"Oh siya apo ko, you go up na and change your clothes. Baka magkasakit ka pa." 
                          
Napangiwi nalang ako ulit. 
                          
Si lola talaga...
                          
Nang marating ko ang kwarto ko ay dali-dali akong humubad at naligo ng maligamgam na tubig.
                          
Pilit kong binabakante ang isip ko at bina-block ang mga nagtatangkang pumasok dito. 
                          
Posible ba 'yon? Yung parang blank canvas lang ang makikita mo pag ipikit mo ang mga mata mo? Na wala ka talagang iniisip pati yung mere fact na nakapikit ka at nag-eexist ka? 
                          
Girl, try mo kayang matulog?
                          
Oo na, weird na ako. As much as possible ay gusto ko talagang  makalimutan ang nangyari kanina, most especially yung abs niya...
                          
I shook the unholy thoughts away.
                          
Nang makalabas ako sa banyo ay naalala ko ang cellphone ko sa bag. Shit. Baka nabasa iyon at 'di na gumagana.
                          
Hinalukay ko ang bag ko. 
                          
Thank God umaandar pa naman. Napakunut-noo ako nang makita kong may ilang missed calls at text messages mula kay Jason Feelingero.
                          
"Sorry nga pala kanina ha? Hindi ko sinasadya iyon. Sana okay ka lang diyan. Huwag kang umuwi hangga't hindi pa humuhupa ang ulan. If possible ay sana magreply ka or sagutin mo ang tawag ko para naman hindi ako mag-alala." 
                          
Pa as if siya ha. Kunyari concerned? 
                          
Pero bakit parang totoong nag-aalala siya kahit alam ko namang hindi?
                          
I dropped myself on my bed and stared at the ceiling. Basa pa rin ang buhok ko at naka twalya lang ako pero wala na akong energy para gumalaw.
                          
I closed my eyes and saw his face. My eyebrows met when I again remembered the feeling of his lips pressed against mine...
                          
It was my first freaking kiss and basta-basta niya nalang kinuha 'yon without having any idea of how important it was for me. 
                          
I have always dreamed of my first kiss to be special, and that should be from the right person...
                          
Pero ang walang hiyang Jace ay bigla nalang ninakaw sa'kin 'yon na parang isang gamit lang sa tabi-tabi...
                          
Pero alam niyo ba kung ano ang pinakaiinisan ko sa lahat? 
                          
Sarili ko mismo.
                          
I could have stopped him. I knew what was going to happen, pero ang lintik kong kalibugan, atraksiyon, or kung ano mang feeling na 'yon ay nag expect at naghintay sa paglapat ng mga labi namin. 
                          
Alam ko sa sarili ko na nag-enjoy ako...
                          
I liked it, and it is killing me, because I hate him! I hate his guts! His confidence! His moves na feeling niya lahat ng babae ay makukuha niya sa mga pagpapa cute niya! Hindi siya pwedeng magwagi! Hindi ako papayag na ganun nalang ang tingin niya sa mga babae!
                          
Girl, mag-apply ka kaya sa Gabriela?
                          
Tumahimik ka diyan! At pwede ba, huwag mo na akong tawaging girl? Puro ka nalang girl! Nakakarindi na!
                          
Okay, Peps.
                          
I grit my teeth in frustration. Hindi talaga nakakatulong ang subconscious thoughts ko.
                          
Pagpasensiyahan mo nalang Jace pero huli na ang lahat. Hindi ko alam kung tama ang gagawin ko pero kailangan mo rin ito.
                          
Tumayo ako at nagsimulang maghalungkat sa drawer ko ng mga kinakailangan kong gamit para dito...