Chapter 9

                                    

                                          
Normalnie nie wierzę... Co oni do cholery wymyślili? 
                          
 -Nie dziękuję. -uśmiechnęłam się lekko. Zareagowałabym inaczej gdyby nie rodzice. Cal tylko się usmiechnął a w tym czasie mój ojciec przemówił. 
                          
 -Anastasio twoja matka i ja wychodzimy. Ty spokojnie skończ swoje śniadanie i dzisiejszy dzień możesz poświęcić na zwiedzanie miasta lub zakupy. Co tam będziesz chciała. Wrócimy dopiero wieczorem. I pamiętaj aby Logan był w pobliżu, sama nigdzie masz nie wychodzić. Miłego dnia córko. -razem z mamą odeszli od stołu i wyszli. Calum usiadł na miejscu obok mnie i szyderczo się uśmiechał. 
                          
 -Co? -spytałam. 
                          
 -Idziemy do twojego pokoju, przebierasz się z tej drogiej kiecki i porywamy cię z chłopakami na cały dzień. 
                          
 -Dobra ale ochroniarz... 
                          
 -Spławisz go. -powiedział jakby to była najbardziej oczywista rzecz na świecie. Zanim się spostrzegłam Cal dostał menu w głowę od jednego z kelnerów.
                          
 -Ała! -chłopak krzyknął. 
                          
 -Nie obijaj się w pracy! Jeszcze tak bezczelnie przy księżniczce siedzieć?! Przepraszam za niego wasza wysokość. -mówił mężczyzna a ja się zaśmiałam. 
                          
 -Nie szkodzi to ja chciałam aby tu ze mną posiedział. 
                          
 -Oh w takim razie proszę wybaczyć. -po tym kelner oddalił się. 
                          
 -Dobra Cal idziemy bo jeszcze zaraz cię zwolnią mimo że tu nie pracujesz. -zaśmiałam się i pociągnęłam go w stronę wyjscia z restauracji. Gdy doszliśmy do pokoju hotelowego trzeba było dogadać się z Loganem. 
                          
 -Cześć Logan. Słuchaj jest sprawa. Ojciec dał mi dzisiaj wolną rękę więc chciałabym pojechać do znajomych. Nie musisz mnie pilnować, oni odwiozą mnie do domu. 
                          
 -Anastasio wiesz, że twój ojciec mnie zabije jak się dowie. 
                          
 -Jejku nie dowie się. Tyle razy się nie dowiedział to teraz też nie dowie. 
                          
 -No dobra ale to w takim razie co mam cały dzień robić? 
                          
 -Rodzice będą po drugiej stronie miasta, ja wrócę o 20.00 więc do tego czasu masz wolne. 
                          
 -Dzięki Ana. Oh a mam pytanie. Twój kolega to kelner? -Logan spojrzał na Caluma a ja wybuchnęłam śmiechem. 
                          
 -Hahahah nie to nie kelner. Dobra Cal, wchodź. -wpuściłam chłopaka do środka. 
                          
 -O ja pierdole ten pokój wygląda jak pałac! -wykrzyknął. 
                          
 -Jeżeli ten pokój wygląda dla ciebie jak pałac to co ty byś zrobił jakbyś zobaczył mój dom? 
                          
 -Pewnie bym zemdlał.-oboje się zaśmialiśmy. Kiedy już się przebrałam chciałam jeszcze wstąpić po Sam ale nie było jej w pokoju. Logan też już gdzieś poszedł więc Cal i ja wyszliśmy przed hotel. Od razu rzucili się na nas chłopcy. 
                          
 -Jezu już myśleliśmy że cię tam przyłapali! -krzyknął Ash. 
                          
 -Nie ale prawie go zwolnili. -zaśmiałam się. 
                          
 -Że jak? -spytał Michael. 
                          
 -Opowiem wam w drodze. A gdzie właściwie mnie zabieracie? -rzuciłam. 
                          
 -Do naszego domu! -oznajmili. 
                          
 -To wy nie mieszkacie z rodzicami? 
                          
 -Mieszkamy ale mamy dom gdzie możemy się po prostu wydurniać. -Skwitował Luke. 
                          
 -Okeeej? Dobra to jedźmy.
                          
***********************************
                          
Okey mamy następny rozdział. Ja wiem że to wszystko na razie was nudzi ale zapewniam, że warto czekać :)
                          
O i jeszcze jedno... Możecie tweetować z hashtagiem #PrincessPL będę tam zaglądać, odpowiadać na tweety oraz reetwitować. xx :)