Hoofdstuk 31: gloed

                                    

                                          
*baf!*
Kreunend kom ik overeind. Ik lig niet meer in bed, dat is een ding dat zeker is. Bij het licht van de maan kijk ik naar de slapende gestalte van Lieke, ze slaapt nu op mijn helft van het bed en heeft haar duim in haar mond. Ik zucht, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om haar nu wakker te maken. Zachtjes loop ik de gang op naar buiten, als ik bij Jaemelynn ben ga ik naast haar liggen. Een zachte vleugel word over me heen gelegd.
"Moet jij niet ook slapen?" 
Ik grinnik, "slapen met Lieke in een bed werkt niet hoor, ze wil veel te graag het hele bed voor zichzelf hebben." 
Een vrolijk grommetje is horen en zachte gloed omhult Jaemelynn, "dus dan kom je mij maar irriteren?" Verbaasd kijk ik naar de gloed om haar heen.
"Jaemelynn hoe doe je dit?" Ze kijkt me aan met twee lichtgevende groene ogen.
"Wat?" 
"Dit licht en je ogen!" Ik leg langzaam een hand op haar schubben en zie duidelijk de plek waar geen licht meer vanaf komt, het is mijn hand. "Je schubben geven licht!" Mijn stem is hoger dan normaal en ik voel me bang. Jaemelynn die mijn spanning voelt ademt geruststellend op mijn hand en dan opeens neemt het licht af.
"Ik dacht dat je wel een nachtlampje wilde." Ik ben in de war, deed ze dit expres?
"Maar jij bent een vuurdraak, geen lichtdraak! Alleen lichtdraken kunnen hun schubben licht laten geven!" Ik sta in paniek op.
"Rustig maar het is de olie, die gloeit zonder warmte." Jaemelynn's boodschap in mijn hoofd en de kalmte die ze meestuurt maken dat ik me iets beter voel.
"Je kan al olie aanmaken?" Ik ga weer naast haar zitten en pak haar vleugel, die ik langzaam begin te aaien.
"Ja maar alleen binnen, het wil nog niet op mijn schubben komen." Ik aai door.
"Je bent zo'n getalenteerde draak, je kan al vliegen, je staart stond gisteren in brand toen je aan het vliegen was en nu ook al die olie. Waar heb ik jou aan verdient?" Ik leg haar vleugel weer neer en ga voorzichtig bij haar kop zitten.
"Mijn staart stond in brand?!" Jaemelynn klinkt opeens erg gestrest. Ik knikte, "ja dat was vlak voordat je Lieke ging pakken."
"Lara weet je wat dat betekend?" Ze klonk opeens enorm blij. Opeens klikte er iets in mijn hoofd.
"Je kan het al. Je kan dat waarvan ik dacht dat het jaren zou duren al." fluisterde ik. Ze gromde zachtjes, "ja." Opeens begonnen alle draken om me heen te bewegen en geluid te maken. Jaemelynn strekte haar nek, "de zon is op, ik zou snel weer naar binnen gaan als ik jou was." Me verwonderend over het feit dat ze dit soort dingen kon aanvoelen haastte ik me de stal uit. En inderdaad de zon was al op, snel rende ik naar mijn kamer waar ik Lieke en Luuk nog steeds slapend aantrof. Ik kleedde me aan en schreef een briefje voor Lieke.
Ik ben vast gaan ontbijten ben zo weer terug. Ik neem een broodje en wat drinken voor je mee. XXX Lara.
Net toen ik bij de eetzaal aankwam ging de bel. Ik ging bij de bar staan.
"Mag ik al wat eten of moet ik nog wachtten?" De vrouw achter de bar glimlachte, "pak maar wat je lekker vind." Ik pakte drie broodjes twee bakjes honing en wat drinken. Snel liep ik naar mijn plaats en begon toen met eten. Het was heerlijk de honing liet het brood lekker sappig en een beetje zoet worden. Net toen ik aan mijn tweede broodje wilde beginnen kwamen de eerste jongens binnengedruppeld. Ik nam een hap en sloot genietend mijn ogen. Een klap op mijn tafeltje deed me verschrikt mijn ogen openen, voor me stond Lowie!
"Mam en pap zijn neergestort met Jakob, ze liggen in het ziekenhuis." Hij verkondigde het nieuws rustig, alsof hij zich totaal geen zorgen maakte.
"Wat?! Hoe kan dat?!" Ik schreeuwde en een paar jongens keken naar me om, het kon me niets schelen, mijn ouders waren neergestort! En Lowie vond het helemaal niet erg!
"Ze zijn uit de lucht geschoten." Lowie klonk alsof hij het over een verre vriend had.
"Maak jij je helemaal geen zorgen dan?!" Ik was boos, echt heel erg boos. Over het feit dat het Lowie duidelijk niets kon schelen en omdat ik nu nog steeds met Lieke zat.
"Natuurlijk maak ik me zorgen, maar we moeten realistisch zijn. Diegene die pap en mam heeft neergeschoten is veel belangrijker nu, mam en pap overleven het wel."
                          
----
Dit hoofdstuk is voor @AdoreLakerveld omdat die ook een mooi boek met draken schrijft.