, magsalita at kumilos. Sobrang hirap na umakto bilang siya, kung sa kanya, maaalala ng iba na nagkaroon sya ng amnesia at walang naaalala.

I wonder, how can she do this?

Paano nya natagalan na magpanggap ng ibang tao at manatiling totoo sa sarili sa huling araw?

Nasa kama ako, the sun was shining brightly at me as I squint my eyes to see the time. Turning around, I was met with the familiar eyes of someone. If it's in the past, I would clearly be happy and delighted to see his face, but now.

All I could do was to be mortified.

Muntik na akong sumigaw pero natigil ko pa ito sa huling pagkakataon.

"Bakit--Bakit ka nandito?" gulat kong sabi.

"I don't know I--I was drunk yesterday and I couldn't remember anything" naguguluhan nyang sambit.

Tumingin ako sa baba ko, wala na akong saplot sa pang itaas, maging sa ibaba kong katawan. Ngayon ko lang napansin kung nasaan kami at anong sitwasyon ang kakaharapin namin ngayon.

His back was bare and I was feeling all embarrassed. Alam ko na nagawa na namin ang isa sa pinakasagradong bagay na ginagawa ng mga taong nagiibigan pero ang gawin ito sa lugar na ito?

All I could do was to clutch the blanket in my hands and cover my naked self. I look around the room and find myself looking at the house I've been staying for two weeks.

Sh*t!

"Dressed fastly. Baka makita ka ni-"

Blag!

He was still dressing on his pants when the sound of the door opening was heard. Bigla nalamang akong natakot sa mga magaganap na pangyayari.

Biglang bumukas ang pinto at inilabas dito si Alexander. His face was grim and his jaw was set in a tight clench. He suddenly lock eyes with me and all I could see in those pitch black eyes were pure anger.

"Alexander, it's not what it is. Walang nangyari sa ami- Ahh! Alexander no!" I shouted as I immediately wrap.myself up with the blanket and tried to force the two of them apart.

Duguan ang ilong ni Archer habang paulit ulit nyang hinaharangan ang malakas na pagpapaulan ng suntok ni Alexander. Hindi naman sila tumigil kahit kanina pa ako sumisigaw para lang magkalayo sila sa isa't-isa.

Mas lalo pang lumakas ang suntok ni Alexander ng nakita niya kung saang kwarto kami. We're at the master's bedroom as clothes were scattered into the floor and the bedding was a mess.

Hindi ko sya masisisi kung iba ang tumatakbong senaryo sa utak niya ngayon dahil sa galit.

"Tama na please!" Sigaw kong muli habang nakikita kong nanghihina na si Archer dahil sa mabibilis at malalakas na pagsuntok ni Alexander sa kanyang katawan at mukha.

Hindi sila nakikinig sa mga sinasabi ko kaya pumunta ako ng restroom at kumuwa ng isang tabong tubig habang hawak ko parin ang kumot sa katawan ko.

"Stop it both of you!" hindi na ako nakatiis at binuhusan sila ng malamig na tubig.

Mukhang nahimasmasan naman silang dalawa at natigil ang mga brutal na pag-atake ni Alexander kay Archer. Lumingon sila at nakita ang pananamit ko, or the lack of clothes.

Nakita ko ang pagdilim ng mga mata ni Alexander, bumaba ang tingin ko sa sarili ko at nakita ang gulo-gulong basang kumot na bumakat na sa aking katawan.

May damit na humagis sa mukha ko, it was Archer's t-shirt after giving his clothes for me to wear, he suddenly look at Alexander and said while holding his bleeding face.

"Let's talk about it after she get dressed" he bravely said.

Tinapunan lang siya ng tingin pagkatapos ay tumalikod na si Alexander at pabalibag ma sinara ang pinto.

Mga ilang minute pagkatapos nyang umalis, nanlambot na ang mga paa ko at tuluyan akong nadulas sa lapag.

"You okay?" Archer carefully ask.

I nod at him, not trusting my own voice. My body shook like a leaf, eyes still wide after the violence that I have seen.

"Get dressed, we need to tell him now" he suddenly said which alarms me.

"Nababaliw ka na ba?! Gusto mo bang masira ang plano natin?!" sigaw ko sa kanya.

"We need to tell him now, besides, nakatanggap ako ng tawag sa bahay ko"

Bigla namang kumabog ng malakas ang dibdib ko. Hindi ko alam pero masama ang pakiramdam ko at nanlumo ako sa mga sinabi nya.

"She wasn't there, I believe she's been taken"

Good Lord, please help my sister.

...........

Serendity's POV

"No! Ahh! S-stop.......it....stop i-ahh!"

I shout even though my throat was already sore, I didn't care. All I could do was to shout to the enormous pain that has been implanted on me.

"Please......ta....tama na.....please....no more!" I pleaded for mercy for the millionth time.

Ngumiti lang sya sa akin at tinaggal na ang mainit na metal sa mga pulso ko. Nakita kong may marka na nakalagay sa dati kong maputing balat.

"What is-is this?" Naghihingalos kong sabi.

"It's a mark, a brand for everyone to know" malamig nyang sabi.

Naguluhan ako sa sinabi nya, tila ba wala akong maisip sa binitawan nyang salita. Napakasakit ng marka sa pulso ko, at hanggang ngayon, dumudugo parin ang balat ko.

"Ano ito?" Mahina kong tanong sa kanya.

"It's a mark, a mark that says that you're our property. Just a possession"

___________________________________________

I know it's been little!! Sorry for that!!

I have no more to write, still stuck on somethings that are related to my school.

Anyways, hope you all like it!!!!

PLEASE do Vote. Comment. Share.


MistakenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon