KABANATA 6

                                    

                                          
Kabanata 6
                          
Ang mga batang kadalasang maingay sa harap ng hapag ay manghang nakatingin kay Van na kanina pa naglulumikot ang mata,
ahit sila sister ay nagtatakang nakatingin sa akin. I hate this momment it was totally awkward. Silent kills me! 
                          
"You should eat more." basag ni Van sa katahimikan, alanganin akong bumaling sa nakamasid na mga madre at tipid na ngumite. I regret when he speak, sana hindi nalang siya nagsalita. 
                          
"Bakit hindi ka kumain iho?" tanong ni sister Carolina sa kanya. He just shrugged his head at muli akong pinagmasdan. 
                          
May nais pa sanang sabihin si sister ngunit mas pinili niya nalang tumahimik at ipag patuloy ang pagkain. Katahimikan ang namayani hanggang sa matapos kaming kumain. 
                          
"Kami na ang bahala dito Sabel, kausapin mo na ang iyong nobyo." pigil ni sister Tamara ng subukan kong hawakan ang mga gamit na pinggan. 
                          
"Hin-" itatanggi ko sanang hindi ko nobyo si Van ng sumingit na si sister Carolina. 
                          
"Kung ano man ang napag awayan nyo ay mabuti pang ayusin niyo na, kayong mga kabataan talaga." saad niya at tinalikuran na kami. 
                          
Kahit itanggi ko yata ay hindi sila maniniwala. Kuno't noo ko siyang binalingan ng tingin. Komportableng naka upo sa upuang kahoy at wari'y pinag aaralan ang straktura ng bahay ampunan, kahit mukhang komportable sa kaniyang pagkakaupo ay hindi parin siya bumabagay sa lugar na ito. 
                          
Wearing his black slacks and suit with his intimidating aura. Nilagpasan ko lang siya ng lumabas ako sa sala, alam kong sumunod siya dahil sa tunog ng kaniyang sapatos. 
                          
"Your car sir?" daretso kong tanong sa kaniya, nang makita ang Lamborghini niya ay mabilis ko siyang hinitak palapit dito. 
                          
Really, Lamborghini in this place? Baka nga totoong napadaan lang siya, baka naman may naging meeting siya malapit dito. He's a businessman after all. 
                          
Mabilis kong binitawan ang kamay niya at humarap sa kaniya, I can see disappointment in his eyes. Bahagyang umawang ang labi ko dahil duon. 
                          
"I know that investor ka sa gagawin naming proyekto, but with all due respect you need to leave. If your here because of my design, pupunta nalang po ako sa opisina niyo." 
                          
"I'm not here because of that, I'm here for you." daretso niyang sagit dahilan para mapatanga ako sa kaniya ng pansamantala. 
                          
"Stop this, kung ano man ang trip mo sa buhay huwag niyo nalang po akong idamay." ng makabawi kong sagot. He raised his eyebrow on me. 
                          
"Stop what?" 
                          
"This, kung ano man ang binabalak mo. I respect you because investor ka ng gagawin naming proyekto, ayokong maging bastos." 
                          
Sobra na ang tahip ng puso ko, sa kada salita yatang lalabas sa bibig niya ay nagpapabilis sa tibok nito. This conversation is not making sense. Ayoko nito, hindi ito maganda. 
                          
Hinapit niya ako palapit sa kaniya, bahagya pa itong bumaba para mag-pantay ang ulo niya at balikat ko. Marahan niyang pinatong ito na para bang pagod na pagod. 
                          
"I drove here less or more than an hour, I'm too tired and you pushing me away. Where is the justice here?" Damn! Pakiramdam ko ay gusto ng lumabas ng puso ko dahil sa bilis maka-tibok nito. 
                          
Hindi ako naka-galaw sa kinatatayuan at para bang natuod na ako dito, kung hindi pa ako nakarinig ng yabag at ingay mula sa mga bata ay hindi na ako aalis sa posisyon namin. 
                          
Palabas ay ang mga batang may ngite sa mga labi, family day nga pala nila. Sa hulihan ay si Jhana na para bang may hinahanap. Nakita ko pa ang pag-lapit ng isang madre sa kaniya at marahan itong inakay. 
                          
"Is she really your child?" halos malapit na lang ang pagkaka-tayo niya sa akin. He's tall, imagine hangang balikat niya lang ako. 
                          
"Uh-yeah." 
                          
"Who's the father?" mahihimigan ng iritasyon sa boses niya. Is he mad? Sa anong dahilan? Masama nadin ang tingin niya sa akin na para bang gusto niya na akong tirisin sa kinatatayuan ko. 
                          
"N-no one, uh... I'm going to adapt her, so yeah... She's going to be my daughter." 
                          
He's expression soften, "Okay, though it's fine even you have a daughter. I can accept her, I can't just accept that someone already touch you." My eyes widen, dahil sa gulat. 
                          
Nagbibiro ba siya, pinaka-titigan ko ang mukha niya ngunit wala man lang bahid ng pagbibiro dito. I look at him puzzled, iyon pa ang naabutan niya ng ibinaling ang tingin sa akin. 
                          
"I like her, she's smart." anas niya na para bang balewala lang ang sinaad niya kanina. "If your going to adopt her, hindi ba dapat may asawa ka?" dagdag niya pa. 
                          
"I'm not planning. Okay lang naman sabi ni sister, stable ang trabaho ko at friendly and neighborhood na tinitirahan." sagot ko ng makabawi, pilit winawala ang isinaad niya kanina lang. 
                          
"Are you staying here?" palit niya sa usapan, bahagya pa siyang tumingin sa relo sa pulsuhan niya.
                          
"Hindi-" na pinutol niya. 
                          
"Good, let's go." siya na papasok na sa driver seat. 
                          
"Hindi ako mananatili dito dahil pupunta ako sa family day nila Jhana, you go first." bahagya akong naka-hinga ng pasakay na siya. 
                          
Gosh heart, kalma ng kaunti. Baka ito pa ang maaga kong ikamatay. I should ask a doctor about this, baka mamaya may sakit na ako. 
                          
"What? Shit, I'm going to miss my meating." tanong niya at mahinang saad iyong huli. 
                          
"Let's meet in your office, Mr. Zackary. Magdadala nadin ako ng sample for my other design." paalam ko dito at akmang tatalikuran na. 
                          
"I stay, let's go to Jhana's family day. I'm going to be his dad." anas niya. Mabilis akong tumungin sa kaniya na may hindi maka-paniwalang ekspresyon. 
                          
Seryoso ba siya? Akala ko may meeting siya? "You do-" 
                          
"I'm going to stay, hindi ako aalis na hindi ka kasama. It's a family day, so, it should be a mother and father." puno ng pinalidad niyang putol sa akin. 
                          
"Are you going to stand there or were going to leave?" tanong niya na nag-pagalaw sa paa ko, papasok sa loob ng bahay ampunan. 
                          
It's okay, Sabel. This is not for you. Para kay Jhana din ito, atleast kahit papaano ay may kumpleto siyang pamilya kahit hindi totoo. For Jhana, not for you. Baka naawa din siya sa bata. Siya na nga ang nag-sabi na she like that child. Kaya ikalma mo yang isip mo.