Chapter 59

                                    

                                          
'Het was de koffie...' fluistert hij ineens waarna hij met een harde klap onderuit gaat op de vloer. Ik slaak verschrikt een gilletje en de tranen springen me in de ogen. 'Saif, nee!' gil ik terwijl ik mijn best doe om niet in huilen uit te barsten. Ik kniel snel naast hem neer en klap een aantal keer zachtjes tegen zijn wangen aan. 'Nee, nee, nee!' gil ik huilend terwijl ik wanhopig op zoek ga naar zijn telefoon in zijn broekzakken. Ik vis hem er snel uit en bel wanhopig naar het alarmnummer.
                          
Waarom?

                          
Vergiftiging. Rattengif om precies te zijn. Hoe? Ik heb werkelijk waar geen flauw idee, waarschijnlijk door de koffie die hij had opgedronken. Maar waarom dan? Ik begrijp het maar niet.
                          
Verslagen staar ik naar de deur van de kamer waarin Saif zich bevind. Ik haal diep adem en ga met mijn handen kort door mijn haar. Mijn inmiddels rode ogen glijden over Saif's familie die er maar stilletjes bij zit. Ze waren hier een halfuur geleden aangekomen nadat ik ze het nieuws had verteld. Binnen no-time kwamen ze hier aan.
                          
Het voelt weer aan als met de situatie die ik had met mijn eigen moeder. De periode dat ze in coma lag. Zo voelt het aan. Zo benauwd heb ik het op dit moment dus. Ik kan het niet verdragen.
                          
'Meryam, hoe is dit allemaal gebeurd?' hoor ik Saif's moeder schor naast me zeggen. Ik blijf even stil en bijt hard op mijn lip om niet opnieuw in tranen uit te barsten. Ze houdt mijn hand vast en even zet ik mijn andere hand voor mijn ogen. Ik wil niet huilen. Mijn ogen doen alleen al pijn als ik er überhaupt nog aan denk.
                          
'Nou... het was in mijn appartement. Hij belde aan, gedroeg zich al een beetje zwakjes en net op het moment dat ik hem verder naar binnen wilde helpen viel hij ineens met een klap neer. Ik, ehm, had snel het alarmnummer gebeld. Ik kon het maar niet bevatten, de meedogenloze Saifeddine die ineens voor mijn neus onderuit was gegaan. Hij bleef maar steeds terug bij bewust zijn komen, het was heel eng om te zien eigenlijk. Hij bleef maar zeggen dat het met de koffie te maken had, en het engste van allemaal...' zeg ik en ril even kort. Ze kijkt me afwachtend aan terwijl de tranen al weer over haar wangen rollen.
                          
'De laatste keer dat hij weer terug bij bewust zijn kwam, hoestte hij ineens schuim op. Ik ben nog nooit zo bang geweest, nog nooit... kort daarna kwam de ambulance aan,' eindig ik mijn verhaal. Ze kijkt me met een trillende onderlip aan. 'S-Schuim?' vraagt ze geshockeerd. Ik knik en knijp mijn ogen meteen stevig samen als ik ze voel branden. Ik laat een snik horen en zet mijn gezicht in mijn handen.
                          
'Als ik hem niet had gevraagd om te komen was dit nooit gebeurd,' snik ik zachtjes. Ze slaat haar armen stevig om me heen en probeert me te sussen. 'Het was sowieso gebeurd, mijn liefste. Dit is het lot Meryam, vergeet dat niet,' huilt ze terwijl ze me stevig vast blijft houden. Ik zeg niks meer en blijf maar door huilen. 
                          
'Wat doen ze nu op dit moment met hem?' hoor ik een gebroken Noureddine vragen. Ik kijk meteen op en haal even diep adem. 'Een maagspoeling, erna misschien ook een bloedzuivering,' antwoord ik op zijn vraag. Hij knikt afwezig en gaat weer terug op zijn stoel zitten. Hij staart maar wat voor zich uit terwijl zijn jongste zusje, Yasmina, bij hem op schoot komt zitten. Ze verstopt haar hoofd in zijn nek en blijft zo in zijn armen zitten.
                          
'Waar is Nouara eigenlijk?' vraag ik aan Saif's moeder. Het duurt even voor ze antwoord geeft. 'Ze heeft een rechtszaak nu. We wilden haar niet storen,' zegt ze dan waarop ik knik. 'Oh...' zeg ik dan maar. Ik wrijf over mijn broek heen en kijk ongeduldig weer terug naar diezelfde deur die nog steeds gesloten is. Mijn hoofd schiet meteen weer terug als de deur opengemaakt wordt en er al gauw een dokter tevoorschijn komt.