stop gewoon, zei je
de manier waarop je lippen zich naar elkaar toe bewogen
en wij uit elkaar
was zo pijnlijk vertrouwd
het is niet zo moeilijk, zei je
met ogen die langzaam spleetjes werden
en me deden smelten op de plaats waar ik stond
hoe?
ik vroeg het met mijn lichaam
het ontplooide zich in welvingen en lijnen
wanhopig vervormend om opnieuw gezien te worden
tot ik voor het eerst zag hoe je naar me keek
alsof ik niet ik was
en jij niet jij
hoe?
fluisterde ik
terwijl mijn ledematen verdorden en mijn vormen ineenkrompen
stop gewoon
stop met ... houden-van, zei je
hoe?
ik bleef het wel vragen en ik wachtte
maar je antwoordde niet, niet met je lichaam, niet zoals jij
je vroeg me gewoon
te stoppen
en nog steeds vraag ik me af: hoe doe je dat?
want hoe
in hemelsnaam
stop je met houden-van?
(ik schrijf heel dit boekje op dit liedje, lol)
JE LEEST
weerstand
Poetryover hoe een hart geraakt werd en begon te houden van en over hoe een lichaam een gebroken godin werd en leerde wat weerstand bieden was