Forbidden Chapter 11

                                    

                                          
Forbidden Chapter 11
The Rose's Thorn
~♚♚♚~

Hawak ko ang libro sa aking mga kamay upang basahin ang tinalakay namin sa history kanina lang, pero gaya ng nagdaang umaga ay walang pumapasok maski isang letra sa utak ko o mas mainam na sabihin na wala ang focus ko sa ginagawa ko.
Hindi ko ubos maisip kung bakit ako nagkakaganito. At maski minsan ay hindi pa nangyayari ang bagay na ito. Isang malalim at problemadong buntong hininga ang pinakawalan ko habang nasa ilalim ng isang makapal na puno sa gilid ng isang parke, na siyang bahagi parin ng domicile. Pawang mga nasa erudite lamang ang maaaring gumamit sa lugar na ito, kung kaya't nabawasan ang pagkailang ko sa paligid. Ngunit kahit ganoon ay ginugulo parin ng lalaking iyon ang isip ko.
Isinara ko na lamang ang librong binabasa ko bago sumandal sa makapal na punong aking pinipwestuhan. Wala sa sarili akong napatingala, sinubukan kong silipin ang langit mula sa aking pwesto gamit ang dugo ko bilang bampira pero tanging nakakasilaw na liwanag lang ang nakikita ko sa bawat pagitan ng mga dahon sa halip na ang bughaw na kalangitan. 
Isang bagay na nagpatunay nang nangyayari sa akin at isang salita ang akma para gamitin, distracted, yun ang nararamdaman ko sa bawat oras nang magsimula akong gumising. Una ang kay diamond ang ikalawa naman ay dahil sa lalaking iyon at ang ikatlo ay ang pakiramdam ng minamatyagan ng kung sino man sa paligid. At ang huli ang masasabi kong mas gumugulo sa isip ko.
Hindi iisang beses kong naramdaman ang bagay na iyon magmula sa dormitoryo hanggang sa klase ko ngayong araw. Kaya't hindi ko maiwasang mawala sa konsentrasyon. Idagdag pa doon ang mga tinging ibinibigay sa akin ng mga estudyante sa paligid ko kaya't minabuti ko na lamang na lumayo pansamantala sa lahat.
Nasa loob naman ako ng paaralan, ligtas naman siguro ako sa lugar na ito.
Pero kung iisipin ay hindi dito ang unang beses ko itong maramdaman, sa labas ng eskwelahan, sa bayan ng Somnium at maging sa mundo ng mga mortal, may pagkakaiba nga lang ngunit hindi ko mapangalanan kung ano.
Imbes na paglaanan ko pa na makita ang langit ay naisipan ko na lamang na obserbahan ang paligid, isa sa mga bagay na nakasanayan ko na noon dahil sa posisyon ko sa mundo ng mga mortal.
Puno ng mga nagtatawanang grupo ang nasa paligid ko pero ang nakakapagtaka ay ang mga uri ng nakararami, halos lahat ay mga witches lamang dahil sa amoy nila pero ang mga bampira? Wala akong maamoy sa paligid.
Siguro hindi sila mahilig makihalubilo kahit pa sa mga kapwa nila estudyante na wala sa pyramid at royalty line. Mabuti iyon kung ganoon upang mabawasan ang iisipin ko lalo at mga tulad nila ang makakasama ko ng madalas sa lugar na ito. Masiyado ring nakaka-intimidate ang mga gaya nila para sa akin, ang mga tingin nila, ang kulay ng balat, ang amoy ng kanilang dugo at higit sa lahat ay ang lalaking iyon. Hindi ko masasabing may dapat ipintas sa kanila maliban sa ugali nilang tila hawak nila ang mundo, dahil ang totoo ay perpekto na sila. 
Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip ng mahagip ko ang dalawang pamilyar na pigura sa malayo. Papasok pa lamang sila sa domiciles at may seryosong pinag-uusapan, bulong ang ginagawa nila pero hindi iyon nakatakas sa aking pandinig lalo pa't nagkukusa mismo ang sarili ko na pakinggan ang mga iyon, na dapat ay hindi ko na ginawa.
"You should've always expect the worst to come. Dapat ay alam mo nang pwedeng mangyari ito sa simula palang. She's not one of us and you already saw it with your own two eyes! You are being warmhearted again on everyone at yun ang ayoko sa ugali mo diamond." Nakita kong napayuko si diamond sa sinabi ni ash, pero hindi ko maiwasang pangunutan ng noo sa pinag-uusapan nila. Who's that she?
"Pero parte na siya ng pyramid, I think she could help us at isa pa-"
Dinig kong sagot niya pero imbes na palawakin ko pa ang kuryosidad ko ay pinili ko na lamang na itigil ang pakikinig sa kanila. Pakiramdam ko ay lumaglagpas ako sa linya at karapatan nila. And that's not what I want to do in the first place, sadya lang talagang wala sa kontrol ko ang mga ability na gaya nito.
I was about to get my things and stand on my feet ng magtayuan ang mga balahibo ko. Just a mere feeling of that certain presence again is enough to give chill on my spine but this time it is different. It is near, sobrang lapit na mas nakakatakot para sa pakiramdam ko.
My surroundings seemed normal, unlike me. It is the strangest thing for me. Nagugulo na ang utak ko sa kung ano ang dapat kong gawin, should I shout now and be a damsel in distress in front of everyone or pretend to be a tough knight in the dark side?
Pinipilit kong paganahin ang mga senses ko pero masiyadong nag-do'dominant ang takot sa buong sistema ko, reason for me to just remain on my position and think what might happen for the next 5minutes. I shouldn't remain here pero ang mga binti ko ay natatakot humakbang. I closed my eyes and tried to compose myself pero mas lalo akong nawala sa sarili ng maramdaman ang pagdampi ng isang malamig na bagay sa may bandang leeg ko.
It is near, so near on me now.
"You. Shouldn't. Return"
Nanindig lalo ang mga balahibo ko sa tatlong salitang ibinulong niya. It is deep and daunting; his voice can bring catastrophe sa kahit sinong makakarinig, at ako ang maswerteng biktima ng boses niya.
The first thing that comes to my mind was to run, pero hindi ko magawa lalo na nang may maramdaman akong mahapdi sa aking leeg. I bit my lower lip to secure my voice, restraining myself to not make any noise. I should shout but something is pulling me to keep this fear to myself.
Unti-unting nanlalabo ang mga mata ko dahil sa mga luhang nais lumabas sa hindi ko malamang dahilan. I closed my eyes tightly and pray to the god I know. Aakalain mong dininig ako ng langit ng biglang umihip ng malakas at mawala ang nakakatakot na presensya na iyon sa aking likuran.
And the next happened is me, kneeling on the grass with a trembling body. Habol-habol ko ang aking paghinga na hindi ko alam na pinipigilan ko kanina.
For a moment, I became a child that asking for a mother, a princess that need to be saved by his knight, a rose that asking for a water but no one comes to make it. No one found me, and no one will see me. It was only me, being vulnerable in the darkest side of this castle.