Chapter 13

28.8K 2.5K 158
                                    

Unicode below

ေႏြရာသီ၏ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔မွုေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္ေနသည္။ အပူရွိန္ကို အံတုရန္ အခန္းထဲတြင္ ေလေအးေပးစက္ ဖြင့္ထားေလသည္။ အခန္းထဲတြင္ ေလးေအးေပးစက္မွ ထြက္လာေသာ တိုးတိတ္သည့္ ေလသံအခ်ိဳ႔႕သာ ၾကားရျပီး အထီးက်န္စရာ ေကာင္းလွသည္။ သက္တန္႔လင္း တစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚတြင္ လွဲအိပ္ကာ ေစာင္ကို ေခါင္းထိလံုေအာင္ ျခံဳထားသည္။

သူ ေတဇာပိုင္၏ ေမြးေန႔ညက ျပန္လာသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ အခန္းတြင္းေအာင္း ေနသည္မွာ တစ္ရက္ပင္ ရွိခဲ့ျပီ။ အခန္းတံခါးကိုပါ ေလာ့ခ်ထားသည့္အတြက္ ေမးထူးေခၚေျပာလာလုပ္ၾကေသာ္လည္း အသံတိတ္လ်က္ရွိသည္။ လွဲအိပ္ထားသည့္ ေခါင္းဦးမွာလည္း မ်က္ရည္မ်ားေၾကာင့္ စိုစိစိုစိျဖစ္ေနသည္။ ၾကိဳးစားျပီး စိတ္ကို ထိန္းထားေသာ္လည္း ေတြးမိတိုင္း မ်က္ရည္က်မိသည္။ သူ ေတဇာပိုင့္ကို ထိုမွ် ခ်စ္သည္။

ထိုစဥ္ vibrate ခ်ထားေသာ ဖုန္းက ကုတင္ေဘးရွိ စားပြဲေပၚတြင္ တက်ီက်ီျမည္ကာ တုန္ခါေနသည္။ ဖုန္း၏ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚတြင္လည္း ဇီဇာပိုင္ဆိုသည့္ နာမည္ေလးက ထင္းေနသည္။ သက္တန္႔လင္း ထမကိုင္။ ေတဇာပိုင္ ဖုန္းေခၚေနသည္မွာ ဆက္တိုက္ပင္။ ေမြးေန႔ပြဲကတည္းက ႏွုတ္မဆက္ဘဲ ထြက္သြားသည့္ အခ်ိန္မွစ ယခုခ်ိန္ထိ ဖုန္းကို တစ္နာရီျခား ႏွစ္နာရီျခားတစ္ခါ ေခၚေနသည္။

သက္တန္႔လင္း လံုး၀ကို ျပန္မေျဖခဲ့ေခ်။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဖုန္းသည္ ရပ္တန္႔မသြား။ ေတဇာပိုင္တစ္ေယာက္ မကိုင္မခ်င္း ေခၚမည္ဟု စဥ္းစားထားသည္ ထင္ပါရဲ႔။ ၁၅မိနစ္ၾကာေသာ္လည္း ရပ္မသြား။ ဒီလိုျဖင့္ ဖုန္းေခၚေနသည္မွာ ၄၅မိနစ္တိုင္ ရွိလာခဲ့သည္။ Missed calls မ်ားမွာလည္း တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာခဲ့သည္။ ဖုန္း၏ vibrate သံက သက္တန္႔လင္းကို အေႏွာင့္ယွက္ေပးသည့္တိုင္ ျဖစ္လာသည္။

သက္တန္႔လင္း စိတ္မရွည္ေတာ့။ အရင္ဆံုး ျခံဳထားသည့္ ေစာင္ကို ဖယ္ကာ မ်က္လံုးေတြ ၾကိဳးစားဖြင့္လိုက္သည္။ ပိတ္မထားမိသည့္ မီးေရာင္ေၾကာင့္ မ်က္လံုးထဲ စူးကနဲျဖစ္လာသည္။ မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္မွာလည္း ငိုထားျပီး အိပ္ပဲအိပ္ေနသည္မို႔ မို႔တက္ေနကာ သက္တန္႔လင္း၏ နဂိုေမွးေနသည့္ မ်က္လံုးမ်ားမွာ ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါး ျဖစ္ေနသည္။ သက္တန္႔လင္း ေငါက္ကနဲ ထထိုင္လိုက္သည္။ ရုတ္တရက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေခါင္းထဲ ရိပ္ကနဲ မူးတက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ အဆက္မျပတ္ ျမည္ေနသည့္ ဖုန္းကို စက္ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။ ေလပူေတြကို တစ္ခ်က္မွုတ္ထုတ္ လိုက္သည္။

My Fussy Boyfriend || CompletedWhere stories live. Discover now