Hoofdstuk 35: kokkin

                                    

                                          
De man keek boos naar Lieke, "goed dan ze mag hier blijven tot er een andere oplossing is voor dit probleem." Ik voelde me heel erg opgelucht en kon de man wel zoenen. Nou ja zoenen... ik was gewoon erg blij, zoenen zou ik absoluut niet doen hij was de oom van Mirth notabene!
"Dankuwel hier ben ik heel blij mee." Lieke keek me blij aan, "ik mag blijven!"
"Ho ho rustig aan. Ze mag blijven maar zal bij de kokkin ondergebracht worden, we willen namelijk niet dat anderen van hun studie afgehouden worden. Ik zal haar inlichten en dan haalt ze haar dadelijk op. Nou ga je voorbereiden op de les want die start al over enkele minuten." Ik knikte en liep vlug de kamer uit, buiten stond Lowie te wachten.
"En? Mag ze blijven of moet Lieke ergens anders heen?" Lieke sprong uit mijn armen en liep naar Lowie toe voor een knuffel.
"Ik moet bij de kokkin spelen als Lara les heeft."
"Ze mag blijven?!" In Lowies stem klonk blijheid en verwarring, "hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Directeur Kingsley vind zo goed als niets goed!"
"Ach ja, daar ben ik Lara voor, niet?" De bel ging en ik ging snel bij op mijn knieën naast Lieke zitten. "Je moet hier blijven wachten tot de kokkin je heeft opgehaald oke? Ik kom je straks weer ophalen, ja?" Ik gaf haar een kus op haar hoofd en liep toen weg. Ook Lowie gaf haar een knuffel en ging toen vlug naast me lopen.
"Ik ben blij dat ze hier mag blijven, ik weet dat ik je daarstraks dom heb genoemd en een sukkel maar dat spijt me."  Ik gaf hem een por, "tis wel goed joh, we hadden vroeger altijd ruzie weet je nog? Over jou favoriete speelgoed draakje en je houten poppetjes en over mijn vlieger, wie mocht nou wat wanneer gebruiken? Het was altijd ruzie want allebei wilden we alles hebben." Ik zuchtte, "dat heb ik eigelijk best wel gemist de afgelopen twee jaar." Lowie grinnikte, "ja ik ook." We sloegen een hoek om en kwamen bij de trap uit.
"Ik ga hier links, dus tot straks ofzo..." Lowie liep weg naar links en ik liep de trap op. Bovenaan de trap stond mijn klas samengepakt voor de deur te wachten op een les geologie.
                          
RING! Daar ging de bel, snel sprintte ik het lokaal uit op zoek naar de keukens. Want daar waar keukens zijn moest de kokkin toch ook ergens zijn. Een hulpje liep langs mij heen met een borstel en een emmer sop in zijn handen, ik stopte en tikte hem op de schouder.
"Kan jij me vertellen waar de keukens zijn?" Eigelijk was het raar dat ik die nog nooit gezien had, maar ik had het gewoon te druk met mijn dromen najagen. Het hulpje knikte en begon toen met een hoge stem te praten, "ja die gang uitlopen, naar links en dan de vijfde deur rechts." 
"Bedankt." Snel liep ik door, links en dan de vijfde deur rechts. De deur in kwestie was open en ik kon de wit betegelde ruimte erachter zien. Het was er druk en het rook enorm naar eten, stoom wervelde om me heen toen ik over de drempel heen stapte. Hulpjes liepen af en aan terwijl een stem over alle drukte heen schreeuwde: "hier die salade! Nee niet die, die andere wil ik hier hebben! Dat vlees bakt zo aan zet het uit! Wat ben jij nou aan het doen met dit brood?! Ga maar vragen om extra werk! Nee niets te maren, snoepers krijgen extra werk zo zijn de regels! Waar zijn de borden? Die hebben we zo nodig de les is al afgelopen!" Ik liep voorzichtig in de richting van de stem, bang om over voedsel restjes uit te glijden. Opeens zag ik haar, de kokkin was een lange gezette vrouw met bruine haren. Ik tikte haar op haar arm, "mevrouw? Ik ben op zoek naar mijn zusje, die zou hier ergens moeten zijn." Ze draaide zich om en keek me boos aan.
"Hoe waag je het om op zo'n toon tegen mij te praten?" Ik vroeg me af wat er aan de hand was, ondertussen namen haar ogen me scherp op. "Je hebt geen schort aan, waar is je schort?! Ga jij ook maar vragen om extra werk, ieder hulpje moet een schort aan, ik dacht dat dat wel duidelijk was!" Ik begon te lachen, ze zag me aan voor een hulpje, daarom deed ze zo boos.
"Ga je nou ook nog staan lachen?! Hulpjes worden wel steeds brutaler he! Kom maar eens mee dan zal ik die lach snel van je smoel afvegen!" Ze pakte me stevig bij mijn nek en duwde me voor haar uit.
                          
----
Dit hoofdstuk is voor @Ivystepherd omdat ik haar zo wil bedanken voor het taggen in haar vragenlijst. Ik ben er zoo blij mee (behoorlijk niveau van sarcasme) vooral omdat het echt nog eeuwen gaat duren voordat ik alle vragen, ook die van vrienden, heb beantwoord. En dat terwijl het pw-week is😔 nou ja ik ga wel gewoon heel erg mijn best doen :p