1.Bölüm

                                    

                                          

"Diz çök lan!"
                          
Adamın attığı kahkaha, onu öylesine sinirlendirmişti ki! Onu hemen şuracıkta öldürse yine de rahatlayamazdı!
                          
"Beni öldürmek eline hiçbir şey geçirmeyecek! Yine de başaramayacaksın!" Silahını daha sıkı kavradı. Elinden bir kazanın çıkması an meselesiydi ve bunun hesabını veremezdi!
                          
"Yanılıyorsun. Elime çok şey geçecek! İçim ferahlayacak!" Bu adam onlara sağ lazımdı, bunu o da biliyordu ve kullanmaktan çekinmiyordu. Ancak bilmediği şey, buralarda neler olduğunu hiç kimse net bir şekilde öğrenemezdi! Ki adamı ele geçirdiklerini daha bildirmemişti. Bu da onun avantajıydı. Karşısındakinin bilmediği büyük bir avantaj!
                          
Silahını tutuşunu gevşetti ve bir adım atarak yerdeki adama doğru eğildi.
                          
"Bak şimdi, beni dikkatli dinle piç kurusu! Eğer ki seni öldüremeyeceğimi düşünüyorsan, hayatının yanılgısını yaşıyorsun demektir! Asla tereddüt etmem vururum! Ama," diyerek karşısındakinin gözlerinin içine baktı. Adamla göz göze geldiklerinde, gözlerindeki ateş öyle bir yanıyordu ki, işte sözleriyle değilde o bakışlar anlamıştı! Onu öldürebileceğini! O an sarmıştı dört bir yanını korku.
                          
"Sana işkence etmek daha güzel göründü şu an gözüme," ayağa kalktı ve silahını beline yerleştirdi. Sağ tarafında duran çantaya doğru ilerledi ve malzemeleri eline aldı. Geri döndüğünde, adam korkudan ne yapacağını bilemez olmuştu. Biraz önce gözlerinde her şeyi görmüştü. Ona her şeyi yapabilirdi. Öldürmez, öldürmekten beter edebilirdi!
                          
"Tamam, tamam! Anlatacağım, anlatacağım! Lütfen, bana bir şey yapma! Her şeyi anlatacağım, söz veriyorum," adam deli gibi bağırıyordu.
                          
"Ah, hadi ama! Daha başlamamıştık bile!"
                          
"Lütfen, söz veriyorum ne biliyorsam anlatıcam sana! Yeter ki bana bir şey yapma!" dedi elindeki kerpetene bakarak.
                          
"Şimdi senin sözüne de güven olmaz ki!" Kerpetenin üzerinde parmaklarını dolaştırdı. "Ben işimi sağlama alayım da," diyerek adama doğru ilerlemeye başladı.
                          
"Sansar, sansar! O... Şu an komuta onda! Daha üstünde kimler var bilmiyorum, ama şu anda grupları yöneten Sansar! Ya-yarın, yarın bir şeyler yapacaklar. Planlar hazır, te-telefonumda tas-lakları va-r! Bas-baskın yapacaklardı! Tuga-tugaya! Yaklaşık 120 kişi olacaklar!"
                          
"Hangi Tugay!"
                          
"Di-diyarbakır!"







                          
-Tanıtım tadında oldu biraz..-