CHAPTER 9

                                    

                                          
CHAPTER 9
                          
"TEACHER LUCKY! Teacher Lucky! Teacher Lucky!" 
                          
Nagising ang diwa ni Lucky nang marinig ang boses ng isang estudyante niya at niyuyugyog siya. Napakurap-kurap siya at agad na nginitian ang bata. "Yes, Katey? What is it, baby?"
                          
Katey blinked at her. "Teacher Lucky, are you sleeping with your eyes open?"
                          
Natawa siya sa tanong nito. "No, baby. Bakit mo naman natanong?"
                          
"Kasi kanina pa po kita tinatawag, pero hindi mo ako pinapansin."
                          
Hinaplos niya ang buhok ni Katey. "Sorry, baby. May iniisip lang si Teacher Lucky. Ano ba ang kailangan mo sa 'kin, baby?"
                          
Sa halip na sagutin, mas kinulit pa siya nito. "Ano po'ng iniisip n'yo, Teacher Lucky?"
                          
Napakurap-kurap siya sa tanong nito dahil parang sirang plaka na dumaloy na naman sa isip niya ang ginawang paghalik sa kanya ni Blake noong isang araw. 
                          
Mula noon, hindi pa sila nagkikita dahil sinadya niyang iwasan ang lalaki. She was scared to feel that emotion again, that strange emotion only Blake could stir. She was afraid it might cause her heart to be in pain again. 
                          
She would not stop caring for her heart and her health overall just because she met someone who could make her happy other than her family. Mas importante pa rin para sa kanya ang kasiyahan ng lolo't lola niya. 
                          
"Teacher Lucky!"
                          
Napakurap-kurap siya at tiningnan si Katey. "Yes, baby, what is it?" 
                          
Sumimangot ang bata. "You're not listening to me, Teacher."
                          
Nauwi sa ngiwi ang ngiti niya. "Sorry, Katey. Ano ba ang kailangan mo kay Teacher?"
                          
Ipinakita nito sa kanya ang mga Krayolang dala. "Saan po rito, Teacher, ang kulay-gray?"
                          
Nakangiting itinuro niya ang kulay-gray sa mga ipinakita nitong Krayola. "Here, baby, gusto mo sabay nating kulayan ang coloring book mo?"
                          
Katey smiled. "I can do it, Teacher Lucky."
                          
"Okay. Have fun, baby." Sinundan niya ng tingin ang bata, saka napangiti nang makabalik ito sa upuan nito. 
                          
Umalis siya sa mesa niya, saka isa-isang tiningnan ang ginagawa ng mga estudyante niya. Ang iba tama ang napiling kulay, ang iba naman ay hindi—na agad niyang sinasabihan nang maayos at malumanay para hindi matakot at kabahan ang mga bata. 
                          
Pagkatapos ng klase niya, ginawa muna niya ang mga materials na gagamitin bukas bago umuwi. 
                          
Nang makalabas ng gate ng paaralan, nakita niya si Blaze na nakahilig sa isang sasakyan habang nakapamulsa at hinihintay siya. 
                          
She smiled and waved her hand at him. "Hey! Blaze!"
                          
Agad itong ngumiti nang makita siya at kumaway pabalik sa kanya. 
                          
Lumapit siya rito. "You came."
                          
Binuksan nito ang passenger seat para sa kanya. "You said it's 911. So, yeah."
                          
"Thank you," sabi niya, saka sumakay sa kotse nito. 
                          
Nang makasakay na rin si Blaze sa sasakyan at nasa daan na sila, pasulyap-sulyap ito sa kanya. 
                          
"Ahm... I was shocked when you called me this morning," pagkuwento nito. "I wasn't expecting that."
                          
Napalabi siya. "Bakit? Sabi mo tawagan kita kapag may kailangan ako."
                          
"Yeah, but I didn't really think that you will?"
                          
She frowned. "Why not?"
                          
"I don't know," Blaze said with a shrugged.