Chapter 40

                                    

                                          
'Meryam? Ben je klaar? Nassim staat beneden te wachten op je,' hoor ik mijn assistente vanuit de kamer zeggen . Ze klopt een paar keer op de deur van de badkamer klopt waar ik me op dit moment in bevind. 'Ja, wacht nog heel even,' antwoord ik snel terwijl ik de voorste twee lokken van mijn haar nog strakker naar achter trek. Ik pak mijn tasje nog op en loop dan op mijn hakken terug de kamer in.
                          
'Dankjewel voor het melden, Alyssa. Je mag vrij nemen voor jezelf, als je wil? Je hebt hard gewerkt de laatste paar dagen,' glimlach ik terwijl ik mijn hand op haar schouder leg. 'Oh wauw, serieus? Bedankt,' zegt ze me terug met een brede glimlach op haar gezicht. 'Met plezier, zie ik je morgen?' vraag ik haar nog net voor ik de deur open trek. 'Maar natuurlijk,' knikt ze glimlachend terug. Ik knik dan even en loop de hotelkamer uit, rechtstreeks naar de lift.
                          
Beneden aangekomen kijk ik even om me heen om te zien waar Nassim staat. Vanuit het niets voel ik twee handen op mijn ogen en draai ik me snel om.
                          
'Onze Nassim heeft zich leren aankleden?' grap ik. Hij lacht even en schudt dan zijn hoofd. 'Moest wel hè. Ik moet toch wel een status hebben hier,' knipoogt hij waarna hij zijn arm naar me uitsteekt. Ik glimlach kleintjes en loop dan met hem mee zonder mijn arm om die van hem te haken. Het voelt toch op de één of andere manier verkeerd aan. Hij zegt er tot mijn opluchting niks van.
                          
'Je ziet er prachtig uit trouwens,' knikt hij glimlachend. 'Dankjewel,' fluister ik terwijl ik scheef glimlach. 'Er zal heel wat pers bij de conferentie zijn, daar ben je je bewust van toch?' Hij kijkt me even aan om mijn reactie te peilen.  'Ja, dat wist ik al inderdaad,' knik ik. Hij kijkt me even lang aan. 'Is er iets?' vraag ik als hij me maar blijft aankijken. 'Nee, er is niets.'

                          
-

                          
Voorzichtig loop ik het zand op van het strand waar de conferentie zich zou plaatsvinden. Allerlei belangrijke zakenmensen van over de hele wereld zouden zich verzamelen, hier in Barcelona. De één om meer potentiële werknemers te vinden, de één juist om een baan te scoren bij de werkgevers die hier zullen rondlopen. Wie de gehele bijeenkomst zou openen is nog niet bekend, wat ik wel had begrepen was dat het een hele bekende zou zijn.
                          
En mijn vermoedens liggen totáál niet bij Saif. Die zit nu vast en zeker nog in Nederland, daar ben ik bijna helemaal overtuigd van. 'Waar zit jij toch met je gedachtes?' Verrast kijk ik op naar Nassim die me vragend aan kijkt. 'Oh, nergens eigenlijk,' mompel ik waarna ik even flauwtjes glimlach. Zie je het al voor je dat ik Nassim al mijn problemen met Saif ga vertellen? Mannen zijn ook niet te vertrouwen hoor.
                          
'Oké, kom je nog mee? Het gaat zo beginnen.' Hij kijkt me even aan waarna hij zijn blik van me afwendt. Ik weet hoe Nassim is, na al die jaren nog steeds. En ik kan gewoon merken dat hij het niet leuk vindt dat ik hem niks vertel. Maar ik bedoel, ik kan hem toch niet meteen alles vertellen? Niet na al die jaren?
                          
Ik knik afwezig en ga op een stoel zitten ergens helemaal vooraan. 'Ik ben benieuwd wie zometeen achter die microfoon gaat staan,' fluister ik naar Nassim. 'Weet je dat dan nog niet? Het is-' Hij wordt al meteen afgekapt door Pérez, de oprichter van de organisatie die de conferentie organiseert, die door de microfoon begint te praten.
                          
'Dames en heren, een daverend applaus gevraagd voor heer Benahmed!' luidt zijn stem enthousiast door de microfoon heen. Ik verslik me hevig in mijn eigen speeksel waardoor ik het hard uit begin te hoesten. Ik voel allerlei ogen op me branden waardoor ik het nog meer benauwd krijg.
                          
'Hey, Meryam. Gaat het nog?' fluistert Nassim in mijn oor terwijl hij zacht op mijn rug blijft kloppen. Ik knik hoestend en probeer mezelf te vermannen. Ik wapper even met mijn hand over mijn gezicht heen door de warmte die me ineens overspoelt.