"Two offenses on your first day, huh? Interesting." 
Napahinto ako sa paglalakad nang bigla nalang lumitaw sa harapan ko ang isang lalaki. 
The first thing I noticed were his emerald green eyes. He was also wearing a black uniform, indicating he wasn't one of the day class students. Well, obvoisly! Hindi naman siguro siya biglang susulpot lang sa harapan ko kung hindi siya kabilang sa mga nilalang na kinamumuhian ko. 
Kung hindi pa pumapalya ang utak ko, siya rin iyong isa sa tatlong bampira na nakilala ko kahapon at siya rin 'yong nag hatid sa akin sa principal's office. 
Pinasadahan ko siya ng tingin. Bampira nga siya. He had those jaw-dropping features that were common to people of his race. He was definitely attractive. I was describing him from a normal person's point of view, and since I wasn't normal, I didn't really care.
I darted him a glare. I hated the idea of sharing this place with these filthy creatures. They may looked like gods and goddesses, but in my eyes, they were still a bunch of bloodsuckers who would kill innocent people to satisfy their cravings. Filthy as trash.
"You're staring at me with a visible disgust in your eyes. That's new. Most humans will drop their gaze in fear, or if not, they'll drool over me, but you..." 
Agad akong napakurap-kurap nang marinig ang sinabi niya. Napalalim na pala ang iniisip ko habang nakatingin sa kaniya. Hindi ko namalayang gano'n na ang paraan ng pagtitig ko sa kaniya. 
Humalukipkip ako saka siya tinaasan ng isang kilay. Bakit nga pala nandito ang isang 'to? Akala ko ba bawal silang lumabas tuwing umaga? Mamaya pang gabi ang pasok nila ah.
"Why are you here?" 
Ang sabi ni Veine ay pumupunta lang sila rito kapag may kailangan. Ibig sabihin, may kailangan ang isang 'to. Hindi ko lang sure kung ako ba ang pakay niya rito. 
Alam kong gusto kong makisalamuha sa mga kauri niya pero hindi ko sinabing ngayon na mismo kung kailan nagugutom ako at masama ang timpla ng mood ko. Kapag hindi ako nakapagtanghalian mamaya dahil sa kagagawan niya, malilintikan talaga siya saakin.
"I am here to give you a warning. You just dared to mess with one of the Supreme Student's members, and now you've dared to violate another rule. I'll tell you your punishment tomorrow, so be ready." 
I nodded. 
"Okay," tanging tugon ko na mas lalong ikinalalim ng tingin niya sa akin. Kumunot ang noo niya, tila hindi naintindihan ang sagot ko. Isang salita na nga lang 'yon, mahirap pang intindihin? Ano, e-explain ko pa ba kung anong meaning ng okay? 
"Okay? Aren't you going to beg for pardon and cry in fear?" 
Ako naman ngayon ang nangunot ang noo. Cry in fear? Nag papatawa ba tong lamok na to? Bakit ko gagawin 'yon?
"Kakakatol mo yan," pabulong na saad ko. Mukhang di niya naman narinig kaya okay lang. 
Dahil sa reaksyon ko ay mukhang alam niya na ang sagot sa tanong niya kaya naman tumango nalang siya saka may ibinulong rin na hindi ko alam kung ano. Gaya gaya yan? 
"Ah, tapos naba? Kailangan ko pa kasing kumain eh." Bored na tanong ko na ikinangisi niya lang naman. Tinaasan ko siya ng isang kilay nang magsimula siyang humakbang papalapit sa akin. Ano na namang binabalak gawin ng bampirang na 'to?
"Well then, allow me to send you to the dining hall, Ms. Salvatore." 
Walang pasabing inabot nito ang palapulsuhan ko at sa isang iglap ay nasa harapan na kami kagad ng isang malaking gate kung saan kita sa loob ang isang malaki at hugis kastilyong gusali na kung titignan ay mukhang napaglumaan na ng panahon.