Hoofdstuk 38: stallen

                                    

                                          
"Ja ze lijkt inderdaad veel op mij." Ik trok Lieke tegen me aan en gaf haar een knuffel. 
"En die andere is een hulpje zei je?" Silvester keek me strak aan.
"Ja, van de kokkin maar volgens mij vind die haar nog te jong om te werken en eigelijk weet ik niet precies wat ze hier doet." Silvester keek bedachtzaam nu.
"Ik wou dat we geen hulpjes hadden. Geen mensen gestolen uit hun eigen wereld en leefgebied om voor ons te werken. Moet je haar nou zien!" Hij pakte Maud bij haar handje en trok haar op zijn schoot. "Dit is nog maar een kind! Een kind dat door haar eigen ouders opgevoed had moeten worden, niet hier op een onbekende wereld waarvan ze de taal niet eens beheerst!" De kalme en altijd vrolijke Silvester keek nu vurig en volwassen, dit was iets waar hij echt voor wilde vechten. 
"Straks als ik na deze opleiding mezelf omhoog gewerkt heb, ga ik ervoor zorgen dat er een wet komt waardoor we geen mensen of individuen die nog niet volwassen zijn kunnen weghalen uit hun wereld." Ik knikte, door mijn vader wist ik dat dit ook een groot probleem was in de politiek. Wel of niet kinderen als hulpjes mee nemen?
"Ik vind je idee erg goed. Laten we hopen dat je het voor elkaar gaat krijgen, met dit idee zal ik je altijd steunen. Ook als we later elkaar niet meer zien doordat we allebei wat anders zijn gaan doen." Silvester keek me blij aan, "meen je dat?! Je bent echt een geweldige vriend, euh... vriendin."
"Lara! Lara! Kijk!" Lieke wees met haar handje omhoog. Ik volgde haar vinger en zag dat de snelheidsdraak die ik en Jaemelynn gezien hadden nu bijna bij ons was. Een luide brul weerklonk en een stem schreeuwde.
"Allemaal aan de kant! Uit de weg!" De draak ging heel snel maar zag eruit alsof hij zo uit de lucht zou gaan vallen. Helaas voor de bereider wilde hij gaan landen op een veld vol met beginnende leerlingen en draken. Hoewel de meeste draken en leerlingen het snapten en aan de kant gingen of landden en zich uit de voeten maakte, was er een die niet uit de weg kon. De draak klapperde onbeholpen met zijn vleugels en bleef zo in de lucht, maar doordat zijn staart alle kanten op zwaaide, draaide de draak steeds rond. De jongen op zijn rug zag er wat groenig uit en hij keek steeds paniekerig naar de aanstormende snelheidsdraak. De draak van de jongen werd ook steeds paniekeriger en ging nog raarder bewegen om naar de zijkant van het veld te komen.
"Jaemelynn, ga ze helpen en duw ze aan de kant. Anders gebeuren er dadelijk nog ongelukken." Meteen sprong Jaemelynn omhoog de lucht in. Invis keek haar brommend na, hij was zeker in gesprek geweest. Snel vloog Jaemelynn naar de twee stuntels in de lucht. Ze draaide een rondje om hen heen en vloog toen recht tegen de zijkant van de draak. Door de schok spreidde de draak zijn vleugels en gleed zachtjes op de wind naar beneden. Toen ze eenmaal veilig op de grond stonden keek de jongen blij om zich heen.
"Zagen jullie dat? Ik ben veilig op de grond gekomen! Ik kan wel vliegen, jullie hadden het allemaal mis!" Ik hoorde Jaemelynn zuchten, "het zal een wonder zijn als die ooit echt goed gaat leren vliegen." Ik kon niet anders dan haar gelijk geven.
De grond trilde en iedereen keek naar de snelheidsdraak die uitgeput op de grond lag. Zijn bereider gaf een klopje op zijn rug en sprong toen uit het zadel. De man, die mij had verteld dat ik op Jaemelynns vuurkrachten mocht gaan oefenen, kwam aangesneld.
"Waarom heb je zo'n grote haast?"
Er zijn moeilijkheden, ik moet nu met de directeur spreken!" 
"Ja hoor volg mij maar." Samen liepen ze naar binnen. Meteen nadat de deur dichtgevallen was begon iedereen te praten.
"Heb je dat gehoord?! Er zijn moeilijkheden! Zou er een land zijn dat zich niet wil overgeven?"
Jaemelynn kwam mijn gedachten binnen, "niet aan de andere vertellen maar het gaat over je vader. Er zijn meerdere gevallen zoals die van hem." Vliegensvlug draaide ik me om, ik zag dat Jaemelynn naast de uitgeputte draak op de grond zat. Ik liep op ze af.
"Heeft hij je dat verteld?"
"Ja nadat ik gevraagd had waarom hij zo'n haast had" ik legde een hand op de hijgende draak.
"Zal ik je binnen zetten en wat water geven?" Jaemelynn vertaalde mijn zin naar haar eigen grommerige taaltje en de draak schudde zijn kop. Langzaam stond hij op, toen hij eenmaal stond zag ik dat hij bijna dubbel zo groot was als Jaemelynn. Nu ik hem in zijn volle grootte zag kwam ik tot de conclusie dat hij absoluut niet in Jaemelynns stal paste. Ik draaide me om en zag aan de andere kant van het veld de stallen van de 3e jaars. Ik begon richting de stallen te lopen en gelukkig volgde Jaemelynn en de andere draak me. 
"De anderen staren naar je." Ik keek achterom en zag dat Jaemelynn gelijk had. Mijn ogen vonden die van Silvester en hij stak een duim naar me op, Lieke en Maud zaten nog steeds bij hem en keken blij omhoog. Gerustgesteld stak ik ook mijn duim omhoog en liep verder. Binnen was het rustig, de andere draken waren ook aan het oefenen. Ik liep door naar achteren waar ik een stal vond zonder naambordje, ik deed de deur open en leidde de grote snelheidsdraak naar binnen. Vlug haalde ik een emmer water en zette die voor de draak neer, hij begon gelijk met drinken en ik besloot dat ik hem net zo goed even een beetje stofvrij kon maken. Ik pakte nog een emmer met water en begon hem langzaam schoon te maken. Jaemelynn en de draak zaten samen in hun eigen taaltje te praten, Jaemelynn liet een blij en gelukkig gevoel doorschemeren en ik durfde het niet aan om hun vredige conversatie te verstoren. 
                          
Net op het moment dat ik de draak stofvrij had gemaakt ging de deur open en kwam er een hulpje binnen. Hij keek erg verdwaasd en leek op zoek te zijn naar iemand.
"Wie zoek je?" Ik liep de stal uit terwijl ik mijn handen aan mijn broek afveegde.
"Ik zoek Lara Wenby en de draak die ze meenam." Hij klonk niet erg blij en ik vroeg me af wat er aan de hand kon zijn.
"Ik ben Lara en die draak is hier, waarom zoek je ons?"
"De directeur vraagt naar je en de commandant wil zijn draak graag terug." Ik zuchtte en liep de stal weer in.
"Nou jongen, dat was de tijd van je middagdutje we moeten terug." Brommerig stond de draak weer op en liep de stal uit. Het hulpje rende meteen weg, "jullie vinden de weg zelf wel." Met de grote draak aan mijn linkerkant en Jaemelynn aan mijn rechter kant liep ik weer naar buiten. Een heel ontvangstcomité stond me op te wachten.
                          
------
Sorry dat het zolang duurde voordat ik weer uploadde maar ik had een verjaardags-slaapfeestje en een economieproject waar ik te laat aan was begonnen. Dit is een extra lang hoofdstuk om het goed te maken.