Second Lover

                                    

                                          
1 yıl sonra (Barodius)
                          
  Rue'nun ölümünün üstünden 1 yıl geçti.Bu bir yıl içinde yavaş yavaş ipleri elime aldım.İşlerin başına geri döndüm,takıma geri döndüm,insan içine çıkmaya başladım.Kısaca hayatıma geri döndüm.Depresyon günlerinden kalan tek şey yoğun bir sigara bağımlılığı.Bırakmayı çok düşündüm ama  geçerli bir sebep bulamadım.Ben de bırakmadım.
                          
  Aslına bakılırsa Rue sonsuza dek kendisine saplanmamı değil devam etmemi isterdi.Yeniden hayatımı kontrol etmeye başlamamı.Hatta yeni birine aşık olmamı...
                          
  İlaçlara gelince,doktorlar bir ay önce  onları bıraktırdılar.Birden değil ama.Yavaş yavaş.Azalta azalta.
                          
  Neyse.Özetle:Atlattım...
                          
-Efendim,efendiim!
                          
-Ha?Ha evet Airzel,ne diyordun?
                          
Airzel'in sesiyle düşüncelerden sıyrılıp yeryüzüne çakıldım.
                          
-Diyordum ki (bla bla bla)
                          
-Ha bence de (bla bla bla) 
                          
(Buralar sıkıcı devlet meseleleri olduğu için geçiyorum arkadaşlar)
                          
 (Toplantı bitimi)
                          
 Toplantı bitti.Tam herkes ayaklandı derken Gill ve Kazarina ayağa fırladı.
                          
-Bir duyurumuz var.
                          
-Evet.
                          
-Biiiiiiiizzzz...
                          
-NİŞANLANDIK!
                          
-NEEEEE????!!???!?!?!!!!11111!!!1
                          
 Gerçekten çok şaşırmıştım ve düşündüğünüzün aksine onlar adına hiç mutlu olmamıştım.Şu günlerde Kazarina hakkında çok değişik şeyler hissediyorum.Biliyorum,eğer bu hisler aşksa bu çok alçakça bir şey olur ama elimde değil.Çalışırken veya otururken veya sigara içerken,her zaman ve her yerde,en olmadık şeylerden aklıma geliyor.Düşünmek istemiyorum ama elimde değil.Tamamen istemsiz gerçekleşiyor.Bakışlarımız buluştuğunda, (ve ona her baktığımda) kalbim küt küt atmaya başlıyor.Sesini duyunca sersemliyorum.Toplantıda ne önerirse içimden yapmak geliyor.Aslında ben tek onunla toplantı yapmak istiyorum.Kısacası ona karşı hislerim çok karışık ve kesinlikle boş değil..
                          
 Çıkışta bir yere gidip kahve içmeye karar vermiştim.Arabaya doğru ilerlerken aklımda yine o vardı.Anahtarı elime alıp kilidi açtım.Tam arabaya binip gidecekken benim dışımda boş ve ıssız olan otoparkta bir kadın bir erkek kahkahası yankılandı.Kim olduklarını tahmin etmem için dahi olmama gerek yoktu.Bir La havle çektim ve kapıyı açıp arabaya bindim.Pat diye kapıyı çekerek sinirimi kapıdan çıkardım.Kendimi tutmak için direksiyonu tırnakladım.
                          
Kısa bir gülüş.
                          
Bir ses.Oldukça hoş bir erkek sesi.
                          
Cilveli bir kahkaha.
                          
2 arabanın açılmalarını ifade eden klik sesleri.
                          
Kapı açmalar ve kapatmalar.
                          
Motor sesi.
                          
 Artık öylece oturup bir şey yapmadan bekleyemezdim.Sinirlerim inanılmaz gerilmişti ve sağlıklı düşünemiyordum.Arabadan indim.Ofisime çıktım ve sekretere "Alaric'i getirin bana." dedim.Alaric en güvendiğim adamlarımdan biridir.Bu iş için güvenebileceğim tek kişi o.
                          
-Beni mi çağırdınız efendim?
                          
-Evet Alaric yaklaş.
                          
Sesimi kısarak konuşmayı sürdürdüm.
                          
-Senin için çok önemli bir görevim var.Senden başkasına itibar edemem.Ayrıca bu kesinlikle ikimizin arasında kalmalı.Sana güvenebilir miyim?
                          
-Evet efendim.
                          
-Tamam o zaman.
                          
İç geçirdim ve devam ettim:
                          
-Senden Kazarina ve Gil'i takip etmeni ve yaptıkları en küçük şeyi bile bana rapor etmeni isteyeceğim...