Eski bir anlatının toz pembe düşünde keşfettik asıl aşkı.
Seven de muhabbet sevilen de!..Kalbin efsunlu pırıltısı!.
Bazen bir mendilin ince nakışı bazen ürkek yârin nazarı!.
Gül gül işlendi yüreğe,sanki bülbülü unutmasın her anı!.
Ah ki o yâr hiç endişe etmesin,tükenmez bizde aşk namı!
Lakin yüz çevirmesin dem olsa da kalpten,aşık hep oralı!
İnci mercan letafet,salınıp dursun gönülde,adı kalp sızısı!
Hasret sancısına işlenen mısra olsun kâh ama,aşka vefalı!
O da aklından çıkarmasın seveni daima!.Sevda hep nazlı!
Bir kez düşte görmek,kır gün kırk gece ıyda eşit olsa haklı!
Öyle de güç ki tam tabiri!..Sevenlerin gönlünde saklı aslı!.
Bize düşen,anlatmaya çalışmak da sevince biliniyor esası!
Kaç fırtına,kaç kavuşma!..Sevene sormak gerek hoş ezayı!
Bir kez yürekten anınca nasıl varılıyor şevke,aşıktadır sırrı!
Eski bir anlatının eskimez renklerinde bildik hep taze aşkı!.
Seven de aşk sevilen de aşk!.Gönlü kamaştırdı hoş parıltısı!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİMURG
PoetryAlemler günler içinde inşa edildi!..Belki de kulların hepsi sevdi ama,kimi sevildi kimi de o aşkın karşılığını hiç göremedi!..Kavuşmayı tatmayan,kendi ateşinde yanıp tükendi minneti ile!.Kül içinde kül olup yeniden doğdu muhabbetle bir yâr düşünde!..
