Hoofdstuk 27: buitengesloten

                                    

                                          
Eindelijk stond Invis op en langzaam strompelde hij met Silvester en de dokter mee. Ze brachten hem naar een klein stenen gebouwtje waar Silvester niet naar binnen mocht. Hij keek heel verbaasd en gekwetst, ik liep op hem af en nam hem mee naar de rand van het bos. We zagen dat Invis ging liggen en hoe de dokter zijn liefdesdraak haalde, toen ging de deur van het gebouwtje dicht. We zagen een flikkeren roze licht onder de deur doorkomen en ik wist dat het goed was. Toch knaagde de wetenschap dat ik dit allemaal voor had kunnen komen aan me. Het voelde niet goed en ik wist dat ik dit aan Silvester moest vertellen, ik slikte luid hoorbaar.
"Het spijt me van Invis, het was mijn schuld ik had de deur van onze stal niet goed vergrendeld en toen een hulpje de staldeur open maakte schoot hij naar buiten. Er was niets gebeurd als hij meteen weer naar beneden gekomen was, maar doordat hij maar bleef vliegen werd hij steeds vermoeider en maakte hij uiteindelijk een crashlanding." Ik ratelde maar door, ik had me nog nooit in mijn hele leven zo schuldig gevoeld als nu. Zelfs niet toen ik per ongeluk het favoriete houten draakje van mijn broer vernielde.
"Rustig Lara, ik weet dat het niet jouw schuld was. Zijn stem klonk zacht, meer een gefluister.
"Maar ik deed de deur niet goed dicht!" Verdedigde ik me, ik wilde niet dat hij zichzelf schuldig zou voelen voor Invis verwondingen.
"Invis heeft het me uitgelegd, hij, nou ja ik ook, was jaloers op jou en je vlieg prestaties. Jaemelynn en jij zijn zo'n goed koppel en Invis wilde ook bewijzen dat hij goed kon vliegen." Silvester zuchtte. "Hij wist dat hij moe was, maar wilde er niet mee stoppen voordat Jaemelynn terug was." Hij keek om zicht heen, "waar is ze eigelijk?" Meteen schoten mijn gedachten weer naar Jaemelynn en ik merkte tot mijn geruststelling dat ik haar weer kon voelen, hoewel ik haar miet kon horen omdat ze me buitensloot.
"Geen idee, ik kan haar voelen maar ze sluit me buiten dus ik weet niet waar ze is." Ik zuchtte ook en ging op de zachte bosgrond zitten, de zon had het mos warm gemaakt en het was lekker zacht. Heel zachtjes hoorde ik een kinderstem vrolijk roepen, dat was waarschijnlijk een van de kinderen uit de stad waarin deze school lag. Het warme mos was uitnodigend en ik ging achterover liggen. Ik dacht aan vroeger toen ik ook zo was, vrolijk en zonder zorgen. Dat was nu wel anders, ik had een draak zien neerstorten en mijn eigen draak had zich verstopt en iets gevangen. Dat iets was ze waarschijnlijk aan het oppeuzelen, dat had ze toch al eerder gedaan toen ik met haar een wandeling door het bos maakte. Ze had toen een kahagger gevangen en hem in een hap doorgeslikt. Ik hoorde vleugels ruisen en deed mijn ogen open, daar kwam Jaemelynn aan gevlogen. Hoog boven de boomtoppen, met de zon glinsteren op haar schubben. Ze vloog langzaam en met moeite, ik zag tot mijn grote schrik dat ze in allebei haar voorpoten iets vastgeklemd hield! Had ze haar prooi dan nog niet opgegeten?! Langzaam daalde ze en vlak boven de grond liet ze het ding in een de ene poot los. Het was de poot die het dichtst bij mij was en er zat een gaefax, een rijdier, in het beest leek verrassend veel op degene die wij thuis ook hadden. Hij had dezelfde soort witte sokken aan de poten, alleen zag de onze er wel tien keer beter uit, deze zat vol met vlekken, klitten en was zeer mager. Ik snapte niet waarom ze in hemelsnaam een gaefax mee nam, als ze dan toch een kudde had overvallen waarom had ze hem dan niet meteen opgegeten? Het beest rolde om en ging voorzichtig weer op zijn poten staan. Jaemelynn landde een paar meter verderop, met nog steeds een ding in haar andere poot geklemd. Langzaam kwam ze hinkend op drie poten op me afgelopen en liet ze het bundeltje vallen, het sprong op: "Lara!" Ik keek naar het bundeltje wat op me af gerend kwam en wat ik nu herkende als Lieke en naar Silvester, in zijn ogen zag ik precies wat ik zelf ook dacht: shit!
                          
-----
Nou dit hoofdstuk is voor Rumpelstiltskinx  omdat ze commentaar had dat ik het vorige hoofdstuk niet aan iemand gegeven had. Verder is dit een bedankje voor het maken van mijn nieuwe cover, ik ben nieuwsgierig naar wat jullie er van vinden.