Lübbey 22

                                    

                                          


                          
Emin otururken öylece dışarıyı izliyordu kimse bişey demedi kimse konuşacak bişey bulamadı.
                          
Emin:baba annem nasıl uzun süredir onu göremiyorum,sesini duyamıyorum.dedi. gözleri dolmuştu babası da böyle söylediğini duyunca daha çok ağladı ve cevap verdi
                          
Salih:iyi oğlum iyi oda seni çok merak ediyo.dedi.Emin gülümsedi daha sonra Emin beklenmedik birşey istedi
                          
Emin: Niyazi sen iyi misin kardeşim. dedi
                          
Niyazi:iyiyim Emin neden sordun?dedi.
                          
Emin:senden birşey isticektim daha doğrusu yardım gibi birşey yani.dedi
                          
Niyazi:tabikide isteyebilirsin elimden ne gelirse yaparım biliyosun.dedi.
                          
herkes merakla Emin'in ne diyeceğini bekliyordu.Biraz durdu gülümsedi etrafına bakındı ve
                          
Emin:eve gidelim seninle.
                          
Ali atladı lafa direk 
                          
Ali:Emin ne saçmalıyosun oğlum sen. dedi.
                          
Emin:Ali abi bak öz abim gibi görüyorum seni fakat ben eve gitmek istiyorum evde kalıcam demiyorum bak sadece gitmek istiyorum.dedi
                          
Ali:tamam da neden Niyazi? diye sordu.
                          
Niyazi:olur gidelim tabi. dedi
                          
Serdar hemen Niyazi'yi dürttü ve napıyosun saçmlama dedi.
                          
Emin:tamam abi sizde gelin hep birlikte gidelim hatta bütün köylüler gelsin ne dersin unutmayın bakkalı da alın ne dersin. diye çıkıştı
                          
Ali:Emin kendine gel sana adam akıllı bir soru sordum bana düzgün cevap ver sana gidemezsin diyen yok neden gitmek istiyosun?dedi.
                          
Emin:abi pardon tamam gidelim işte orasını karıştırma lütfen hem üstüm falan kaç gündür aynı görmüyomusun.dedi
                          
Ali:iyi tamam Ahmet sen ben bide Niyazi dördümüz gideriz.dedi
                          
Seyfullah:Ali biz ne oluyoruz burada? dedi
                          
Ali:Seyfullah ani birşey olduğunda sende burada etkileşimde olucaksın iki tane hoca aynı yerde bulunursa onları kızdırırız bunu biliyorsun.dedi sessizce.
                          
saat 13:00 olmuştu Emin,Ali,Ahmet ve Niyazi Seyfullah'ın evinden çıkmış Emin'in gilin evine doğru yürüyordu bu sırada yoldan geçen köylüler Emin'in durumunu öğrendiği için ona tuhaf bakışlar atıyordu ama Emin onların yüzüne bile bakmıyordu yaklaşık 15-20 dakikalık bir yürüyüşten sonra evin önüne gelmişlerdi Emin duraksadı ve ;
                          
-ne kadar uzun süredir gelmedim acaba sanki yıllardır girmiyomuşum gibi hissettirdi.dedi bu sırada yanlarındaki bakkalda oturan Mehmet amca ile selamlaştılar Emin kısa bir süre onla sohbet etmek için yanına gitti biraz konuştular ve geldi.
                          
Niyazi:hadi Emin ne işin varsa gir eve gör.dedi
                          
Emin:tamam hadi girelim.dedi,
                          
Emin anahtarla kapıyı açtı ve içeriye bir adım attı yavaş yavaş hareket ediyordu. evi çok kötü koku sarmıştı tek tek ve yavaşça hepsi içeri girdi içeri girdikleri anda burunlarını tuttular kokudan dolayı.Emin tek tek her odaya bakınıyordu sanki birşey arıyo gibi Ali ve Niyazi biribirine baktı gözleriyle sanki ne yapıyo bu dercesine bakıştılar.
                          
Ahmet:evi kokutan şey ne acaba. dedi
                          
Ali:uzun süredir eve giren çıkan yok hem mutfakta olan şeylerdir hemde.dedi cümlesini devam ettirmeden sustu.
                          
Ahmet:anladım hocam.dedi