Chapter 13

                                    

                                          
Caged in
                          
***Living in a cage is not a life for any being***
                          
- Don Freeman
                          
Halos gumuho ang mundo ko ng nakarating kami sa villa nya. Mahigpit ang nga kapit ko sa inuupuan ko at halos nanginginig ang buong katawan ko sa takot. Para bang nablanko ang utak ko at wala akong maisip na paraan para makatakas sa kanya pero parang nakaglue ang mga paa't kama'y ko sa car seat. 
                          
I was scared, I know he won't kill me but I'm still terrified everytime his line of sight fell on me. It took me a long time to adjust to my parents house and now, this. I can't get over the fact that he still want me, after whatever I put him through.
                          
"We're here"
                          
2 words and that's enough for me to trembled unconditionally. I can't help but shudder everytime he looks at me with his cold and emotionless eyes. 
                          
Parang nakikita nya ang lahat ng sekreto ko. Mga sekretong gusto kong ibaon hanggang sa mawala ako sa mundong ito. Pero sa isang tingin nya lang, para akong hubad. Nakikita nya ang lahat ng baho at mga takot ko, and I don't want that.
                          
He'll kill me if he knew my secret.
                          
We have actually passed a lot of villas here and there and missed out a lot of beautiful scenery because of my troubled mind. Ngayon, nakita ko ang villa nya, katulad na katulad nga nya talaga ito.
                          
The house was standing there proud and tall. With it's white colors that make the house seems more cold but elegant at the same time. May iilang namang puno at mga bulaklak ang nakatanim sa malawak nyang bakuran , with the dirt colored stepping stones, we eventually met the massive doors of his.
                          
It was spacious, and the walls were painted with black and white. The interior were modernized and coupled with the bleached oak floors and furniture, it appears calm and natural. The furnitures are colored in deep blue with the large plasma tv plastered on the walls, along with some flowers at the top of the wooden table. 
                          
"You've been here just for a day and then you're gone. Don't try and force yourself to remember this villa"
                          
Tumango na lang ako sa kanya habang ang mga palad ko ay nasa malamig na countertop ng kitchen. Soft ang lightning dito at hindi masyadong crowded ng mga utensils for kitchen uses. May mga prutas rin akong nakikita at bigla na lamang kumulo ang tyan ko sa gutom. 
                          
"Eat. You know how to cook, I'll be in the study. Call me if you need something"
                          
Nang narinig ko ang pagalis nya ay saka na lang ako dinapuan ng hiya. Napakapit ako sa tenga ko na umuusok sa init, pressing my cheeks onto the cold marble, I tried to stop the blush forming on my face. 
                          
At dahil nga gutom na ako, binuksan ko any ref at kumuwa ng mga sangkap. Simpleng peas,eggs, ham, tomatoes and onions lang ang kinuwa ko. I'm going to make a fried rice since I'm so hungry, I didn't want to order, besides I know how to cook. 
                          
"Do I give him this....or not?"
                          
Hindi ko napansin ang anino sa likod ko habang ako ay abala pa sa pagdedesisyon kung bibigyan ko ba sya ng pagkain. 
                          
"Is that for me?"
                          
"Ay kalabaw! Bakit bigla bigla ka na lang sumusulpot? Gusto mo bang mamatay ako dahil sa atake sa puso?!"
                          
Hindi ko mapigilan ang pagsigaw sa kanya, habang lumalim ang paghinga ko at napahawak sa dibdib ko sa lakas ng tibok ng puso ko. Nakalimutan ko na sya pala ay isang cold at emotionless guy na kinakatakutan ko kanina lang. 
                          
"What? You're a scaredy cat now? You've never been like that before"
                          
Bigla namang tumibok sa kaba at takot ang kanina kong puso na ngayun ngayon lang nakakalma. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa kanya, at parang nag froze ang mukha ko. His eyes anrrowed at my expression and I immediately formed another lie.
                          
"Malamang matatakot ako! Bago pa ako rito at galit ka sa akin. Malay ko ba kung may gawin ka sa akin"
                          
Bigla namang nagrelax and tensyonado nyang mukha at pati ako ay nakahinga narin. I continued placing the food on my bowl and made another bowl for him to eat.
                          
"Oh, nakakahiya naman kung hindi kita papakainin lalo na't sayo itong ingredients at kitchen na ginamit ko"
                          
"There's no poison in here?"
                          
Napatingin na lang ako sa kanya, hindi makapaniwala sa mga salitang binitiwan nya. Naghihintay naman sya ng sagot sa akin kaya umiling na lang ako at pinagpatuloy ang pagkain ko. 
                          
Napakatahimik ng dinner namin, tanging ang malakas na hangin na humahampas sa mga bintana at mga patak ng ulan kasama ng pagbati ng mga kidlat ang tunog na maririnig. Narinig ko sa balita sa radyo na may nagbabadya daw na bagyo. Hindi naman ako mapakali sa upuan ko habang hinihintay ko si "Xander" na matapos kumain. 
                          
Hindi ko pa alam ang pasikot sikot dito sa villa nya at nagaantay Lang ako na ituro nya sa akin ang tutulugan ko. Hindi naman sya ganon kasama para patulugin sa couch diba?
                          
"Let's go to your room"
                          
"Ha? Ah! Oo...uhh, sige"
                          
Naglakad kami sa villa, mga paintings at may nakita rin at akong small library at garden. Lumiko kami at saktong nakita ko ang dalawang kwarto, sa harap ay ang study room nya. Binuksan ko ang pinto at papasok na sana ng may sinabi sya sa akin na ikinabahala ko. 
                          
Hanggang sa pagtulog ko ay hindi ako dinapuan ng antok. Even though the bed is top notched for it's velvety softness, my mind didn't acknowledge that. Tanging nagring lang sa utak ko ang mga sinabi nya.
                          
"You'll stay here with me, and this time, you'll be under my watch"
                          
___________________________
                          
Sorry for not updating 😟 😟😟
                          
I was busy due to my studies and add research on it. I'm having trouble with my research project, our research. 
                          
How could you not think about your problems everytime? My mind will burst out if thinking so hard about the future. I also thought that I won't ever graduate and even envisioned myself to become a beggar after years. 
                          
Okay no more of that. Please Vote. Comment. Share.