Prolog

                                    

                                          
    Usłyszałam huk naczyń opadających na podłogę, udałam się odrazu do kuchni. 
W pomieszczeniu stała moja młodsza przyrodnia siostra Ania. A na podłodze znajdowała się miska z przygotowanym jedzeniem na obiad.
-Maria możesz mi pomóc posprzątać-zapytała 
-Anka, ile razy mam ci mówić abyś nie zabierała się za noszenie szklanych rzeczy. Bo zawsze je stłuczesz. - powiedziałam zbierając szklane resztki.                                             
  -Dziekuje za pomoc-powiedziała ucieszona Ania
-Chodź już bo spóźnimy się na obiad, a Jadwiga zawsze się złości gdy się spóźniamy.- powiedziałam idąc z Anią do jadalni.
  Przy stole siedziały już Jadwiga moja macocha oraz jej 2 starsze córki  Bożena i Aleksandra, szybko usiadłam przy stole z Anią.
- Spoźniłyście się- powiedziała macocha
-Pewnie Anka coś nabroiła-powiedziała Bożena
- To przezemnie, rozbiłam miskę- powiedziałam szybko
- Jesteś najgłubszą istotą jaką w życiu widziałam,
-Do tego bardzo brzydką-oddała Aleksandra
-Oraz sierotą!-powiedziała Bożena
Spojrzałam z przerażeniem na macoche, nie mogłam uwierzyć w to co właśnie usłyszałam. Wstałam w krzesła i zacisnęłam pięść.
- Ah, Mario zapomniałam Ci powiedzieć, dostałam list, twój ojciec zginął w wypadku. Powóź którym jechał spadł z przepaści dwa dni temu- powiedziała bezżadnej troski ani smutku w głosie
-Nie żyje... mój tata nie..-po policzkach zaczęły mi spływać łzy
- Jeszcze jedno Mario, postanowiłam że nie będziesz już tu mieszkać
-Słucham?
Do jadalni weszło 2 mężczyzn trzymających linę.
-Sprzedałam cię łowcom niewolników.                                                                                      
Jeden mężczyzna podszedł do mnie i złapał za rękę, broniąc się wylałam na niego gorąca wodę. Wyrwałam im się i wyskoczyłam przez okno. Biegałam przez łąkę za moim domem wołając o jaką kolwiek pomoc. Przy jeziorze czarnoskóry mężczyzna dogonił , mnie i usiłował złapać. Wzięłam do ręki długi pień drewna i zaczęłam nim go bić. Jednak niespodziewanie drugi jakby wyrósł z podziemi zapał mnie mocno za rękę i ze zdwojoną siłą uderzył w głowę. Obraz mi się rozmazał i straciłam przytomność.