HOOFDSTUK 6

                                    

                                          
De rest van de namiddag verliep gelukkig al iets beter dan de ochtend. Met Livia's "sleepover" in het vooruitzicht, sleep ik me door de laatste drie saaie lessen. Die vooral bestaan uit een hoop zelfstandig werk. Blijkbaar is het een bepaalde periode van het jaar waarin de leerkrachten van Asheville High geen zin hebben om iets te doen. Mij hoor je alleszins niet klagen. Ik heb veel minder werk aangezien ik al een groot deel heb geleerd op mijn vorige school waar ze blijkbaar een andere volgorde hebben in hun leerstof.
                          
Ik gooi mijn kluisje dicht en Livia's gezicht komt achter het deurtje tevoorschijn. Ik maak een sprongetje van het verschieten. 
                          
'Jezus, ik schrok me rot!'
                          
'Oeps sorry,' ze schenkt me plagerige glimlach, 'en, ben je klaar voor deze avond? Het wordt echt de leukste sleepover ooit!' roept ze dolenthousiast.
                          
'Jazeker, maar ik heb wel mijn spullen nog niet dus ik moet nog even over huis om ze op te halen.'
                          
'Ah oke, je kan met mij meerijden dan maken we even een tussenstop bij je huis.'
                          
'Dat zou handig zijn.'
                          
'Oke top, dat is dan afgesproken. Ik moet wel nog even iets regelen. Ga maar alvast naar de parking en dan zie ik je daar.' Livia wacht niet op mijn antwoord en draait zich om en wandelt haastig weg.
                          
Terwijl ik door de inmiddels bijna lege schoolgangen loop richting de parking, typ ik al even een berichtje naar mijn moeder:
                          
Ik blijf vannacht bij een vriendin slapen. Ik zie je morgen.
                          
Normaal zou ik eerst vragen of ze het oké vond dat ik bij Livia bleef slapen, maar ik ben nog steeds boos op haar. Ze moet er dus maar mee leren leven dat zij en Caroline deze avond geen vers gemaakt eten op hun bord krijgen. 
                          
Ik passeer nog even de drankautomaat en haal er een blikje Cola uit. Wanneer ik op de parking kom en de laatste slok, inmiddels lauwe, Cola uit het blikje drink staat Livia tegen haar rode cabrio geleund en praat met een paar jongens die ik al snel herken als de volgelingen van Aiden. Traag loop ik naar hen toe, maar wanneer ik aankom lopen ze net weg.
                          
'Waar ging dat over?' vraag ik aan Livia.
                          
Ze haalt nonchalant haar schouders op. 'Ze vroegen gewoon iets over een of ander schoolproject.' Ze knikt naar mijn lege blikje Cola. 'Ben je klaar want dan kunnen we gaan. Hoe meer tijd we straks hebben hoe beter.'
                          
'Helemaal klaar, laat die sleepover maar komen!' Ik gooi het blikje weg, leg mijn schooltas op de achterbank en stap in naast Livia.
                          
Nadat we mijn spullen hebben opgehaald, waarbij ik gelukkig noch mijn moeder noch mijn zus ben tegengekomen, komen we aan bij Livia's huis.
                          
Ze vertraagt en rijd door een immense poort, een oneindige oprit op. Ik vermoedde al dat Livia en de rest van de familie Evans zeker niet arm zijn en dit vermoeden wordt alleen maar bevestigd wanneer we een chique buurt inrijden, maar dat haar huis zó gigántisch groot zou zijn had ik niet verwacht. Op het einde van de oprit (zo een met zo'n suf fonteintje in het midden) staat een kolossaal wit landhuis. Dit is omringd door een prachtige voortuin waarvan je weet dat die alleen maar kan onderhouden worden door een tuinman - of nee, tuinmannen - want zelfs daarvoor is de tuin te groot. Livia parkeert haar glanzende rode cabrio naast een grijze SUV en loopt de trap op richting de voordeur. Ik neem mijn tassen en loop haar achterna terwijl ik mijn ogen laat rondgaan over het enorme domein. Livia opent de voordeur en laat mij voorgaan.