Kapitulli 12

                                    

                                          
Kapitulli 12. 
Gjithe rruges nxitonte, dhe mendonte me vete, o zot ishalla ska marr babi ne telefon se me siguri nena do ja kete thene te gjitha ankesat qe ka. Pff ca mendimesh ka dhe ajo. Dhe ecte. Ne qytetin e saj ndryshe atje ku jetonte nuk egzistonin semaforet dhe bente shume kujdes kur ecte sepse as shoferet ne shqiperi nuk eshte se e respektojne shume rregulloren rrugore. Sidomos cunat e rinj. Ose me mire ne pergjithesi. Ishe perballe pallatit te shpise i ndante vetem nje rruge qe te hynte ne lagje. Zakonisht ajo ishe rruga kur kalonin me shume makina po cuditerisht ishin vetem 4-5 ne xhiro. Asnje makine afer mendoj te kalonte tek vizat e bardha qe cuditerisht dukeshin akoma dhe pse pluhuri bente te veten, sa vinte dhe i zbahnte ngjyren. Tek viza e trete i del perpara nje makine, nuk ndodh asgje e rend po ne nerva e siper Nina i kthehet:
Je qorr? Jo se neqoftese je te shkoj te blej nje pale syze. 
SHeh te dali nga makina nje koke mashkulli ishe apo sishe tek 22 vjec, floke zi te bera me xhel, me fytyre te embel, syte kafe edhe me nje buzeqeshje te mbrekullushme. I pergjigjet:
Jo une qorr nuk jam, por mesa shoh do bej nje rruge tjeter te shkoj te blej uje, se ketu dikush eshte bere per uje te ftohte. Ose me mire "po humb ndjenjat". 
Nina: uff prap ti, Paulo, Pavlin, Paulin ca dreqin quhesh. Na shkrive, nejse eshte humbje kohe te ndaloj ketu, e te bisedoj me ty. Gjithesi tani jam mire. I tha me ironi, dhe beri nje buzeqeshje te sforcuar.