Chapter 56

                                    

                                          
Stephanie's POV

                          
Aaminin ko, I'm happy that Ziana is alive. Pero, maraming nagbago sa kanya. Simula nung makita namin siya, lagi ang sama ng tingin niya kay Ana tapos ngingiti kapag nakita kami. 
                          
Ano bang nagyayari sa kanya? Naguguluhan na ako.
                          
"Steph, can you come with me to the restroom?" Tanong sakin ni Ana.
                          
"Su--" sasagot na sana ako nang magsalita si Ziana.
                          
"Steph, can come with me to the library?" Tanong naman sakin ni Ziana. 
                          
Tsk, ano nanaman ba to? Hindi ko alam kung sino ang sasamahan ko. 
                          
"Ana, pwede ba sa iba ka na lang magpasama? Sasamahan ko muna si Ziana." sabi ko sa kanya. 
                          
Napasimangot siya pero bigla ring ngumiti. 
                          
"It's okay. Kay Charlene na lang ako papasama." sabi naman niya. Tinanguan ko siya at sumama na kay Ziana.
                          
"Teka, ano bang gagawin natin sa library?" Tanong ko sa kanya habang naglalakad kami. 
                          
Seryoso naman siya ngayon. Ewan ko ba, paiba iba ang mood niya.
                          
"I'm finding a book for Mrs. Reyes." she said. 
                          
"Wow, di ako makapaniwala! Sinunod mo siya?" Natatawang sabi ko. 
                          
I suddenly feel comfortable talking to her. How I miss her.
                          
"Tsk, just shut up. Even me, I don't want to obey her, but asdfghjkl." hindi ko narinig ang last part dahil binulong niya yun.
                          
"Pardon me?" Pag uulit ko. 
                          
"Nothing." she coldly said. Haist, Ziana will always be Ziana.




                          
---
                          
Ana's POV

                          
Argh! Nakakinis ka Ziana! Ginawa ko naman lahat pero bakit sa isang galaw mo lang nakuha mo nanaman sila? 
                          
Aish, you're really getting into my nerves. Cursed that girl to death. Hindi ko nga matanggap na pinsan ko siya eh. 
                          
Napatingin ako kay Alex nang magsalita siya. Tsk, isa pa siya. Ang hirap niya pakisamahan, napakaarte!
                          
"Now, you feel of being out of place since the true Ziana is back. Tss, I pity you, Ana." iling iling na sabi niya. 
                          
Argh! Naiinis talaga ako! I smiled sweetly to her as if I'm not affected of what she had said. 
                          
"No. Its okay. Beside, matagal rin naman sila di nag kasama sama and I know that they missed each other so wala namang problema." I said then give her a fake smile.
                          
"Oh, great pretender, aren't you? Hahaha" she sarcastically laugh then give me cold stare. 
                          
Wala pala dito ang iba kasi matagal pa naman magsimula yung class. 
                          
Pagkatapos ko sa pumunta sa restroom kanina, iniwan din ako ni Charlene kasi may pupuntahan daw muna siya saglit.
                          
"Huh? What do you mean by that?" I fake a smile before asking that. 
                          
"Tsk, don't act that you're clueless. You know what I mean. Don't worry nobody's here so you're free to release your anger towards me." nakangising sabi niya. 
                          
Tsk, sinusubukan mo ko ah. Pwes di ako papatalo.
                          
"Oh, di ka pala tanga katulad ng iba! Ang dali kasi makuha ang tiwala ng mga kaibigan mo tignan mo, konting act ko na lang as old Ziana, nakuha ko na sila." nang aasar na sabi ko sa kanya.