239

                                    

                                          
M4 : Mansour heeft een broer, sowieso heeft hij dit gedaan uit wraak.

                          


                          
Rayan : Weet je wie hij is? 

                          
M4 : Ik weet dat zijn naam Driss is en dat hij niet in België woont. 

                          
R : Waar dan? 
                          
M4 : Parijs dacht ik 

                          
M2 : Al moeten we naar Canada, we zoeken hem op en doden hem klaar, zonder twijfels.
                          
Ik zat daar trillend van achter te luisteren naar al hun plannen. Ik was bang, verdrietig, bezorgd en alles te samen. Dit komt net een klap aan. Op een dag na de ander, hoor ik alleen maar slechte dingen. Mijn man die in de onder wereld zit, dat hij iemand heeft gedood en nu ligt hij in coma en willen ze wraak nemen op de persoon die dit gedaan heeft. 

                          
Ik stond op en ging naar beneden. Ik kon mijn tranen niet meer bedwingen. 

                          
Ik ging in mijn auto zitten en huilde het uit. Ik wil nu gewoon wakker worden in Younes zijn armen en dat dit allemaal een nachtmerrie was. 

                          
Ik zag Rayan komen. Hij stapte naast me in en troostte me. "Ik weet dat dit moeilijk is en raar voor je, want je bent dit niet gewoon, maar Leyla aub hou je sterk" Ik stopte met snikken. Hij wachtte even en ging weer door met praten. "Doe dit voor Younes, wees sterk voor hem en help ons om de dader te vinden. Wil je geen wraak nemen op de persoon die dit allemaal veroorzaakt heeft?" Natuurlijk wil ik dat! "Je beseft het misschien niet, maar jou hulp is belangrijk, doe dit voor je man" Hij heeft gelijk, die fucking Mansour of Driss of wat hij ook mag heten, moet boeten voor wat hij gedaan heeft! Ik veegde mijn tranen weg en keek Rayan aan. Hij glimlachte. "Je bent een sterke dame, je kan dit wel aan" "Maar ik ben bang, zo meteen loopt alles verkeerd af..." "Je hoeft niet bang te zijn, we staan allemaal achter je. Younes is net een broer voor ons en we zullen je beschermen net een zus" Ik glimlachte.

                          
Rayan wist hoe hij me moest kalmeren en overtuigen. Ik ben helemaal in! Ik ga helpen zoeken en ik ga die fucking Driss ook vinden! Ik ga wraak nemen. Al die pijn die hij mij en Younes heeft bezorgd, ga ik hem dubbel zo hard terug geven. Al die tranen die ik vandaag heb laten vallen, zal hij voor moeten boeten. Ik ben geen kleine meisje meer en ik kan dit aan. Mijn liefde voor Younes houd me sterk en inshallah komt dit allemaal goed! 

                          
Ik veegde mijn tranen weg en stapte mijn auto uit. Ik bleef even voor de hekken staan en nam een diepe zucht. Ik beloof mezelf, dat als ik door deze hekken stap, dat ik me sterk zal houden en dat ik er alles voor ga doen om die Driss te wreken. 

                          
Ik stapte door de hekken en ging terug naar boven. Ze waren aan het praten en lachen, maar toen ik binnen kwam, zwegen ze allemaal. Ik bleef staan want ik wist niet wat ik moest doen. "Kom" zei Rayan. Hij is de enige die ik echt vertrouw en de enige waar ik durf mee omgaan. 

                          
Ik ging naast hem zitten en staarde naar de grond. "Je kent ons misschien nog niet, maar ik ben Reda" zei dus een van hen en gaf me een hand. "Ik ben Adil" zei degene naast hem. "Ik Soufiane" en zo gingen ze het rijtje af. 

                          
"En ik ben Hamza en ik kan de allerlekkerste thee maken" zei hij en kwam uit de keuken. Ik begon te lachen. Hij lijkt me nog jong, ik schat hem 18. Hij gaf ons allemaal een glas thee. Ik nam een slokje. Wollahila, hij grapt niet, is echt overheerlijk deze etay. 

                          
"Younes was ook altijd dol op mijn thee, dus daarom op Younes!" zei hij en hield zijn glas omhoog. "Denk je we zijn Peter die pintje drinkt ofso" zei Soufiane. "Jullie kunnen echt nooit eens optimistisch zijn nee" Ik begon te lachen. Deze jongen is echt hilarisch! 

                          
Mijn moeder belde me. Fuck het is al zo laat en ik ben nog niet thuis. Ik stond op en ging aan de trappen staan. "Ja mama sorry had overuren, ik kom zo meteen" "Oh oke, ik maakte me al zorgen" "Ik kom zo goed?" "Ja is goed" Ik legde af en ging terug. "Uhm jongens, ik moet ervandoor" zei ik verlegen. Rayan keek naar het uur. "Ik ga met je mee!" Ik keek hem raar aan."Ik laat je niet om deze uur alleen rondrijden in deze buurt" "Ohw...dankje" "Jibril, volg ons, dan kan ik terug met jou" "Ja is goed" Ze stonden op en liepen achter me. 

                          
In de auto : 

                          
"Niemand weet dat Younes in coma ligt, zijn ouders niet,zijn zus niet, mijn moeder niet, dus je houd het voor jezelf oke? Zeg dat hij op een lange zakenreis moest" zei Rayan. Ik knikte.
                          
We kwamen aan voor mijn deur. Ik bedankte de jongens voor meegekomen te zijn en reed de oprit op.
                          
Ik ging naar binnen. "Je hebt lang gewerkt vandaag he" zei me ma. "Ja zeg dat wel, ik ga dus gaan slapen slaapwel!" zei ik en gaf haar een kus. "Slaapwel hbiba" Ik liep naar boven en deed de deur achter me dicht. Ik liet mezelf op bed vallen en viel in no time in slaap.