Lucky played with Blake's hair as they talked. "How's Blaze? Is he okay?"
                          
Blake nodded. "He's trying to be. Wala naman siyang magagawa sa ngayon."
                          
"Kailan kayo babalik sa mansiyon para iligtas ang mommy ni Bailey?" tanong niya uli. 
                          
"I don't know yet." Blake sighed. "Mas dodoble ang bantay sa bahay na 'yon dahil sa pagpasok namin ngayong araw. I don't think we can infiltrate it that easily like earlier. Baka mahirapan na kami."
                          
She caressed Blake's forehead. "But you're a badass... you can do it."
                          
Tumaas ang sulok ng mga labi ni Blake. "Do you really believe that?"
                          
Tumango siya. "Oo naman." Malapad siyang ngumiti. "Ikaw pa ba?"
                          
Hinawakan nito ang kamay niya at nilaro-laro ang daliri niya. "Hindi ka na ba natatakot sa 'kin? Sa mga ipinagtapat ko sa 'yo tungkol sa nakaraan ko?"
                          
Umiling siya nang may pagmamalaki. "My heart is stronger now. I can take it."
                          
Matiim siyang tinitigan ng kasintahan. "Even if I tell you now that I just kill someone today? You won't get scared?"
                          
Uncannily, she didn't feel scared. Siguro kung noon, makakaramdam siya ng kaunting takot pero ngayon, wala siyang maramdamang ni katiting na takot sa puso niya. 
                          
"I'm not scared," sabi niya. 
                          
Tumuwid ng upo si Blake, saka pinakatitigan siya. Kapagkuwan ay bumaba ang tingin nito sa puso niya. "Maybe this is what Axel was talking about? A change in attitude..."
                          
Kumunot ang noo niya. "Change how?"
                          
"I'm not sure," sabi nito, saka pinakatitigan siya. "Mahal mo pa rin naman ako, 'di ba?"
                          
Mabilis siyang tumango. "Oo naman."
                          
"Good." He smiled. "'Yan lang naman ang mahalaga sa 'kin."
                          
Napangiti siya. "Natakot ka ba? Na baka hindi na kita mahal pagkatapos ng operasyon?"
                          
Parang nahihiyang tumango ito. "Ewan ko ba, doon talaga ako kinabahan. I know that it's our brain that falls in love but, I was still scared."
                          
Napatango-tango si Lucky, kapagkuwan at napakurap-kurap nang may maisip. "You said change in attitude... baka hindi na ako ganoon kainosente pagkalabas ko rito."
                          
Tinitigan siya ni Blake na parang binabasa ang isip niya, saka nagsalita. "I want to lick you. Can I do that?"
                          
Her lips thinned then she frowned. "Where? I mean, I haven't showered so, no, I'm shy."
                          
Blake stared became intimate. "I'm really stress right now. Can I touch your breast?"
                          
Napatingin siya sa glass wall bago ibinalik ang tingin kay Blake. "I don't think it's appropriate. Maybe after here, when I move to a private room." 
                          
Ang seryoso nitong mukha ay biglang tumawa at napailing. Amusement was dancing in his eyes. "Oh, my, baby. I think you're still the same Lucky I know."
                          
Napalabi siya. "Binibiro mo ako? Seryoso pa naman ako."
                          
Tumawa na naman ito, "I was testing you." 
                          
Inirapan niya ito. "Hindi mo na mahahawakan ang booby ko kahit makalabas ako rito. Hindi kayo bati ng mga private parts ko."
                          
Blake laughed before he stood up to lean in and kissed her forehead. "I love you, Lucky."
                          
Inirapan niya ito. "Hindi kita love. Umalis ka."
                          
"Nagtatampo ka?" Blake looked innocent as he asked. "Gusto mo talagang hawakan kita diyan?" Inginuso nito ang dibdib niya. "Miss mo na ba?"
                          
Tiningnan niya ito nang masama. "Don't be a pervert. And if I miss it, I'll tell you so you can do something about it."