Chapter 36

                                    

                                          
Tumakbo ako papasok ng bahay dala dala ang bouquet.
                          
I need to call Joao immediately, I need the answers quickly.
                          
My mind is a mess right now, anong nangyayari?
                          
"What's that, Amara?" narinig ko ang ting ni Mama galing sa dining area.
                          
Takot ko siyang hinarap, naka-paymewang siya habang nakataas ang kilay niyang nakatingin sa akin.
                          
"It's nothing, Ma." sagot ko at tumakbo ako papuntang kwarto.
                          
"Wag mong bastusin ang magulang mo, Amara, kinakausap pa kita..." banta ni Mama.
                          
Hinarap ko ulit siya, naluluha nanaman, bakit ba kasi iyakin ako?
                          
"Lika dito..." kinagat ko ang pangibabang labi ko habang papunta sakanya.
                          
I'm scared, nasaan na si Ate?
                          
"Sinong nagsabi sayong tanggapin mo ito?" diin niya habang hinahakawan ang braso ko.
                          
"I have the right, Ma. You have nothing to do with it..." matapang kong sinagot.
                          
"Sumasagot ka na ngayon ha..." tinaasan niya nanaman ako ng kilay.
                          
"I deserved to speak out, Ma. All you ever did was to ruined my life, and became more miserable." kahit na masakit sabihin at nakakasakit sa damdamin, she needs to know my opinion, kasi yun ang nadarama ko.
                          
"How dare you to say that..." at biglang namanhid ang pisngi ko, dahil sa sampal na natanggap ko galing sakanya.
                          
Hinablot niya ang buhok ko at sinabunot-sabunot niya ito.
                          
"Tita..." narinig ko ang boses ni Jhen.
                          
Tumakbo siya papalapit sa akin, "Ate," at niyakap niya ako.
                          
"Tumabi ka jan, Jhen! Sumosobra ka ng bata ka!" tinulak niya si Jhen papalayo, at hinila ako ni Mama papuntang kusina.
                          
"Walang kwenta!" at kumuha siya ng kutsilyo.
                          
Nanlaki ang mga mata ko ng papalapit siya sa akin.
                          
Hindi agad ako nakagalaw ng papalapit na siya, this is not my mother. 
                          
Bakit parang sobrang galit niya sa akin? Anong nagawa kong kasalanan?
                          
"Mama!" nakita kong lumabas si Ate sa pintuan at agad akong hinablot.
                          
"What the hell are you doing, Ma?!" sigaw ni Ate. Hindi parin ako makapagsalita.
                          
Nabitawan ni Mama ang hawak niyang kutsilya at napaupo sa sahig na tulala.
                          
"Amara, pack you bags." bulong sa akin ni Ate.
                          
Agad akong pumunta sa kwarto at humagulgol, ako na nga yata ang reyna ng kamalasan.
                          
I almost got killed, killed by my own mother!
                          
Kinuha ko ang maleta ko't kinuha lahat ng gamit ko. 
                          
I hate to see my mother like that.
                          
Hindi naman ganun magalit si Mama noon? What is happening to her?